به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، «اصلا حرفش را نزنید حتی فکر این که آینده فرزندم را این گونه ببینم مرا آزار می دهد چه برسد به این که بخواهم او در اینجا تحصیل کند. مگر می توانم ببینم فرزندم که سال ها برایش زحمت کشیده ام به جای درس خواندن مدام غصه بخورد که استاد خوب ندارد یا سرویس ندارد و... خودم سال هاست در بطن دانشگاه ها هستم و می دانم که کمترین توجهات به اینجا می شود و مدام به فرزندم تاکید می کنم خوب درس بخواند تا بتواند در دانشگاههای دیگر پذیرفته شود؛ حتی امسال نگذاشتم دخترم به دانشگاه یکی از شهرهای استان برود چون اوضاع خوابگاه های دانشجویی خوب نیست و وادارش کردم دوباره درس بخواند تا در دانشگاه دیگری پذیرفته شود».
این ها صحبت های یکی از مسئولان امور دانشجویی دانشگاه های استان است که البته دوستانه و در لابه لای مصاحبه هایش برایم این موضوع را مطرح می کند.
شاید کمتر به این موضوع پرداخته شده که آیا فرزندان برخی از متولیان آموزش عالی استان دانشگاه های این استان را برای ادامه تحصیل ترجیح می دهند؟
خاطرم هست که یکی از روسای دانشگاه های بجنورد بعد از چاپ گزارشی درباره موازی کاری دانشگاه ها با من تماس گرفت و از باب دیگری با من سخن گفت از این که فرزندم دانشجوی یکی از همین دانشگاه های استان است و من اصلا از وضعیت این دانشگاه راضی نیستم؛ اما ناچارم او را در همین جا برای تحصیل بفرستم؛ زیرا نمی توانم فرزندم را برای تحصیل به دانشگاه شهر یا استان دیگری بفرستم تا با مشکلات خوابگاهی روبه رو شود بنابراین خودم از کارم و جلساتم می زنم و او را به کلاس هایش می رسانم نمی خواهم در مسیر پر خطر دانشگاه برای او اتفاقی بیفتد یا ساعت ها معطل سرویس دانشگاه شود.درسش که تمام شود او را برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به تهران می فرستم تا همین جا برای تحصیل در بجنورد خیلی اذیت شده است.
این همان موضوعی است که کارمند یکی از مراکز آموزش عالی غیر دولتی به آن اشاره می کند و می گوید: فرزندم با رتبه ای که در کنکور به دست آورد می توانست در یکی از دانشگاه های استان تحصیل کند اما اینجا را انتخاب نکرد هر چه اصرارکردم نپذیرفت و در جوابم گفت شما که کارمند هستید مشقت زیادی دارید وای به حال دانشجویانی که در دانشگاه شما تحصیل می کنند!
البته نباید از آیین نامه انتقالی فرزندان هیات علمی به دانشگاه های دیگر غافل شد؛ موضوعی که یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه های استان مطرح می کند.
او می گوید: برخی از مسئولان دانشگاهی که هیچ، حتی برخی از مسئولان شهرستانی هم فرزندانشان را تشویق می کنند که دانشگاه های شهرهای دیگر را برای ادامه تحصیل انتخاب کنند. وقتی از او می پرسم چرا می گوید: این موضوع بدیهی است؛ انتظار دارید که فرزندان برخی مسئولان در دانشگاه هایی که از ضعف آموزشی و پژوهشی و رفاهی رنج می برند، تحصیل کنند؟
آیین نامه انتقالی فرزندان هیات علمی دانشگاه ها این امکان را به وجود آورده که به راحتی هیئت علمی هایی که فرزند جوان دارند برای انتقالی آن ها به دانشگاه های شهرهای بزرگتر اقدام کنند؛ اما دیگر عضو هیات علمی دانشگاه بجنورد عقیده دیگری دارد و می گوید: نه این گونه نیست که مسئولان دانشگاه ها و استان بخواهند فرزندانشان را برای تحصیل به استان دیگری بفرستند فرزند استاندار در همین استان دارد تحصیل می کند.
البته دانشگاه ها نوپا و هیئت علمی ها هم جوان هستند و اکنون این آیین نامه انتقالی به دردم نمی خورد و در آینده هم هرجا باشم فرزندم را برای تحصیل به آن جا می فرستم و اگر بجنورد باشم قطعا به این دانشگاه خواهم فرستاد. اما هستند هیئت علمی هایی که از آیین نامه انتقالی فرزندان استفاده کردند و فرزندانشان را برای ادامه تحصیل به مشهد فرستادند.
شاید در نظر او و بسیاری دیگر آینده دانشگاه های استان از وضعیت کنونی بهتر خواهد شد. با همه این ها «ابراهیم زاده» معاون دانشجویی-فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی می گوید: حتما در زمان ادامه تحصیل فرزندانم در دانشگاه به آن ها توصیه می کنم در دانشگاه های استان به ویژه دانشگاه هایی که از سطح بالاتری برخوردار هستند، تحصیل کنند مگر این که بخواهند در رشته خاصی تحصیل کنند که آن وقت باید به دانشگاه های استان های دیگر بروند. او البته به توصیه خود به بسیاری از فرزندان دوستان و آشنایان مبنی بر این که دانشگاه هایی با سطح علمی بالا در استان را برای ادامه تحصیل انتخاب کنند، اشاره می کند.
ترکش های ضعف در زیر ساخت های آموزش عالی به فعالیت های آموزشی، پژوهشی و رفاهی اصابت و در روح و کالبد استان رخنه کرده است تا جایی که متولیان و تریبون دارها ترجیح می دهند برای آینده فرزندانشان از استان بروند یا برنامه دیگری در پیش بگیرند.
خوشنود، رئیس مجتمع آموزش عالی کشاورزی شیروان ساکن مشهد است و فرزندانش هم در آن جا تحصیل می کنند، او می گوید: اگر فرزندم در یکی از دانشگاه های خراسان شمالی پذیرفته می شد ایرادی نداشت همین جا تحصیل می کرد اما موضوع این است که خودم ساکن استان نیستم.
او عقیده دارد: هر کس رتبه کنکورش بالا باشد، قطعا دانشگاه های با امکانات بیشتر را برای تحصیل انتخاب می کند؛ اما نباید از نظر دور داشت که خراسان شمالی هم دانشگاههای در حال توسعه ای دارد.
البته نباید آن دسته از روسای دانشگاه ها و مسئولان استان را از قلم انداخت که فرزندانشان را برای ادامه تحصیل وحتی زندگی به خارج از کشور فرستادند.
اما در این میان قاسم جعفری، عضو کمیسیون آموزش مجلس و نماینده مردم پنج شهرستان استان می گوید: هر فردی به دنبال جایگاه بهتری است، برخی از مسئولان اجازه می دهند فرزندانشان در دانشگاه های استان تحصیل کنند و برخی ها هم که جایگاه و رشته بهتری گیر بیاورند از استان می روند.
به او می گویم ترجیح می دهید فرزندانتان در دانشگاههای بجنورد تحصیل کنند که پاسخ می دهد من در جایی دیگر ساکن هستم برای من این موضوع مهم نیست مهم این است که برای دانشجویانی که اکنون در حال تحصیل در دانشگاه های استان هستند، شرایط امیدوار کننده ای فراهم کنیم. دانشگاه های خراسان شمالی با ایده آل ها فاصله دارند.
ارسال نظرات