نشریه نیویورکر:
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، نشریه «نیویورکر» روز سه‌شنبه در گزارشی اختصاصی نوشته است که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا بعد از دیدار با «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در فوریه ۲۰۱۷، تفاهمنامه‌ای را برای حفظ کلاهک‌های هسته‌ای اسرائیل امضا کرده است.
بنا بر این گزارش، بدین ترتیب ترامپ چهارمین رئیس‌جمهور آمریکا (بعد از باراک اوباما، جورج بوش و بیل کلینتون) است که این تفاهمنامه با قدمت چند ده ساله را امضا می‌کند.
به نوشته روزنامه «هاآرتص» این تفاهمنامه بعد از سفر یک هیأت عالی‌رتبه از مقامات صهیونیست به واشنگتن و دیدار با «مایکل فلین» مشاور امنیت ملی وقت آمریکا به امضای ترامپ رسیده است.
در همان روز امضای این تفاهمنامه (که در آن زمان علنی نشد) فلین به خاطر پرونده روابط با روسیه، از سمت خود استعفا کرد.
بر اساس این گزارش، تیم مشاوران امنیت ملی کاخ سفید از درخواست هیأت اسرائیلی برای امضا شدن این تفاهمنامه از سوی ترامپ بهت‌زده شده بودند، زیرا به‌طور کامل از وجود چنین تفاهمنامه‌ای بی‌خبر بودند و حتی دولت پیشین آمریکا هم نسخه‌ای از این تفاهمنامه را در اختیار دولت جدید قرار نداده است.
مشاوران کاخ سفید به قدری از این درخواست صهیونیست‌ها برای تداوم تعهد آمریکا به حفاظت از سلاح‌های اتمی این رژیم عصبانی و ناراحت بودند که یکی از حاضران در جلسه فریاد کشید: «اینجا خانه لعنتی ماست!»
به نوشته نیویورکر، تل‌آویو در آستانه جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ به تسلیحات اتمی دست یافت. هرچند ساخت این تسلیحات ابتدا محل مناقشه و اعتراض واشنگتن بود، اما نهایتا در پاییز ۱۹۶۹ «گلدا میر» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی در کاخ سفید با «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا دیدار کرد و طرفین به تفاهمی نانوشته دست یافتند.
بر اساس این تفاهم، اسرائیل پذیرفت که از اعلام عمومی دستیابی به این تسلیحات، آزمایش آن‌ها و تهدید به استفاده از آن‌ها خودداری کند و در مقابل آمریکا اسرائیل را برای پیوستن به معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان. پی. تی) تحت فشار قرار ندهد.
این تفاهم شفاهی و نانوشته از سوی روسای‌جمهور بعدی آمریکا از جمله «جرالد فورد»، «جیمی کارتر» و «رونالد ریگان» هم ادامه یافت، با این حال با مطرح شدن طرح «خاورمیانه عاری از تسلیحات اتمی» در دوره «جورج بوش» پدر، تل‌آویو احساس کرد که معاهده نانوشته کافی نیست و این تعهد باید مکتوب شود.
اولین نسخه این توافق در دولت کلینتون و به عنوان بخشی از توافق واشنگتن-تل‌آویو برای «مشارکت اسرائیل در مذاکرات "وای ریور" با فلسطینی‌ها»، در قالب یک نامه تدوین شد. در نسخه اولیه این نامه عنوان شده بود که واشنگتن متعهد می‌شود که هیچ‌یک از ابتکار‌های کنترل تسلیحاتی آتی آمریکا از «توان بازدارندگی» تل‌آویو نکاهد. این عبارت، اشاره روشنی بود به تسلیحات اتمی تل‌آویو، با این وجود بعدا متن نامه اصلاح و عنوان شد که «اسرائیل توسط خود، از خود دفاع خواهد کرد»، به این معنی که تسلیحات اتمی آمریکا جایگزینی برای تسلیحات اتمی تل‌آویو نخواهد بود و این رژیم می‌تواند برای دفاع از خود، از تسلیحات اتمی خود استفاده کند.
