نویسنده اسرائیلی:
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه صهیونیستی هاآرتص در مقاله‌ای به‌قلم «روگل آلفر» روزنامه‌نگار صهیونیست از ماهیت یهودیان و صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی سخن گفته که در نتیجه تبلیغات صهیونیستی به‌وجود آمده است. وی در این مقاله تأکید می‌کند که اسرائیلی‌ها ملتی احمق هستند. بر اساس نظرسنجی‌های موجود اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها از روش تعامل بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با ایجاد تنش در غزه ناراضی هستند، اما در عین حال به‌دنبال جنگ در این منطقه می‌گردند.
با وجود اینکه جنگ‌های متعدد در نوار غزه تنها باعث ایجاد آرامش موقت در مرز‌ها شده و هزینه‌ای بالغ بر کشته شدن ده‌ها نظامی را به اسرائیل تحمیل کرده، اما آن‌ها بار دیگر به‌دنبال جنگی جدید هستند. آن‌ها معتقدند که اگر جنگ کنونی نتواند آرامش با مدت زمان بیشتر برای آن‌ها محقق کند، باید جنگی بزرگتر را ایجاد کند تا بتواند شامل اشغال نوار غزه شود، جنگی که در آن باعث کشتار و زخمی شدن و مصیبت‌های بیشتر برای اسرائیل خواهد بود.
بر اساس گزارش این روزنامه صهیونیستی، افکار عمومی اسرائیل در عین حال که می‌دانند امکان تسلیم کردن نوار غزه از طریق نیروی هوایی وجود ندارد، اما باز هم به‌دنبال ایجاد جنگ در این منطقه هستند. امتناع از جنگ در نظر آن‌ها تسلیم شدن در برابر تروریسم و از بین رفتن بازدارندگی اسرائیل است. آن‌ها به‌دنبال احیای مجدد بازدارندگی رژیم اسرائیل هستند، این در حالی است که اسرائیل از زمان جنگ ۶ روزه در هیچ کدام از جنگ‌های خود پیروز نبوده است. نظامیان زیادی از اسرائیل در جنگ‌های اول و دوم لبنان و جنگ‌های نوار غزه جان خود را از دست داده‌اند، تنها برای اینکه بازدارندگی اسرائیل تأمین شود و افکار عمومی سرزمین‌های اشغالی احساس نکنند که در برابر تروریسم تسلیم شده‌اند.
طبعاً بعد از هر جنگ گریه و فریاد و شیون و صندلی‌های چرخدار و... مشاهده می‌شود و اسرائیلی‌ها هفته‌های طولانی را به‌دنبال پناهگاه‌های امن می‌گردند و از اینکه پیروزی برای آن‌ها به دست نیامد، ناراحت می‌شوند، اما در عین حال شمارش معکوس برای جنگ آینده آغاز می‌شود.
هآرتص می‌افزاید که در اسرائیل تنها سیاستمداران و ژنرال‌ها نیستند که به‌دنبال جنگ‌افروزی‌اند، بلکه خود اسرائیلی‌ها هستند که نمی‌توانند بدون جنگ زندگی کنند. آن‌ها ایمان کورکورانه به قدرت ارتش اسرائیل در پیروزی در جنگ‌ها دارند، این در حالی است که این ایمان با هیچ تجربه‌ای عجین نشده، بلکه به‌عکس، ارتش اسرائیل طی ۵۰ سال گذشته تقریباً در تمامی جنگ‌های خود نتوانسته نتیجه قطعی را به‌نفع خود رقم بزند، اما افکار عمومی اسرائیل همچنان مخلصانه به این موضوع اعتقاد دارند.
بر اساس این گزارش، اسرائیلی‌ها به‌دنبال جنگ می‌گردند، آن‌ها نمی‌خواهند با راهکار‌های سیاسی با غزه تعامل کنند یا به‌دنبال راه‌حلی برای بحران انسانی در این منطقه باشد. آن‌ها به‌دنبال رویکرد استراتژیک برای جلوگیری از جنگ نیستند، بلکه هنگامی که آتش‌بس اعلام شد، بخش قابل توجهی از آن‌ها ناراحت می‌شوند.
این نویسنده صهیونیستی در پایان تأکید می‌کند که اسرائیلی‌ها نمی‌خواهند از تجربه‌های خود درس بگیرند. تفکر اسرائیلی‌ها مبتنی بر این نکته است که ارتش اسرائیل در تمامی جنگ‌ها پیروز می‌شود، اسرائیلی‌ها حافظه کوتاه‌مدتی دارند و این موضوع نشانه‌ای از حماقت آن‌ها است. آن‌ها در دنیایی زندگی می‌کنند که خودشان برای خود اختراع کرده‌اند، دنیایی که ارتباط کمی با واقعیت دارد، درست مثل آویگدور لیبرمن که آن ۴۸ ساعت طلایی [جنگ جدید در غزه]را به اسماعیل هنیه هدیه داد و باعث شد نارنجک در مقابل صورت اسرائیلی‌ها منفجر شود.
