کد خبر:۷۴۹۵۲۹
با تلاش محققان فناوری نانو؛
تشخیص سریع بافت پس‌زده شده بعد از پیوند با نانوحسگرها محقق شد
پژوهشگران با استفاده از نانوذرات، حسگری ساختند که می‌توان پس‌زدن بافت پیوند خورده را به سرعت شناسایی کرد. با این کار نیاز به استفاده از روش دردناک نمونه‌برداری با سوزن نیست.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که می‌توان از نانوذرات برای تشخیص زودهنگام پس زدن بافت پیوند خورده در بدن استفاده کرد. پژوهشگران موسسه فناوری جرجیا و دانشگاه اموری نانوذراتی ساختند که نقش حسگری داشته و می‌توان از آن برای تست ادرار استفاده کرد و در نهایت بدون نیاز به نمونه‌برداری بافت، مشخص کرد که بافت پیوند خورده توسط بدن پس زده شده است یا خیر.
در این پروژه نانوذرات به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که اگر سیستم ایمنی بدن به بافت پیوند خورده حمله کند، ذرات فلورسانس وارد ادرار می‌شود. این نانوذرات زیست‌سازگار بوده و سلول‌های T را در بدن شناسایی می‌کنند.
گبی وونگ می‌گوید: «قبل از این که آسیب به بافت پیوند خورده اتفاق بی‌افتد، سلول‌های T آنزیم B را تولید می‌کنند. این روش به قدری حساس است که می‌تواند پیش از آسیب دیدن بافت، پس‌زدن آن توسط بدن تشخیص داده شود.»
در روش‌های فعلی، تشخیص پس‌زدگی زمانی اتفاق می‌افتد که عملکرد بافت ۵۰ درصد کم شود. این گروه نانوذراتی ساختند که می‌تواند در بافت هدف جمع شده و سپس از طریق کلیه دفع شود. این ذرات به هم چسبیده و در نهایت ساختار‌های بزرگتری را ایجاد می‌کنند که قابل شناسایی است.
در این پروژه نانوذرات به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که اگر سیستم ایمنی بدن به بافت پیوند خورده حمله کند، ذرات فلورسانس وارد ادرار می‌شود. این نانوذرات زیست‌سازگار بوده و سلول‌های T را در بدن شناسایی می‌کنند.
گبی وونگ می‌گوید: «قبل از این که آسیب به بافت پیوند خورده اتفاق بی‌افتد، سلول‌های T آنزیم B را تولید می‌کنند. این روش به قدری حساس است که می‌تواند پیش از آسیب دیدن بافت، پس‌زدن آن توسط بدن تشخیص داده شود.»
در روش‌های فعلی، تشخیص پس‌زدگی زمانی اتفاق می‌افتد که عملکرد بافت ۵۰ درصد کم شود. این گروه نانوذراتی ساختند که می‌تواند در بافت هدف جمع شده و سپس از طریق کلیه دفع شود. این ذرات به هم چسبیده و در نهایت ساختار‌های بزرگتری را ایجاد می‌کنند که قابل شناسایی است.
زمانی که سلول‌های T شروع به ترشح آنزیم B می‌کنند، این آنزیم موجب جدا شدن رشته‌های آمینواسید در بافت پیوند خورده شده که با این کار مرگ بافت آغاز می‌شود. روی این نانوذرات نیز ساختار‌هایی شبیه به این آمینواسید‌ها قرار دارد. بنابراین، آنزیم موجب بریده شدن رشته‌های روی نانوذره می‌شود. با این کار مولکول‌های پیغام‌بر در بدن رها شده و از طریق کلیه دفع می‌شوند که در ادرار قابل شناسایی هستند.
محققان قصد دارند تا این فناوری را برای تشخیص انواع مختلف پس‌زدن بافت پیوند خورده استفاده کنند. آن‌ها معتقداند که در آینده تنها با یک حسگر می‌توان انواع پس‌زدن بافت را شناسایی کرد.
در حال حاضر از نمونه‌برداری با سوزن برای تشخیص پس‌زدن بافت استفاده می‌شود که روشی دردناک بوده و می‌تواند به بافت هدف آسیب برساند.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان Non-invasive early detection of acute transplant rejection via nanosensors of granzyme B activity در نشریه Nature Biomedical Engineering به چاپ رسیده است.
محققان قصد دارند تا این فناوری را برای تشخیص انواع مختلف پس‌زدن بافت پیوند خورده استفاده کنند. آن‌ها معتقداند که در آینده تنها با یک حسگر می‌توان انواع پس‌زدن بافت را شناسایی کرد.
در حال حاضر از نمونه‌برداری با سوزن برای تشخیص پس‌زدن بافت استفاده می‌شود که روشی دردناک بوده و می‌تواند به بافت هدف آسیب برساند.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان Non-invasive early detection of acute transplant rejection via nanosensors of granzyme B activity در نشریه Nature Biomedical Engineering به چاپ رسیده است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.