مهمانپرست:
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، رامین مهمان پرست سفیر سابق ایران در لهستان در رادیو گفتگو در خصوص الزامات تسریع روند دیپلماسی اقتصادی، اظهارداشت: یکی از بحث‌های اساسی که در حال حاضر کشور ما درگیر آن است، بحث‌های اقتصادی است و این دغدغه را ظرف سال‌های گذشته رهبرانقلاب با نامگذاری‌ها و تاکیدات مکرری برای اصلاح ساختار اقتصادی کشور داشتند و شاید از ۱۰ یا ۱۵ سال پیش، اصل ۴۴ قانون اساسی، خصوصی‌سازی، تولید داخلی و حمایت از سرمایه ملی را مورد توجه قرار دادند.
وی افزود: رهبری سال ۹۲ را حماسه سیاسی و اقتصادی نامگذاری کردند، در این میان مهم بود که چه اتفاقی قرار است رخ دهد که ایشان چنین نامگذاری کردند؟ ما شاهد بودیم که پس از انتخابات سال ۸۸ و اختلافاتی که میان مردم و مسئولان به وجود آمده بود، سال ۹۲ می‌توانست با انتخابات ریاست‌جمهوری، دوباره بیانگر وحدت و یکپارچگی ملت و همچنین یک مانور قدرتی از کشور به حساب آید که همین اتفاق هم افتاد و حماسه سیاسی شکل گرفت.
سخنگوی سابق وزارت خارجه تصریح کرد:، اما همزمان حماسه اقتصادی که رهبری بر آن تاکید داشتند، شاید آن انتظاری که داشتیم، برآورده نشد؛ لذا بر دیپلماسی اقتصادی بحث‌های زیادی شد و در میان مشکلاتی که در ساختار اقتصاد داخلی داریم، اگر به فرمایشات مقام معظم رهبری مورد توجه قرار می‌گرفت و واقعا خصوصی‌سازی اجرا می‌شد و تصدی‌گری دولتی کاهش پیدا می‌کرد، الان شاهد بخش‌های خصوصی فعال و قدرتمندی بودیم که آن موقع می‌توانستند با انگیزه‌های بسیار خوبی در صحنه‌های خارج از کشور هم نقش بازی کنند.
مهمانپرست گفت: در واقع کاری که الان باید شکل بگیرد، بخشی از آن ممکن است به عهده وزارت خارجه به عنوان دستگاه مسئولی که با خارج از کشور ارتباط دارد، باشد، اما به تنهایی نمی‌تواند کاری بکند و باید هماهنگی‌ها را انجام بدهد و فرصت‌ها را شناسایی کند و بتواند ارتباط را به خوبی برقرار کند، اما تجربه ما این است که حتی وقتی در وزارت خارجه و سفارتخانه‌ها، دوستان ما فعالیت زیادی می‌کنند و زمینه‌ها را آماده می‌کنند، به دلیل آماده نبودن داخل و ارگان‌های اقتصادی داخل یا دولتی بودن سیستم داخلی بسیاری از اوقات به نتیجه نمی‌رسیم.
وی افزود: ما باید اولویت را بر اصلاح ساختار اقتصادی و اداری در کشور بگذاریم و باید یک تحول بزرگ شکل بگیرد. برای مثال باید اشاره کنم در حال حاضر یکی از دغدغه‌های ما بحث تحریم است. ما به دنبال آن هستیم که حتما بتوانیم نفت‌مان را بفروشیم، زیرا از عایدی نفت باید امورات کشور را اداره کنیم. این مساله یک نقطه ضعف ما شده و دلیل اصلی آن است که ما در کشورمان چهار میلیون نفر کارمند دولت و پنج میلیون نفر بازنشسته دولتی داریم.
سفیر سابق ایران در لهستان ادامه داد: به عبارتی در حال حاضر نزدیک به شش میلیون نفر در کشور از دولت حقوق می‌گیرند، اگر هر کدام یک خانواده سه یا چهار نفره باشند، یعنی نصف جمعیت کشور حقوق بگیر دولت هستند، یعنی وابستگی ما به نفت به این راحتی اصلاح نمی‌شود، زیرا باید نفت را بفروشیم تا کارمندان دولت حقوق بگیرند. این شیوه باعث شده که خودمان را به درآمد نفت وابسته کردیم.
