به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ مراسم یادبود داود رشیدی در مسجد بلال سازمان صدا و سیما برگزار شد.
در این مراسم مرتضی میرباقری (معاون سیما)، علیرضا برازش (مدیر شبکه یک سیما) و داود نعمتی (مدیر روابط عمومی کل صدا و سیما) به همراه تعداد کثیری از هنرمندان و علاقهمندان این هنرمند محبوب حضور داشتند.
از این تعداد میتوان به لیلی رشیدی، علی دهکردی، داریوش اسدزاده، علیرضا خمسه، محمدرضا هدایتی، کتایون ریاحی، پرویز پرستویی، حسین کلانی بازیکن اسبق تیم ملی، سعید راد، فتحعلی اویسی، سید ضیاءالدین دری، بهرام شاهمحمدلو، شقایق فراهانی،مرضیه برومند، صدیقه کیانفر، رضا رویگری، گیتی معینی، رضا کیانیان، زهرا حاتمی، داود میرباقری، آهو خرمند، محمود بصیری، رضا بنفشه خواه، جمشید گرگین، ، شبنم فرشادجو، مائده طهماسبی، سعید امیرسلیمانی و لیلا بلوکات اشاره کرد.
علی دهکردی یکی از سخنرانان این مراسم بود که در ابتدای صحبتهایش گفت: ما با داود رشیدی به عنوان یک نجیبزاده روبهرو هستیم. یک تحصیلکرده در بهترین و معتبرترین دانشگاههای دنیا. شاید خیلی از ما بدانیم که پدر ایشان دیپلمات عالی رتبه در بسیاری از سفارتخانهها بودند و کمتر کسی از ما میداند که پدربزرگ ایشان علامه شیخ محمد حائری مازندرانی بود. کسی که اولین مسجد شیعیان را در هندوستان بنا کرده و از مراجع تقلید در دوران قاجار بود.
وی ادامه داد: برگزاری تمامی این مراسمها و یادبودهای به این با شکوهی فقط و فقط یک دلیل دارد و آنهم این است که داود رشیدی دارای چنین پشتوانه بزرگی است که حتی سازمان صدا و سیما نیز برای او مراسم یادبودی برگزار میکند. ایشان سالهای سال مدیر و رییس بود. پیش از انقلاب اسلامی هم در تلویزیون ملی رییس بودند. در تئاتر رییس بودند آن هم یک رییس سالم و شریف و در پرونده کاری و مدیریت ایشان لحظهای ابهام و ناراحتی وجود نداشت. ایشان یکی از تاثیرگذارترین افراد در شکلگیری خانه سینما بودند و در دوران ریاست ایشان بر انجمن بازیگران افتخار داشتیم چندین دوره در خدمت ایشان باشیم.
دهکردی عنوان داشت: داود رشیدی برای همه ما یک افتخار است چراکه او فقط یک بازیگر نبود که در فیلمها، سریالها و قاب تلویزیون حضور داشته باشد. به نوعی که تعداد زیادی از خانوادههای متوفی تحت حمایت ایشان بودند.
پرویز پرستویی بازیگر فیلم سینمایی «بادیگارد» نیز در این مراسم به قرائت متنی که خود نوشته بود پرداخت: به نام خدایی که همه ما دیر یا زود راهی ضیافت نورش هستیم. به من گفتند از عزیز سفر کرده من بگو. از همسر، پدر و رفیق داود رشیدی. اطاعت امر کردم و با پای سر آمدم اما دریغ و درد که نمیدانم چه بگویم که حق مطلب ادا شود که لااقل اندکی از داود رشیدی را گفته باشم که دلهای گرگرفته را تسلی دهم. ما در سینما پنج تن داشتیم که میتوانستیم با خاطری آسوده در بازیگری در عین نقش شدن، در از وجود مایه گذاشتن، در حرفهای بودن و از همه مهمتر در انسانبودن به آنها اقتدا کنیم. حال چهار تن شدهاند و یکی از آنها بار سفر بسته است و راهی ضیافت عشق و نور شده است.
میگفتند این اواخر دچار آلزایمر شده بود. کدام اواخر؟ چه کسی؟ من که باور نمیکنم و دلیل هم دارم برای این ناباوری. پنج ماه با او در «آوای فاخته» که نقش پدرم را داشت، زندگی کردم و به قدر یک پدر از او آموختم و زوایای وجود نازنینش را شناختم. همان بخشی که هرگز آلزایمر نمی گیرد. در آستانه عید هم به دیدارش رفتم و همچنان روح بزرگ او را دیدم. آدم بودن مهم است نه مطرح بودن؛ البته که باور نمیکنم و آلزایمری در کار نبود. بانو احترام برومند، باورش فرو ریخت زمانی که در تلویزیون از شنیدن صدای داود رشیدی یکی از 5 تن تکرارنشدنی تاریخ سینمای ایران را شنید که از او یاد میکند و چه قابلی داشت که جایزه جشنواره برای پیشکش به این عزیزان داده میشد. پاهایم به فرمان مغزم عمل نکردند که به مراسم تشییع بیایم. در عوض نشستم و عکسها و فیلمهایی که با او خاطره داشتم نگاه و نگاه کردم. در مراسم تشییع استاد چنان دلم به درد آمد، از حرمت غریب بازماندگان داود رشیدی که نماندم و مجلس را ترک کردم اما امروز آمدم که به عزاداریمان برسیم و از بزرگمردی یاد کنیم که خیلی برایمان عزیز بود و هرگز کسی مثل او را نخواهیم داشت. آمدم که به خودِ خودش بگویم که باور نمیکنم آلزایمر داشتی مرد. سقوط خودخواسته شاید ولی فراموشی مطلق هرگز. آمدم تا او را به آغوش خدایی پر مهر بسپاریم.
داود میرباقری یکی دیگر از هنرمندانی بود که در این مراسم صحبتهایی را برای حضار مطرح کرد. وی گفت: متاسفانه زمانی که ایشان فوت کردند در سفر بودم و همان لحظه مطلبی را نوشتم که اگر بتوانم در اینجا آن را مطرح میکنم.
میرباقری ادامه داد: به دلیل روحیاتی که در خود دارد ،اما موضوع مرگ بسیار آزارم میدهد.
این کارگردان بیان داشت: اصلا فکر نمیکنم داود رشیدی رفته است، آقای رشیدی هست و هنر ایشان تا ابد ماندگار است. حدود 26 سال پیش قرار بود با ایشان مجموعهای را کار کنم و او برای مدتی ممنوعالتصویر بود. رشیدی درباره ممنوعالکاریاش جملهای را به من گفت که همیشه در ذهنم مانده است و آن این بود «من مدتی فکر کردم و دیدم اگر ممنوعالکار هم نبودم چند تا از این فیلمها را بازی کرده بودم اما بعد دیدم که چیز زیادی از دست ندادم». امیدوارم مسئولان ما قدر آدمهای بزرگ را بشناسند چرا که رسیدن به تجربهها و اندوختههای آنها بسیار دشوار است.
میرباقری در ادامه افزود: عملکرد زندهیاد داود رشیدی و مسیری که رفته و کارهایی که انجام داده است میتواند درس و آموزهای باشد که کارهای با ارزشی کنیم و برای جامعه مفید باشیم.
مرتضی میرباقری، معاون سیما نیز که در این مراسم حضور داشت،طی سخنانی گفت: استاد داود رشیدی یکی از ستارههای درخشان هنر در تاریخ معاصر ایران است و هنرمندان ما همانطور که مطرح شد از طلایهداران حرکت اصیل فرهنگ و تاریخ و تمدن ایران هستند.
میرباقری ادامه داد: رشیدی شخصیت هنری دارند و از این حیث است که جزئی از تاریخچه کشور ما محسوب میشوند. ایشان متصل به دریای بیکران فرهنگ و تمدن ایران هستند و آن را ساختهاند و تا آیندههای دور از سوخت و ظرفیت این هنرمند استفاده خواهد شد.
میرباقری در ادامه بیان داشت: ما امروز در جامعه خود از یک ایرانیسم و قدرتی در کشور برخورداریم. دارای چند ده میلیون جوان و نیروی فعال هستیم و این از بینظیرترین ظرفیتهایی است که در طول تاریخ داشتهایم. پیش از این، این ظرفیت و انرژی بینظیر برای به پیروزی رسیدن انقلاب بزرگ آزاد شد و سپس به دنبال آن دفاع مقدس را شکل داد و امروز نیز یک بالندگی بزرگ داشته است. هنرمندان ما نیز در طول این سالها تاثیرگذار بودهاند و امروز ایران یکی از امنترین نقاط دنیاست و فرهنگ و تمدن ما از ظرفیت وافری برخوردار است. امیدواریم به برکت و یمن وجود هنرمندان در این دوره هم این ظرفیت از بالقوه به بالفعل یعنی شکوفایی برسد.
میرباقری عنوان داشت: با مراجعه به فرهنگ و تمدنمان متوجه میشویم تمدن ما مطالب هنگفتی را به ما داده است و جامعه هنری ایران در طول تاریخ، طلایهداران این ظرفیت عظیم هستند.
وی در پایان صحبتهایش گفت: داود رشیدی عزیز از شخصیتهایی بود که عمر پربرکت خودش را در این مسیر درخشان دید. ما نیز نوید این را میدهیم و آمادگی این را داریم که مدافع شکوفایی استعدادهای هنرمندان باشیم و آنها را مرتفع کنیم.
بنا بر این گزارش در اواسط مراسم یادداشتی از سوی احترام برومند برای حضار خوانده شد که از همه افرادی که در این مراسم حضور داشتهاند تشکر و قدردانی کرده بود.