قطعنامه بین‌المللی در پی به تعویق انداختن آزادسازی غوطه شرقی است

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، حیات عطیه الحویک کارشناس سیاسی در گفتگو با شبکه المیادین در ویژه برنامه‌ای در خصوص آتش بس در سوریه در پاسخ به این سوال که آیا قطعنامه بین المللی برای برقراری آتش بس انسانی یا آتش بس به معنای نظامی آن با شکست روبرو شده است گفت: به نظر من قطعنامه بین المللی اصلا به دنبال برقراری آتش بس نیست بلکه می‌خواهد آزادسازی غوطه شرقی را به تعویق بیندازد. کل مسئله همین است. برای به تعویق انداختن آزادسازی غوطه شرقی هم باید یک مسئله انسانی را بهانه می‌کردند و از سوی دیگر مسئله (سلاح های) شیمیایی را مطرح می‌کردند. در سخنانی که اخیرا در شبکه الاخباریه سوریه داشتم، گفتم به زودی شاهد طرح اتهاماتی در خصوص استفاده از سلاح‌های شیمیایی در غوطه شرقی خواهیم بود. چنین چیزی قابل پیش بینی بود، زیرا اگر به سال ۲۰۱۲ در آستانه نشست ژنو ۲ برگردیم می‌بینیم همین مسئله اتفاق افتاد. طرح اتهامات از فرانسه و از طریق روزنامه نگاران لوموند آغاز شد و سپس به همه نشریات و مطبوعات انگلیس و آمریکا هم کشیده شد و پیش از آن که تحقیقی صورت بگیرد اتهامات تایید شد. همین مسئله درباره خان شیخون هم تکرار شد. بر این اساس طبیعی بود که ناظران انتظار طرح مجدد چنین اتهاماتی را داشته باشند. در حالی که دولت سوریه و نیرو‌های آن غوطه شرقی را محاصره کرده اند، دشمنان سوریه نگران آزادی این منطقه هستند.
ادموند غریب استاد روابط بین المللی دانشگاه‌های آمریکا دیگر مهمان این ویژه برنامه در خصوص این که آیا همانگونه که عطیه الحویک می‌گوید هدف از این قطعنامه به تعویق انداختن آزادسازی غوطه شرقی بود یا اهداف دیگری را دنبال می‌کرد، گفت: بدون شک این قطعنامه اهداف مختلفی داشت. مشکلات زیادی در غوطه شرقی وجود دارد و بسیاری از غیرنظامیان در این منطقه تاوان سنگینی پرداخت کرده اند و هنوز هم پرداخت می‌کنند. اما از سوی دیگر در مناطق شرقی دمشق و در نزدیک غوطه شرقی هم غیرنظامیانی هستند که شمار زیادی از آن‌ها کشته و زخمی شده اند و رنج‌های زیادی متحمل شده اند، اما رسانه‌های غربی و بخصوص آمریکایی توجهی به آن‌ها نمی‌کنند؛ بنابراین اگر قرار است که رنج‌های مردم مورد توجه (غرب و بخصوص آمریکا و رسانه‌های آنها) قرار بگیرد، این توجه نباید گزینشی باشد. بر همین اساس تصور می‌کنم اقداماتی که در خصوص غوطه شرقی می‌شود بیشتر جنگ تبلیغاتی است که نمونه‌های آن را در خان شیخون یا مناطق شرقی سوریه دیده ایم، مانند آنچه مردم عفرین درباره استفاده از سلاح شیمیایی علیه خود گفتند، اما در رسانه‌های غربی توجه چندانی به این مسئله نشد. این امور نشان می‌دهد آنچه انجام می‌شود بیشتر جنگ سیاسی و تبلیغاتی است و علاوه بر آن اقداماتی که اکنون انجام می‌شود اهداف دیگری هم دارد که طولانی شدن جنگ و شاید متهم کردن دولت سوریه به ناتوانی از حمایت غیرنظامیان و شهروندان خود و بخصوص در دمشق و القای این مطلب که روسیه موفقیتی نداشته است از جمله اهداف اقدامات در خصوص غوطه شرقی به شمار می‌رود.
غریب ادامه داد: از سوی دیگری می‌بینیم طولانی شدن جنگ و صحبت از رنج‌های غیرنظامیان در واقع به عنوان توجیهی برای حضور آمریکا در شرق سوریه مورد استفاده قرار می‌گیرد که این مسئله نیز اهداف مختلفی را دنبال می‌کند که ممانعت از سیطره دولت سوریه بر منابع نفت و آب از آن جمله است.