مهمانپرست در پایان خاطرنشان کرد: اگر سیستم اقتصادی کشور اصلاح و دولت کوچک شود، هزینه‌ها پایین می‌آید و وقتی بخش خصوصی شکل بگیرد، از محل مالیات‌ها، درآمد ما افزایش پیدا می‌کند، این درآمدها، هزینه‌ها را پوشش می‌دهد و آن وقت منابع نفتی و معدنی می‌تواند صرف زیرساخت‌ها بشود، لذا در واقع باید دو کار عمده را در داخل و خارج از کشور همزمان انجام دهیم.
وی افزود: رهبری سال ۹۲ را حماسه سیاسی و اقتصادی نامگذاری کردند، در این میان مهم بود که چه اتفاقی قرار است رخ دهد که ایشان چنین نامگذاری کردند؟ ما شاهد بودیم که پس از انتخابات سال ۸۸ و اختلافاتی که میان مردم و مسئولان به وجود آمده بود، سال ۹۲ می‌توانست با انتخابات ریاست‌جمهوری، دوباره بیانگر وحدت و یکپارچگی ملت و همچنین یک مانور قدرتی از کشور به حساب آید که همین اتفاق هم افتاد و حماسه سیاسی شکل گرفت.
سخنگوی سابق وزارت خارجه تصریح کرد:، اما همزمان حماسه اقتصادی که رهبری بر آن تاکید داشتند، شاید آن انتظاری که داشتیم، برآورده نشد؛ لذا بر دیپلماسی اقتصادی بحث‌های زیادی شد و در میان مشکلاتی که در ساختار اقتصاد داخلی داریم، اگر به فرمایشات مقام معظم رهبری مورد توجه قرار می‌گرفت و واقعا خصوصی‌سازی اجرا می‌شد و تصدی‌گری دولتی کاهش پیدا می‌کرد، الان شاهد بخش‌های خصوصی فعال و قدرتمندی بودیم که آن موقع می‌توانستند با انگیزه‌های بسیار خوبی در صحنه‌های خارج از کشور هم نقش بازی کنند.
مهمانپرست گفت: در واقع کاری که الان باید شکل بگیرد، بخشی از آن ممکن است به عهده وزارت خارجه به عنوان دستگاه مسئولی که با خارج از کشور ارتباط دارد، باشد، اما به تنهایی نمی‌تواند کاری بکند و باید هماهنگی‌ها را انجام بدهد و فرصت‌ها را شناسایی کند و بتواند ارتباط را به خوبی برقرار کند، اما تجربه ما این است که حتی وقتی در وزارت خارجه و سفارتخانه‌ها، دوستان ما فعالیت زیادی می‌کنند و زمینه‌ها را آماده می‌کنند، به دلیل آماده نبودن داخل و ارگان‌های اقتصادی داخل یا دولتی بودن سیستم داخلی بسیاری از اوقات به نتیجه نمی‌رسیم.
وی افزود: ما باید اولویت را بر اصلاح ساختار اقتصادی و اداری در کشور بگذاریم و باید یک تحول بزرگ شکل بگیرد. برای مثال باید اشاره کنم در حال حاضر یکی از دغدغه‌های ما بحث تحریم است. ما به دنبال آن هستیم که حتما بتوانیم نفت‌مان را بفروشیم، زیرا از عایدی نفت باید امورات کشور را اداره کنیم. این مساله یک نقطه ضعف ما شده و دلیل اصلی آن است که ما در کشورمان چهار میلیون نفر کارمند دولت و پنج میلیون نفر بازنشسته دولتی داریم.
سفیر سابق ایران در لهستان ادامه داد: به عبارتی در حال حاضر نزدیک به شش میلیون نفر در کشور از دولت حقوق می‌گیرند، اگر هر کدام یک خانواده سه یا چهار نفره باشند، یعنی نصف جمعیت کشور حقوق بگیر دولت هستند، یعنی وابستگی ما به نفت به این راحتی اصلاح نمی‌شود، زیرا باید نفت را بفروشیم تا کارمندان دولت حقوق بگیرند. این شیوه باعث شده که خودمان را به درآمد نفت وابسته کردیم.
مهمانپرست در پایان خاطرنشان کرد: اگر سیستم اقتصادی کشور اصلاح و دولت کوچک شود، هزینه‌ها پایین می‌آید و وقتی بخش خصوصی شکل بگیرد، از محل مالیات‌ها، درآمد ما افزایش پیدا می‌کند، این درآمدها، هزینه‌ها را پوشش می‌دهد و آن وقت منابع نفتی و معدنی می‌تواند صرف زیرساخت‌ها بشود، لذا در واقع باید دو کار عمده را در داخل و خارج از کشور همزمان انجام دهیم.
ارسال نظرات