کلینتون و بوش هر دو این نامه را امضا کردند، اما با روی کار آمدن «باراک اوباما» و ادعای او مبنی بر اینکه آمریکا به دنبال جهانی عاری از تسلیحات اتمی است، مقام‌های رژیم صهیونیستی از جمله «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر این رژیم از اینکه ممکن است واشنگتن برای خلع سلاح اتمی تل‌آویو تلاش کند، مضطرب شدند.
به نوشته نیویورکر، نتانیاهو از همان ابتدا که اوباما روی کار آمد، به او بی‌اعتماد بود و برعکس.
با این وجود، یک مقام دولت وقت آمریکا می‌گوید اوباما هرگز قصد نداشته تل‌آویو را خلع سلاح کند. او در ماه می‌سال ۲۰۰۹، یعنی تنها چند ماه پس از روی کار آمدن، نامه تعهد به حفظ تسلیحات اتمی تل‌آویو را امضا کرد.
با وجود آنکه تل‌آویو این نامه را متعهد نگه داشتن آمریکا کافی می‌دانسته، اما یک مقام دولت اوباما می‌گوید از منظر آمریکا این نامه «چک سفید امضا» به تل‌آویو نبود و واشنگتن قصد نداشته به تل‌آویو این تعهد را بدهد که هرگز برای خلع سلاح این رژیم تلاش نمی‌کند، بلکه واشنگتن تأکید دارد که در شرایط کنونی خاورمیانه تل‌آویو باید ابزار «دفاع» از خود را داشته باشد.
در سال ۲۰۱۰، در آستانه یکی از کنفرانس‌های منع اشاعه، نتانیاهو بار دیگر از اینکه ممکن است برای کنار گذاشتن تسلیحات اتمی تحت فشار قرار گیرد، ابراز نگرانی کرد. در واکنش، اوباما در یک بیانیه عمومی تقریبا محتوای نامه محرمانه امضاشده میان طرفین را به صورت علنی اعلام کرد.
او در این بیانیه که پس از دیدارش در سال جولای ۲۰۱۰ با نتانیاهو، صادر شد، گفت: «ما درباره موضوعات مرتبط با کنفرانس منع اشاعه صحبت کردیم. من به نخست‌وزیر تأکید کردم که زمانی که این مباحث مطرح است، هیچ تغییری در سیاست ایالات متحده به وجود نمی‌آید. ما قویا معتقدیم که با توجه به وسعت، تاریخ، منقطه‌ای قرارگیری و تهدیداتی که علیه [تل‌آویو]وجود دارد... و نیازمندی‌های امنیتی منحصر به فردی که دارد، اسرائیل باید بتواند به هر تهدیدی یا هر ترکیبی از تهدیدات در منطقه، پاسخ دهد؛ و به همین دلیل است که تعهد ما به امنیت اسرائیل خدشه‌ناپذیر است. ایالات متحده هرگز از اسرائیل نخواهد خواست قدمی بردارد که منافع امنیتی آن را تضعیف کند.»
پس از روی کار آمدن دولت ترامپ، «ران درمر» سفیر رژیم صهیونیستی در واشنگتن برای گرفتن امضای نامه به کاخ سفید رفته، آن هم در حالی که روند پر هرج و مرج و آشفته انتقال قدرت از اوباما به ترامپ در جریان بوده است. مشخص نیست که دولت اوباما اساسا وجود این نامه را به ترامپ اطلاع داده است یا نه.
به نوشته نیویورکر، عجله درمر برای دریافت امضای نامه و تأکید او بر اینکه افراد معدودی در جلسه مربوط به بحث درباره این نامه حضور داشته باشند، موجب شده تا دستیاران کاخ سفید بگویند درمر طوری رفتار می‌کند که گویی مالک کاخ سفید است. با این وجود، ترامپ نهایتا همان روز این نامه را امضا کرده تا چهارمین رئیس‌جمهور متوالی آمریکا باشد که چنین تعهد مکتوبی را امضا می‌کند.
بنا بر این گزارش، اهمیتی که نتانیاهو برای دریافت فوری امضای روسای‌جمهور آمریکا برای این نامه قائل بوده، مایه تعجب هم مقام‌های دولت اوباما و هم مقامات دولت ترامپ بوده است.
«آونر کوهن» تاریخ‌نگار موسسه «میدلبری» می‌گوید تسلیحات اتمی بحثی محوری برای نتانیاهو است، چراکه به او «احساس مصونیت، احساس قدرت اسرائیل و این احساس را می‌دهد که می‌تواند شرایط مد نظر خودش را به منطقه و فراتر از آن تحمیل کند.»
بنا بر این گزارش، بدین ترتیب ترامپ چهارمین رئیس‌جمهور آمریکا (بعد از باراک اوباما، جورج بوش و بیل کلینتون) است که این تفاهمنامه با قدمت چند ده ساله را امضا می‌کند.
به نوشته روزنامه «هاآرتص» این تفاهمنامه بعد از سفر یک هیأت عالی‌رتبه از مقامات صهیونیست به واشنگتن و دیدار با «مایکل فلین» مشاور امنیت ملی وقت آمریکا به امضای ترامپ رسیده است.
در همان روز امضای این تفاهمنامه (که در آن زمان علنی نشد) فلین به خاطر پرونده روابط با روسیه، از سمت خود استعفا کرد.
بر اساس این گزارش، تیم مشاوران امنیت ملی کاخ سفید از درخواست هیأت اسرائیلی برای امضا شدن این تفاهمنامه از سوی ترامپ بهت‌زده شده بودند، زیرا به‌طور کامل از وجود چنین تفاهمنامه‌ای بی‌خبر بودند و حتی دولت پیشین آمریکا هم نسخه‌ای از این تفاهمنامه را در اختیار دولت جدید قرار نداده است.
مشاوران کاخ سفید به قدری از این درخواست صهیونیست‌ها برای تداوم تعهد آمریکا به حفاظت از سلاح‌های اتمی این رژیم عصبانی و ناراحت بودند که یکی از حاضران در جلسه فریاد کشید: «اینجا خانه لعنتی ماست!»
به نوشته نیویورکر، تل‌آویو در آستانه جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ به تسلیحات اتمی دست یافت. هرچند ساخت این تسلیحات ابتدا محل مناقشه و اعتراض واشنگتن بود، اما نهایتا در پاییز ۱۹۶۹ «گلدا میر» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی در کاخ سفید با «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا دیدار کرد و طرفین به تفاهمی نانوشته دست یافتند.
بر اساس این تفاهم، اسرائیل پذیرفت که از اعلام عمومی دستیابی به این تسلیحات، آزمایش آن‌ها و تهدید به استفاده از آن‌ها خودداری کند و در مقابل آمریکا اسرائیل را برای پیوستن به معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان. پی. تی) تحت فشار قرار ندهد.
این تفاهم شفاهی و نانوشته از سوی روسای‌جمهور بعدی آمریکا از جمله «جرالد فورد»، «جیمی کارتر» و «رونالد ریگان» هم ادامه یافت، با این حال با مطرح شدن طرح «خاورمیانه عاری از تسلیحات اتمی» در دوره «جورج بوش» پدر، تل‌آویو احساس کرد که معاهده نانوشته کافی نیست و این تعهد باید مکتوب شود.
اولین نسخه این توافق در دولت کلینتون و به عنوان بخشی از توافق واشنگتن-تل‌آویو برای «مشارکت اسرائیل در مذاکرات "وای ریور" با فلسطینی‌ها»، در قالب یک نامه تدوین شد. در نسخه اولیه این نامه عنوان شده بود که واشنگتن متعهد می‌شود که هیچ‌یک از ابتکار‌های کنترل تسلیحاتی آتی آمریکا از «توان بازدارندگی» تل‌آویو نکاهد. این عبارت، اشاره روشنی بود به تسلیحات اتمی تل‌آویو، با این وجود بعدا متن نامه اصلاح و عنوان شد که «اسرائیل توسط خود، از خود دفاع خواهد کرد»، به این معنی که تسلیحات اتمی آمریکا جایگزینی برای تسلیحات اتمی تل‌آویو نخواهد بود و این رژیم می‌تواند برای دفاع از خود، از تسلیحات اتمی خود استفاده کند.
کلینتون و بوش هر دو این نامه را امضا کردند، اما با روی کار آمدن «باراک اوباما» و ادعای او مبنی بر اینکه آمریکا به دنبال جهانی عاری از تسلیحات اتمی است، مقام‌های رژیم صهیونیستی از جمله «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر این رژیم از اینکه ممکن است واشنگتن برای خلع سلاح اتمی تل‌آویو تلاش کند، مضطرب شدند.
