توزیع شکلات غنی شده و آب میوه در غرفه ویتامین سرا!

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از بجنورد، حالا که نمایشگاه دستاوردهای هسته ای به پایان رسید و گرد و خاک ها خوابید می شود، راحت تر به نقد پرداخت و می خواهیم یک سوزن به خودمان بزنیم و یک جوالدوز به دوستان برگزار کننده نمایشگاه هسته ای در دانشگاه بجنورد! در واقع هنوز چند ساعت از آغاز نمایشگاه نگذشته بود که پادکستی صوتی بصورت طنز که از سوی دانشجویان بجنوردی برای ایام انتخابات در فضای مجازی منتشر می شد، به این موضوع اختصاص یافت.

بجنورد هسته ای شد فقط مواظب باش نریم تو تحریم ها

در این پادکست که به زبان محلی خراسان شمالی و اصطلاحا «لهجه بجنوردی» تهیه می شود به جمله معروف صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی پرداخته شد که چندی پیش در انتقاد از جمع آوری گسترده سانتریفیوژها گفته بود «آب میوه گیری هم نوعی سانتریفیوژ است»، در واقع به خاطر آوردن تعدادی سانتریفیوژ به این نمایشگاه دانشجویان آنرا به غرفه ویتامین سرا تشبیه کردند.

بخش هایی از گفت‌وگوی دو شخصیت این پادکست صوتی دانشجویی این چنین است:

نفر اول: اتفاقات مهمی در استان ما در جریان است در رابطه با هسته و انرژی هسته ای.

نفر دوم: یعنی قرار است نیروگاه بوشهر را بیارن بجنورد و ما هم هسته ای بشیم! فقط حواست باشه ما هم نریم توی تحریم ها! حالا چی غرفه هایی داره این نمایشگاه؟

نفر اول: یکی از غرفه هایی که قرار است بگذارند، غرفه ویتامین سراست.

نفر دوم: ویتامین سرا! حتما به خاطر این که بچه های دانشگاه بجنورد توی بیابان درس می خوانن با خوردن آب میوه قوت بگیرن ها! حتما یک چیزای هسته ای هم توش قاطی کردن، ها؟

نفر اول: یک چیزایی توی همین مایه ها، آخه می دونی چرا چون یک آقایی چند وقت پیش گفته بود خیلی از وسایلای خانه سانتریفیوژ دارن، مثلا آب میوه گیری هم نوعی سانتریفیوژه! اینها هم قراره از این دستگاهها رونمایی بشه و آب میوه های تر و تازه و شیرین بدن دست دانشجوها تا حالش را ببرن!

نفر دوم: خیلی جالب شد، بگو دیگه چه غرفه هایی داره؟

نفر اول: یک غرفه دیگش هم چون رشته عمران دانشگاه بجنورد خیلی قویه مربوط به ساخت بتن است! غرفه ساخت بتن و سیمان و اینا! درواقع می خوان آموزش ساخت بتن بدن و یاد بدن چطور قلب راکتور اراک را پر کنن و یک ماله هم روش بکشن و در را ببندند و برن تا تحریم ها را بردارن!

صوت این پادکست طنز را می توانید در ادامه بشنوید.

شکلات غنی شده

همچنین دانشجویان این دانشگاه در نشریه «ما هستیم» به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی مطلب طنزی در خصوص این نمایشگاه با عنوان «شکلات غنی شده» منتشر کردند و نوشتند: طمعش توت فرنگی بود، آبنباتی که تعارفمان کردند را می گویم، این پذیرایی اولین غرفه نمایشگاه بود، وقتی در حال آماده کردن نمایشگاه بودند خیلی کنجکاوی کردم تا فهمیدم اصل قضیه چیست، هر غرفه یک مسئول داشت و مسئولش همان ابتدای ورود به غرفه با کلی اصرار شکلات و آبنبات تعارف می کرد، علت این کار را هرچه جلوتر می رفتیم می فهمیدم، نمایشگاه، نمایشگاه صنعت هسته ای بود.

دستاوردهای مان در واقع هسته ای که بود و هسته ای که شد! غرفه ها متنوع بودند، یک غرفه مختص سانتریفیوژ بود، همانها که تعدادشان به کمتر از یک سوم رسیده است، یک غرفه رادیو دارو ها را معرفی می کرد که در صورت نیاز به تولید در چند سال آینده باید از کشور های دیگر وارد کنیم چون دیگر قادر به تولید آنها نخواهیم بود، دیگری هم مرتبط می شد به راکتور های آب سنگین، همانی که قلبشان را با بتن پر کردیم.

کم کم غرفه ها تمام شدند و فلسفه اصرار به تعارف شکلات را هم بیشتر فهمیدم، یکی از آنها را باز کردم تا هر چند اندک کام تلخ شده را کاذبا شیرین کنم، انتهای نمایشگاه رسیده بودم، داشتم کم کم خارج می شدم که تکه کاغذی توجهم را جلب کرد، برداشتمش، خیلی ساده نوشته شده بود زحمات تو را قدر می دانیم احمدی جان، خیالت راحت... نه محدود خواهیم شد، نه متوقف! حقیقتا که دلمان را بس شاد کرد و کام مان را بس شیرین نمود...! "

این را نمایشگاه گویند یا موزه ای برین!

یکی از دانشجویان هم برای ما چند بیت شعر به شرح زیر در وصف نمایشگاه سروده و ارسال کرده است.

وقتی که دو قطبی نان و سانتریفیوژ شکل گرفت

می شد که حدس زد آخرش کجاست

آن گاه که صنعت هسته ای عقبگرد می نمود

آیا به خود گفتیم چرا، علتش کجاست؟

در هیچ کجای دنیا تو ملتی دیده ای چنین

به دست خالی و توان جوانانی این چنین

مرزهای دانش را بشکند درهم اما فرجام

به تهمت و زور بگیرند حاصل کارش با برجام

آنگاه به من بگو وقتی چنین عقب گرد کند زمین

این را نمایشگاه گویند یا موزه ای برین!

باید به جای طرح دو قطبی های نا پخته(نان یا سانتریفیوژ)

تدبیر و امید را به توان داخل بندیم

نه با نگاه به لبخند دشمن خونی و عهد شکن

به وعده های پوشالی او دل بندیم

کارت ویژه

در همین رابطه خبرنگار ما برای پوشش میدانی از این نمایشگاه به دانشگاه بجنورد رفت؛ اما همان ابتدا با هشدار مسئولان مواجه شد که نسبت به ورود خبرنگاران درخواست کارت ویژه می کردند و به طور کامل نیز تصویر برداری از غرفه ها و مسئولان آن ممنوع بود؛ البته حتما دلیل قانع کننده ای برای حفظ اسراسر صنعت هستهای کشورمان در میان بوده که چنین تدابیری به کار رفته است،‌ گفتنی است غرفه های این نمایشگاه که در یک سازه بادی بزرگ در وسط محوطه دانشگاه بجنورد بر پا شد به مدت پنج روز چرخه کلی تهیه و فراوری فناوری و سوخت هسته ای و کاربردهای آن در عرصه های مختلف را به نمایش گذاشت که بخش کاربردهای فناوری هستهای در صنایع و عرصه های اقتصادی بیش از همه مورد اقبال بازدید کنندگان واقع شد.