«دارکوب» راوی فلاکت اعتیاد/ باتلاقی به نام تنهایی

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو-محمد آزادی؛ سومین همکاری بهروز شعیبی و سید محمود رضوی؛ فیلمی که حالا با قاطعیت می‌توان گفت بیشتر از همه شبیه دهلیز (اولین فیلم آقای کارگردان) است. دارکوب به‌خوبی توانسته لایه‌های دور از دید شهر را برایمان نمایش دهد. تلخ است؛ نه آنقدر که نومیدکننده باشد. قصه در بستر یک «سگدونی» شکل می‌گیرد ولی همان‌جا نمی‌ماند. فلاکت اعتیاد را نشان می‌دهد، می‌ترساند و احتمالاً آموزنده است. نه البته برای جوان‌ترها؛ حواستان باشد برای آنها احتمالاً بدآموزی هم دارد!

سارا بهرامی و بازی درخشانش بدون تردید نقطه قوت فیلم است. مردهای فیلم اما کلاً بازی‌هایشان چشمگیر نیست! از امین حیایی گرفته که کلاً معمولی است؛ تا هادی حجازی‌فر و جمشید هاشم‌پور که در یک‌دو پلان کوتاه بیشتر از این هم اجازه‌ی هنرنمایی نداشته‌اند. خلاصه اینکه دارکوب را نمی‌توان بخت سیمرغ و جشنواره دانست؛ اما تعهد آقای کارگردان را در نمایش دلسوزانه‌ی آسیب‌های اجتماعی باید ستود.