باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی*؛ سرانجام بعد از ۵ سال درگیری و کشمکش های سیاسی و نظامی در سوریه، عصر جمعه به وقت نیویورک (بامداد شنبه به وقت تهران) همه اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر سر یک قطعنامه برای یافتن راه‌حلی سیاسی در سوریه به توافق رسیدند و به قطعنامه ۲۲۵۴ که گفته شده است هدفش برقراری صلح در سوریه است، رأی مثبت دادند.
این قطعنامه آغاز یک «فرآیند سیاسی تحت رهبری سوری‌ها» به کمک سازمان ملل، برای رسیدن به یک «حاکمیت معتبر، فراگیر و غیرقومیتی» در یک بازه زمانی شش ماهه و تعیین یک جدول زمانی برای تدوین قانون اساسی جدید را خواستار شده است.
نکته قابل توجه در قطعنامه شورای امنیت، عدم اشاره به نام بشار اسد است. با این حال، وزرای خارجه آمریکا، فرانسه و انگلستان همگی بار دیگر تأکید کردند که بشار اسد باید طی فرآیند انتقالی از قدرت کناره‌گیری کنند.
وقتی به متون فوق الذکر نگاهی اجمالی و حتی نه تحلیلی می اندازیم یک مسئله خیلی خود را بصورت روشن نشان می دهد و آن هم این است که چه اتفاقی در طی این ۵ سال افتاده است که شورای امنیت سازمان ملل متحد(Security Council UN) به این نتیجه می رسد که راه حل بحران سوریه نظامی نیست بلکه یک راه حل مدون سیاسی و از همه مهم تر سوری سوری است. چیزی که طی چند سال اخیر هیچ کدام از قدرت های غربی به آن اذعان نداشتند.
این مسئله از یک طرف با توجه به عقبه ای که از غربی ها وجود دارد شبهه دار است. اما بنظر می آید محور غربی- عبری- عربی فهمیده است که نه ترورست های حاضر در سوریه توان اولیه جنگیدن را دارند و نه سوریه شکننده گی روزهای اول جنگ را دارد. از سوی دگیر حضور ایران به صورت مستشاری و منظم در سوریه از یک طرف و مستقر شدن نظامیان روسیه بهمراه ادوات و لجستیک نظامی گسترده(استقرار سامانهs۴۰۰)و حملات روسیه به مواضع تروریست ها از طرف دیگر این فرصت را هم از تروریست ها و از حامیان آنها گرفته است که بتوانند بهتر میدانداری کنند.
اما اینکه آینده سوریه چه خواهد شد و آیا با اجرای قطعنامه فوق و اجرای انتخاباتی که اعضای شورای امنیت سازمان ملل از آن بعنوان «انتخابات آزاد و عادلانه، منطبق با قانون اساسی جدید که باید ظرف ۱۸ ماه» تحت نظارت سازمان ملل و بر اساس «بالاترین استانداردهای بین‌المللی شفافیت» و با حضور تمام مردم سوریه از جمله اتباع خارج‌نشین این کشور برگزار شود، حمایت کرده‌اند. می توان امید داشت که تحولات میدانی سوریه رو به پایان باشد و گروه های تروریستی منحل شوند و مردم سوریه دوباره رنگ آرامش را در زندگی روزانه خود ببیند و لمس کنند امکان پذیر هست یا نه. باید به صراحت گفت که در کوتاه مدت یا حداقل در طی ۲تا۵ سال آینده چنین اتفاقی نخواهد افتاد و دلیل هم دارد.
تا زمانی که راه تقویت مالی تروریست ها بسته نشود این ماجرا تمامی ندارد.
تا زمانی که شیوخ منطقه خلیج فارس بدنبال این هستند که فقط دولت های سنی مذهب تندروی وابسته به خود حکومت کنند بحران سوریه به پایان نخواهد رسید.
تا زمانیکه ترکیه دست از ماجراجویی های بیهوده(احیای نوعثمانی گرایی) برندارد سوریه و کشورهای درگیر تروریسم رنگ آرامش را نخواهند دید.
از همه مهم تر اینکه تفکر داعش و افراطگرایی بصورت مطلق در گروههای تندروی منطقه نهادینه شده است، پس نباید انتظار داشت یک ساله یا حتی۵ ساله یا بیشتر این تفکر از بین برود.
تنها راه پیش روی آینده منطقه جنوب غربی آسیا تا شمال آفریقا(خاورمیانه) اتحاد و وحدت بین مسلمانان است که با کمال تاسف بعضی از کشورهای مسلمان منطقه با رفتن به سمت محور عبری- غربی و صهیونیستی آن را شکننده گی این وحدت را تقویت نموده اند.
سیدحامد حق پرور-فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات