سوزان رایس:
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، در ادامه واکنش‌ها به تنش‌ها بین آمریکا و کره شمالی، مشاور سابق امنیت ملی آمریکا مطلبی در این باره منتشر کرده است.
در ادامه خلاصه یادداشت «سوزان رایس» که در نیویورک تایمز منتشر شده، آمده است:
«زرادخانه اتمی کره شمالی و ارتقای ظرفیت موشک بالستیک بین قاره‌ای این کشور، تهدید فزاینده‌ای برای امنیت آمریکا است.
ما برای مدت‌های مدیدی است که با لفاظی‌های خصمانه و رنگارنگ پشت سر هم کیم‌ها (رهبران سابق و کنوین کره شمالی) زندگی کرده‌ایم. هر وقت قطعنامه‌های سازمان ملل تصویب شدند، من انتظار چنین رفتاری را از آن‌ها داشتم. اما حالا آنچه بی‌سابقه و به طرز خاصی خطرناک است، واکنش رئیس‌جمهور [دونالد]ترامپ است.
رئیس‌جمهور در اظهارات روز سه‌شنبه گفت که اگر کره شمالی باز هم ایالات متحده را تهدید کند، "با آتش و خشمی روبرو خواهد شد که تاکنون جهان به خود ندیده است". اگر کیم جونگ اون این الفاظ را باور کند و به سرعت به آن‌ها واکنش نشان دهد، خطر سوق دادن شبه جزیره کره به جنگ را به دنبال دارد.
آقای ترامپ یا در حال یک تهدید توخالی جنگ اتمی است که البته اعتبار و بازدارندگی آمریکا را بیشتر خدشه‌دار می‌کند و یا اینکه واقعا درنظر دارد که در صورت رفتار بعدی تحریک آمیز آقای کیم به دنبال جنگ باشد... سناریوی اول، احمقانه است، اما تصمیم آمریکا به آغاز جنگ پیشدستانه در شبه جزیره کره بدون وجود یک تهدید قریب الوقوع، دیوانگی و جنون خواهد بود.
ما این موضوع را به دقت بررسی کردیم. "حمله پیشدستانه" اگر نه چند میلیون، دستکم چند صد هزار کشته بر جای می‌گذارد. کلانشهر سئول تن‌ها در ۳۵ مایلی (حدود ۵۶ کیلومتری) مرز و به آسانی در برد موشک‌ها و توپخانه کره شمالی است. حدود ۲۳ هزار سرباز آمریکایی به همراه خانواده‌هایشان در حد فاصل سئول و منطقه غیرنظامی (دو کره) زندگی می‌کنند و در مجموع حداقل ۲۰۰ هزار آمریکایی در کل کره جنوبی ساکن هستند.
ژاپن و تقریبا ۴۰ هزار پرسنل نظامی آمریکا در آن کشور هم در تیررس خواهند بود. خطر نسبت به سرزمین آمریکا را هم نمی‌توان دستکم گرفت و همچنین موضوع کشیده شدن چین به درگیری مستقیم نظامی با آمریکا را نمی‌توان دستکم گرفت. سپس تاثیر مخرب جنگ بر اقتصاد جهانی هم هست.
قطعا ما باید هر اقدام معقولی را برای کاهش و از بین بردن تهدید اتمی آمریکا توسط کره شمالی را اتخاذ کنیم و شاید شرایطی مانند یک تهدید قریب الوقوع یا واقعی برای ملت ما یا متحدانمان پیش آید که جنگ را ضروری می‌کند. اما جنگ برای ممانعت از چنین وضعی، ضروری نیست. تاریخ نشان می‌دهد که ما می‌توانیم سلاحهای اتمی کره شمالی را تحمل کنیم همانطوری که ما سطح بزرگتری از هزاران سلاح اتمی شوروی را در جنگ سرد تحمل کردیم. این موضوع البته به عملگرایی نیاز خواهد داشت.
اول، اگرچه ما هرگز نمی‌توانیم کره شمالی را به عنوان قدرت اتمی به رسمیت بشناسیم، اما می‌دانیم که بسیار بعید است که از این زرادخانه اتمی به این بزرگی دست بکشد چرا که آقای کیم سلاحهای اتمی را ضامن بقای رژیمش می‌داند.
