نقدی خانوادگی بر روابط عمومی‌های از جنس رسانه

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی*؛  روابط عمومی در هر اداره و سازمانی چشم و گوش و زبان آن مجموعه است که چه بسا اگر روابط عمومی می‌تواند با پرچانگی ضعف‌ها را بپوشاند و چه بسا اگر با خواب رفتنش تلاش‌ها و زحمات مجموعه‌ای دیده نشود.

حال آنکه روابط عمومی باید حق گویی را رسالت اصلی خود بداند و فعالانه واقعیات سازمان را به جامعه منعکس کند و اگر جایی کاستی باشد، با جان و دل صادقانه آنرا بیان کند و این صداقت باعث همراهی مخاطب با مجموعه می‌شود.

متاسفانه امروزه روابط عمومی‌های خوزستان آن پویایی و همراهی با مجموعه رسانه و مردم  را ندارند و یک تحقیق ساده میدانی نشان می‌دهد که مردم کمتر به روابط عمومی‌ها مراجعه می‌کنند و اگر موضوع و مشکلی پیش می‌آید به رسانه‌های بیرون مجموعه بیشتر اعتماد دارند تا روابط عمومی.

مردم به این باور رسیدند که روابط عمومی‌ها اگر حقیقتی را هم می‌گویند، حقیقت واقعی را بیان نمی‌کنند؛ آن چیزی را منتشر می‌کنند که سازمان می‌خواهد و این باعث سلب اعتماد به روابط عمومی‌ها می‌شود.

روابط عمومی شغلی از جنس ابلاغ پیامبران است؛ باید حقیقت را شفاف بدون کمی و زیادی به مردم بگویند و بر شالوده احساس و عقل پایه ریزی شده است و روابط عمومی باید بتواند با مخاطب خود به تفاهم برسد و قدرت اقناعی داشته باشد.

لازمه این کار تخصص و اشرافیت روابط عمومی بر مجموعه است و اینکه بتواند در گوشه کنار مجموعه حضور داشته باشد و اخبار را جمع آوری کند و به مردم انعکاس دهد، نه اینکه منتطر بماند تا رخدادی رخ دهد و تولید خبر کند.

متاسفانه روابط عمومی‌ها در خوزستان دنبال تعاملی از جنس اسکناس با نشریات ورسانه‌ها به عنوان حلقه وصل این ارتباطات هستند؛ البته این موضوع شاید همه گیر نباشد، ولی متاسفانه به علت مشکل در اقتصاد رسانه، روابط عمومی‌ها از این پاشنه آشیل بهره می‌گیرند و دنبال ارتباط از جنس سکه هستند.

بسیاری از رسانه‌ها نیز که ماهیت و رسالت اصلی خود را فراموش کردند، رسانه زبان بسته خود را در اختیار فلان مجموعه قرار می دهند و آن مجموعه نیز رسانه را به زیر مجموعه‌ای از سازمان خود مبدل کرده و‌ گاه و بیگاه به هر اندازه و به هر مدل که می‌تواند سواری می‌کشد.

پی بردن به این موضوع چندان سخت نیست؛ کافی است اخبار مندرج در یک رسانه رصد شود، می‌بینیم که چطور در طول یک روز شخصیت‌ها و افراد تکرار می‌شود.

از این فرصت استفاده کنیم و گریزی به چهارمین سمینار روابط عمومی‌ها که چندی پیش در تالار امام رضا (ع) شرکت نفت برگزار شد، بزنیم.

سمیناری که با وجود برگزاری‌های مکرر به نظر صرفا به یک دوره تکراری تبدیل شده است و اینکه یک گروه و یک حامی مشخص با یک گروه علمی همواره این گونه سمینار‌ها و کارگاه‌های آموزشی و دوره‌های نشریات را برگزار می‌کنند، خود نشان می‌دهد که این سمینار دچار روزمرگی شده است.

حال امید است این حامیان همیشگی روزی به این باور برسند که اگر قرار بود با این سمینار‌ها با این هزینه‌های سرسام آور نتیجه دهد تاکنون جواب داده بود و رسانه و روابط عمومی‌ها ارتباط سالم و قانونمندی با هم داشتند و شاید بهتر است به این مثال بسنده کنیم؛ که هر چه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک!

سواری – فعال رسانه و دانشجوی جهاد دانشگاهی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.