به نوشته نیویورکر، نتانیاهو از همان ابتدا که اوباما روی کار آمد، به او بی‌اعتماد بود و برعکس.
با این وجود، یک مقام دولت وقت آمریکا می‌گوید اوباما هرگز قصد نداشته تل‌آویو را خلع سلاح کند. او در ماه می‌سال ۲۰۰۹، یعنی تنها چند ماه پس از روی کار آمدن، نامه تعهد به حفظ تسلیحات اتمی تل‌آویو را امضا کرد.
با وجود آنکه تل‌آویو این نامه را متعهد نگه داشتن آمریکا کافی می‌دانسته، اما یک مقام دولت اوباما می‌گوید از منظر آمریکا این نامه «چک سفید امضا» به تل‌آویو نبود و واشنگتن قصد نداشته به تل‌آویو این تعهد را بدهد که هرگز برای خلع سلاح این رژیم تلاش نمی‌کند، بلکه واشنگتن تأکید دارد که در شرایط کنونی خاورمیانه تل‌آویو باید ابزار «دفاع» از خود را داشته باشد.
در سال ۲۰۱۰، در آستانه یکی از کنفرانس‌های منع اشاعه، نتانیاهو بار دیگر از اینکه ممکن است برای کنار گذاشتن تسلیحات اتمی تحت فشار قرار گیرد، ابراز نگرانی کرد. در واکنش، اوباما در یک بیانیه عمومی تقریبا محتوای نامه محرمانه امضاشده میان طرفین را به صورت علنی اعلام کرد.
او در این بیانیه که پس از دیدارش در سال جولای ۲۰۱۰ با نتانیاهو، صادر شد، گفت: «ما درباره موضوعات مرتبط با کنفرانس منع اشاعه صحبت کردیم. من به نخست‌وزیر تأکید کردم که زمانی که این مباحث مطرح است، هیچ تغییری در سیاست ایالات متحده به وجود نمی‌آید. ما قویا معتقدیم که با توجه به وسعت، تاریخ، منقطه‌ای قرارگیری و تهدیداتی که علیه [تل‌آویو]وجود دارد... و نیازمندی‌های امنیتی منحصر به فردی که دارد، اسرائیل باید بتواند به هر تهدیدی یا هر ترکیبی از تهدیدات در منطقه، پاسخ دهد؛ و به همین دلیل است که تعهد ما به امنیت اسرائیل خدشه‌ناپذیر است. ایالات متحده هرگز از اسرائیل نخواهد خواست قدمی بردارد که منافع امنیتی آن را تضعیف کند.»
پس از روی کار آمدن دولت ترامپ، «ران درمر» سفیر رژیم صهیونیستی در واشنگتن برای گرفتن امضای نامه به کاخ سفید رفته، آن هم در حالی که روند پر هرج و مرج و آشفته انتقال قدرت از اوباما به ترامپ در جریان بوده است. مشخص نیست که دولت اوباما اساسا وجود این نامه را به ترامپ اطلاع داده است یا نه.
به نوشته نیویورکر، عجله درمر برای دریافت امضای نامه و تأکید او بر اینکه افراد معدودی در جلسه مربوط به بحث درباره این نامه حضور داشته باشند، موجب شده تا دستیاران کاخ سفید بگویند درمر طوری رفتار می‌کند که گویی مالک کاخ سفید است. با این وجود، ترامپ نهایتا همان روز این نامه را امضا کرده تا چهارمین رئیس‌جمهور متوالی آمریکا باشد که چنین تعهد مکتوبی را امضا می‌کند.
بنا بر این گزارش، اهمیتی که نتانیاهو برای دریافت فوری امضای روسای‌جمهور آمریکا برای این نامه قائل بوده، مایه تعجب هم مقام‌های دولت اوباما و هم مقامات دولت ترامپ بوده است.
«آونر کوهن» تاریخ‌نگار موسسه «میدلبری» می‌گوید تسلیحات اتمی بحثی محوری برای نتانیاهو است، چراکه به او «احساس مصونیت، احساس قدرت اسرائیل و این احساس را می‌دهد که می‌تواند شرایط مد نظر خودش را به منطقه و فراتر از آن تحمیل کند.»
ارسال نظرات