یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امین حراسانی؛* به نظر اندیشمندان، دانشگاه‌ها شکل و شمایل یک جامعه آرمانی را نشان می‌دهند، به عبارت ساده تر؛ آنچه جامعه بایستی بشود را به وجود می‌آورد.
جامعه‌ای درست و ایده‌آل جامعه ایست زنده و پویا که افراد آن جامعه همواره در تمامی بخش‌های آن حضور فعال موثمر ثمر دارند. در واقع محیط دانشگاه محلی است برای تمرین و تکرار، محلی است برای به وجود آوردن جامعه ایده آل و درست.
جامعه‌ی غیرفعال و خشک و غیر پویا کسل کننده، بی رمق و خسته کننده و دارای این دست صفات می‌باشد. چه کردیم که این صفات این روز‌ها به جان محل تمرین جامعه‌ی آرمانی ما رسوخ کرده است؟
دانشگاه و دانشگاهی‌هایی داریم که از فرط کسالت روح و بی رمقی دانشجویان میلی حتی به آمدن به دانشگاه را هم ندارند. نمیشود، این طور نمیشود! با این حالت نه به جامعه آرمانیمان می رسیم و نه دانشگاهمان. وقت آن نیست که تلاشی هر چند کوچک برای پویا‌تر شدن این مکان مقدس برداریم؟ وقت آن نیست که جامعه‌ی آرمانیمان را درست بسازیم؟
برای حل این معضل نیازمند درگیر کردن دانشجویان در امور دانشگاه می‌باشیم. به عبارت دیگر مشارکت را در سطح دانشگاه ارتقا دهیم. در برنامه ریزی‌های مشارکتی، مشارکت افراد در سه سطح اتفاق می‌افتد. مشارکت در تعین معضل و مشکل، مشارکت در برنامه ریزی کردن و مشارکت در اجرا و مدیریت. بدین سان با حضور دانشجویان در سطح دانشگاه علاوه بر پویایی بیشتر دانشگاه، با نیاز واقعی دانشجویان نیز آشنا شده و به با برنامه درست و مدیریت جمعی، به محیط مطلوب دست می‌یابیم.
این امر و فعل امروزه در سطح دانشگاه‌ها اتفاق افتاده و حضور دانشجویان در انجمن‌های علمی، تشکل‌ها و کانون‌های فرهنگی و شورا‌های صنفی به این هدف دست یافته است، اما نیازمند بازنگری در اصول و چهارچوب و نیاز سنجنی می‌باشیم تا با برنامه ریزی درست ایرادات موجود را رفع و فتق کنیم؛ در نهایت به جامعه مدنی در سطح پایلوت که دانشگاه می‌باشد دست یابیم.
با این عمل دانشگاه به کارگاه جامعه سازی تبدیل میشود. هر برنامه ریزی و مدیریت اجتماعی برای تغییر نیازمند زمان و صبر و دقت در عمل می‌باشد، زیرا با سرنوشت نسلی در ارتباط مستقیم است. عباراتی که بیان شد شاید نیازمند تلاش و کوشش مستمر باشد، اما نتیجه آن بی نهایت ارزشمند است.
با حدیثی مرتبط از امیرالمومنین (ع) متن را به پایان میرسانم. شیرینی پیروزی، تلخی صبر را از بین می‌برد.
امین حراسانی؛* فعال دانشجویی استان خراسان شمالی
انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات