اسلام خواهی یا فیش های سرمایه داری؟!

طلحه و زبیر نمونه های بارز این مفسدان اقتصادی هستند که این فساد باعث دور شدن این افراد از اسلام ناب می شود. ظاهر امر این است که زبیر فرد انقلابی و اسلامی است و لقب سیف الاسلام را به یدک می کشد اما عملکرد او با شاخصه های اسلام محمدی تطابقی ندارد.

سهم خواهی ویژه امثال زبیر از اسلام و برداشت های نا به جا از بیت المال مسلمین تا حدی است که امام علی (ع) پس از به دست گرفتن عنان حکومت اسلامی با فساد های اقتصادی فراوانی مواجه می گردند و در یکی از اولین خطبه های خود پس از خلافت می فرمایند: " به خدا قسم اگر آن املاک را بیابم به مسلمین بر می گردانم اگر چه مهریه زنان شده باشد یا با آن ها کنیز خریده باشند . "(خطبه 15 نهج البلاغه)

این اشرافی گری و سهم خواهی از انقلاب توسط اصحاب پیامبر(ص) باعث می شود که بصیرت خود را در دیدن حق از دست داده و در مقابل عدالت علی(ع) فتنه جمل را راه بیاندازند.

اما اکنون در زمان ما چه می گذرد؟! به نظر می رسد بزرگانی که فریاد خمینیسم بودن آن ها گوش فلک را کر کرده است، اکنون باید پاسخگوی این ادعای گزاف خود باشند! باید این نکته را دانست که قضیه فیش های سرمایه داری یک شبه از زمین سر بر نیاورده اند. بلکه این قصه سر دراز دارد!

آقای هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه 18 آبان 1368 می گوید: " رفتار های درویش مسلکانه وجهه جمهوری اسلامی را نزد جهانیان تخریب کرده است، زمان آن رسیده که مسئولین ما به مانور تجمل!! روی بیاورند. "

مانور تجمل بهانه ای می شود برای رسیدن به تجمل! با این گفتمان در دولت سازندگی، ابتدا دولت به کاخ سعد آباد انتقال می یابد، دکور های چند میلیونی برای وزراتخانه ها تهیه دیده می شود و اقداماتی از این قبیل..... . وزرای دولت سازندگی (که اغلب آن ها را  تکنوکرات ها تشکیل می دهند) نیز علاوه بر عملکردشان، وضع زندگیشان به عنوان یک مسئول از آرمان های انقلاب اسلامی فاصله می گیرد.

هرچه دولت سازندگی جلو تر می رود گفتمان تجمل تیز تئوریزه تر می شود. حتی در لایه های پنهان دولت سازندگی اظهار می شود : " ایرادی ندارد اگر عده‌ای زیر چرخ‌های توسعه له شوند. "

گفتمان تجمل دولت سازندگی باعث پرورش نسلی جدیدی از مدیران می شود که مبنای فکری آن ها براساس سرمایه داری پایه ریزی شده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در تمام آن سال‌ها تلاش نمودند تا از شکل‌گیری روحیه اشرافی گری، تجمل‌گرایی و کسب درآمدهای بادآورده در بین مسئولان و به تبع آن جامعه جلوگیری کنند.

ایشان در پیام نوروزی سال 72  می‌فرمایند:" ما نمی‌خواهیم سازندگی کنیم که نتیجه این سازندگی یا رونق اقتصادی این باشد که عده‌ای از تمکن بیشتری برخوردار شوند و عده‌ای فقیرتر شوند. این به هیچ وجه مورد رضای الهی و اسلام و مقبول ما نیست. هدف اصلی تأمین عدالت است."

در نمونه‌ای دیگر در پیام نوروزی سال 75 می‌گویند:"توصیه اول من مبارزه با اسراف و زیاده‌روی و نابود کردن اموال عمومی و اموال شخصی است چون اموال شخصی هم به نحوی به اموال عمومی برمی‌گردد"

در سخنرانی در آغاز سال 74 نیز می‌فرمایند" اسراف و ریخت و پاش مالی جز نبایدهای انقلاب است که متاسفانه برخی آن را رعایت نمی‌کنند. اسراف یک لجن زار و ریخت و پاش مالی یک وسوسه شیطانی است".

اما تفکر و عقاید یک عده در جای دیگر سرگرم است و این نصایح در آن ها اثر ندارد.

در طول سه سال عمری که از دولت تدبیر و امید می گذرد، این دولت نشان داده که از لحاظ سیاسی  و اقتصادی تحت تاثیر تفکرات تندروانه دولت اصلاحات و سازندگی است.. البته باید دانست که تجمل پرستی در دوره اصلاحات به اوج خود رسید و پس از آن به حیات خود گرچه به صورت محدود تر ادامه داد اما آن هایی که با شعار احیای ارزش های امام (ره) در سال 92 دولت را به دست گرفتند باید پاسخگوی احیا و جان گرفتن دوباره گفتمان تجمل باشند. باید پاسخگوی حقوق های نجومی و رانت های حلقه های فامیلی خود باشند، افرادی که این درآمد های غیر قانونی را سهم خود از انقلاب می دانند و فرزندانشان این نکته را از تریبون خانه ملت!! به صراحت اعلام کرده اند. آقایانی که ادعا دارید اصحاب امام (ره) هستید، تناقض اسلام خواهی و فیش های سرمایه داری شما برای ما قابل هضم نیست.

محمد برومند نژاد  فعال دانشجویی خوزستان