با وجود اینکه جنگ‌های متعدد در نوار غزه تنها باعث ایجاد آرامش موقت در مرز‌ها شده و هزینه‌ای بالغ بر کشته شدن ده‌ها نظامی را به اسرائیل تحمیل کرده، اما آن‌ها بار دیگر به‌دنبال جنگی جدید هستند. آن‌ها معتقدند که اگر جنگ کنونی نتواند آرامش با مدت زمان بیشتر برای آن‌ها محقق کند، باید جنگی بزرگتر را ایجاد کند تا بتواند شامل اشغال نوار غزه شود، جنگی که در آن باعث کشتار و زخمی شدن و مصیبت‌های بیشتر برای اسرائیل خواهد بود.
بر اساس گزارش این روزنامه صهیونیستی، افکار عمومی اسرائیل در عین حال که می‌دانند امکان تسلیم کردن نوار غزه از طریق نیروی هوایی وجود ندارد، اما باز هم به‌دنبال ایجاد جنگ در این منطقه هستند. امتناع از جنگ در نظر آن‌ها تسلیم شدن در برابر تروریسم و از بین رفتن بازدارندگی اسرائیل است. آن‌ها به‌دنبال احیای مجدد بازدارندگی رژیم اسرائیل هستند، این در حالی است که اسرائیل از زمان جنگ ۶ روزه در هیچ کدام از جنگ‌های خود پیروز نبوده است. نظامیان زیادی از اسرائیل در جنگ‌های اول و دوم لبنان و جنگ‌های نوار غزه جان خود را از دست داده‌اند، تنها برای اینکه بازدارندگی اسرائیل تأمین شود و افکار عمومی سرزمین‌های اشغالی احساس نکنند که در برابر تروریسم تسلیم شده‌اند.
طبعاً بعد از هر جنگ گریه و فریاد و شیون و صندلی‌های چرخدار و... مشاهده می‌شود و اسرائیلی‌ها هفته‌های طولانی را به‌دنبال پناهگاه‌های امن می‌گردند و از اینکه پیروزی برای آن‌ها به دست نیامد، ناراحت می‌شوند، اما در عین حال شمارش معکوس برای جنگ آینده آغاز می‌شود.
هآرتص می‌افزاید که در اسرائیل تنها سیاستمداران و ژنرال‌ها نیستند که به‌دنبال جنگ‌افروزی‌اند، بلکه خود اسرائیلی‌ها هستند که نمی‌توانند بدون جنگ زندگی کنند. آن‌ها ایمان کورکورانه به قدرت ارتش اسرائیل در پیروزی در جنگ‌ها دارند، این در حالی است که این ایمان با هیچ تجربه‌ای عجین نشده، بلکه به‌عکس، ارتش اسرائیل طی ۵۰ سال گذشته تقریباً در تمامی جنگ‌های خود نتوانسته نتیجه قطعی را به‌نفع خود رقم بزند، اما افکار عمومی اسرائیل همچنان مخلصانه به این موضوع اعتقاد دارند.
بر اساس این گزارش، اسرائیلی‌ها به‌دنبال جنگ می‌گردند، آن‌ها نمی‌خواهند با راهکار‌های سیاسی با غزه تعامل کنند یا به‌دنبال راه‌حلی برای بحران انسانی در این منطقه باشد. آن‌ها به‌دنبال رویکرد استراتژیک برای جلوگیری از جنگ نیستند، بلکه هنگامی که آتش‌بس اعلام شد، بخش قابل توجهی از آن‌ها ناراحت می‌شوند.
این نویسنده صهیونیستی در پایان تأکید می‌کند که اسرائیلی‌ها نمی‌خواهند از تجربه‌های خود درس بگیرند. تفکر اسرائیلی‌ها مبتنی بر این نکته است که ارتش اسرائیل در تمامی جنگ‌ها پیروز می‌شود، اسرائیلی‌ها حافظه کوتاه‌مدتی دارند و این موضوع نشانه‌ای از حماقت آن‌ها است. آن‌ها در دنیایی زندگی می‌کنند که خودشان برای خود اختراع کرده‌اند، دنیایی که ارتباط کمی با واقعیت دارد، درست مثل آویگدور لیبرمن که آن ۴۸ ساعت طلایی [جنگ جدید در غزه]را به اسماعیل هنیه هدیه داد و باعث شد نارنجک در مقابل صورت اسرائیلی‌ها منفجر شود.
ارسال نظرات