طبق بسیاری از ارزیابی‌ها، آقای کیم شرور و بی پروا است، اما غیرمنطقی نیست. در نتیجه در حالی که ما بی سر و صدا به پالایش کردن گزینه‌های نظامی‌مان ادامه می‌دهیم، می‌توانیم بازدارندگی سنتی را هم اعمال کرده و این موضوع را واضح کنیم که هرگونه استفاده از سلاحهای اتمی علیه آمریکا یا متحدانش، به نابودی کره شمالی منجر خواهد شد. "جیمز متیس" وزیر دفاع همین ادبیات را برگزید. همین خط قرمز باید برای هرگونه نشان و مدرکی در خصوص ارسال سلاحهای اتمی به یک کشور یا بازیگر غیردولتی دیگر ترسیم شود.
دوم، برای اجتناب از به اشتباه وارد شدن در یک جنگ پرهزینه، آمریکا باید فورا لفاظی‌های بی ملاحظه را متوقف کند. "جان کلی" رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید باید کنترل کاخ سفید و همچنین رئیسش را به دست گیرد و نوک مشاوران و اطرافیان ترامپ را که بر شعله بحران موشکی کوبا می‌دمند، بچیند.
سوم، ما باید سیستم‌های ضد موشکی و دیگر مسائل دفاعی‌مان و همچنین متحدانمان را تقویت کنیم
چهارم، ما همچنان باید به بالا بردن هزینه‌های حفظ برنامه‌های اتمی کره شمالی ادامه دهیم. تشدید تحریم‌ها، حفظ اختیار و مجوز سازمان ملل برای ممنوع کردن ورود و خروج محموله‌های مشکوک به مبدا کره شمالی و مقصد آن، افزایش انزوای سیاسی پیونگ یانگ و تزریق اطلاعات در درون کره شمالی می‌تواند نقاط ضعف رژیم را تقویت کند.
در آخر اینکه ما باید شروع به مذاکره با چنین درباره تلاش‌های مضاعف و سناریوهای مختلف در قبال شبه جزیره کره بکنیم و دیپلماسی را احیا بخشیم تا توافقات محتمل از راه مذاکره را برای محدود یا از بین بردن زرادخانه کره شمالی، به آزمون بگذاریم».
در ادامه خلاصه یادداشت «سوزان رایس» که در نیویورک تایمز منتشر شده، آمده است:
«زرادخانه اتمی کره شمالی و ارتقای ظرفیت موشک بالستیک بین قاره‌ای این کشور، تهدید فزاینده‌ای برای امنیت آمریکا است.
ما برای مدت‌های مدیدی است که با لفاظی‌های خصمانه و رنگارنگ پشت سر هم کیم‌ها (رهبران سابق و کنوین کره شمالی) زندگی کرده‌ایم. هر وقت قطعنامه‌های سازمان ملل تصویب شدند، من انتظار چنین رفتاری را از آن‌ها داشتم. اما حالا آنچه بی‌سابقه و به طرز خاصی خطرناک است، واکنش رئیس‌جمهور [دونالد]ترامپ است.
رئیس‌جمهور در اظهارات روز سه‌شنبه گفت که اگر کره شمالی باز هم ایالات متحده را تهدید کند، "با آتش و خشمی روبرو خواهد شد که تاکنون جهان به خود ندیده است". اگر کیم جونگ اون این الفاظ را باور کند و به سرعت به آن‌ها واکنش نشان دهد، خطر سوق دادن شبه جزیره کره به جنگ را به دنبال دارد.
آقای ترامپ یا در حال یک تهدید توخالی جنگ اتمی است که البته اعتبار و بازدارندگی آمریکا را بیشتر خدشه‌دار می‌کند و یا اینکه واقعا درنظر دارد که در صورت رفتار بعدی تحریک آمیز آقای کیم به دنبال جنگ باشد... سناریوی اول، احمقانه است، اما تصمیم آمریکا به آغاز جنگ پیشدستانه در شبه جزیره کره بدون وجود یک تهدید قریب الوقوع، دیوانگی و جنون خواهد بود.
ما این موضوع را به دقت بررسی کردیم. "حمله پیشدستانه" اگر نه چند میلیون، دستکم چند صد هزار کشته بر جای می‌گذارد. کلانشهر سئول تن‌ها در ۳۵ مایلی (حدود ۵۶ کیلومتری) مرز و به آسانی در برد موشک‌ها و توپخانه کره شمالی است. حدود ۲۳ هزار سرباز آمریکایی به همراه خانواده‌هایشان در حد فاصل سئول و منطقه غیرنظامی (دو کره) زندگی می‌کنند و در مجموع حداقل ۲۰۰ هزار آمریکایی در کل کره جنوبی ساکن هستند.
ژاپن و تقریبا ۴۰ هزار پرسنل نظامی آمریکا در آن کشور هم در تیررس خواهند بود. خطر نسبت به سرزمین آمریکا را هم نمی‌توان دستکم گرفت و همچنین موضوع کشیده شدن چین به درگیری مستقیم نظامی با آمریکا را نمی‌توان دستکم گرفت. سپس تاثیر مخرب جنگ بر اقتصاد جهانی هم هست.
قطعا ما باید هر اقدام معقولی را برای کاهش و از بین بردن تهدید اتمی آمریکا توسط کره شمالی را اتخاذ کنیم و شاید شرایطی مانند یک تهدید قریب الوقوع یا واقعی برای ملت ما یا متحدانمان پیش آید که جنگ را ضروری می‌کند. اما جنگ برای ممانعت از چنین وضعی، ضروری نیست. تاریخ نشان می‌دهد که ما می‌توانیم سلاحهای اتمی کره شمالی را تحمل کنیم همانطوری که ما سطح بزرگتری از هزاران سلاح اتمی شوروی را در جنگ سرد تحمل کردیم. این موضوع البته به عملگرایی نیاز خواهد داشت.
اول، اگرچه ما هرگز نمی‌توانیم کره شمالی را به عنوان قدرت اتمی به رسمیت بشناسیم، اما می‌دانیم که بسیار بعید است که از این زرادخانه اتمی به این بزرگی دست بکشد چرا که آقای کیم سلاحهای اتمی را ضامن بقای رژیمش می‌داند.
طبق بسیاری از ارزیابی‌ها، آقای کیم شرور و بی پروا است، اما غیرمنطقی نیست. در نتیجه در حالی که ما بی سر و صدا به پالایش کردن گزینه‌های نظامی‌مان ادامه می‌دهیم، می‌توانیم بازدارندگی سنتی را هم اعمال کرده و این موضوع را واضح کنیم که هرگونه استفاده از سلاحهای اتمی علیه آمریکا یا متحدانش، به نابودی کره شمالی منجر خواهد شد. "جیمز متیس" وزیر دفاع همین ادبیات را برگزید. همین خط قرمز باید برای هرگونه نشان و مدرکی در خصوص ارسال سلاحهای اتمی به یک کشور یا بازیگر غیردولتی دیگر ترسیم شود.
دوم، برای اجتناب از به اشتباه وارد شدن در یک جنگ پرهزینه، آمریکا باید فورا لفاظی‌های بی ملاحظه را متوقف کند. "جان کلی" رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید باید کنترل کاخ سفید و همچنین رئیسش را به دست گیرد و نوک مشاوران و اطرافیان ترامپ را که بر شعله بحران موشکی کوبا می‌دمند، بچیند.
سوم، ما باید سیستم‌های ضد موشکی و دیگر مسائل دفاعی‌مان و همچنین متحدانمان را تقویت کنیم
چهارم، ما همچنان باید به بالا بردن هزینه‌های حفظ برنامه‌های اتمی کره شمالی ادامه دهیم. تشدید تحریم‌ها، حفظ اختیار و مجوز سازمان ملل برای ممنوع کردن ورود و خروج محموله‌های مشکوک به مبدا کره شمالی و مقصد آن، افزایش انزوای سیاسی پیونگ یانگ و تزریق اطلاعات در درون کره شمالی می‌تواند نقاط ضعف رژیم را تقویت کند.
در آخر اینکه ما باید شروع به مذاکره با چنین درباره تلاش‌های مضاعف و سناریوهای مختلف در قبال شبه جزیره کره بکنیم و دیپلماسی را احیا بخشیم تا توافقات محتمل از راه مذاکره را برای محدود یا از بین بردن زرادخانه کره شمالی، به آزمون بگذاریم».
ارسال نظرات