به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کیهان در ستون گفت و شنود امروز نوشت: به یاد فراموش نشدنی شهادت مولای مظلوممان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، این ستون را به سروده‌ای از شاعر گرانقدر کشورمان، مرحوم شهریار اختصاص می‌دهیم. سروده‌ای که مورد عنایت ویژه حضرت امیر علیه‌السلام قرار گرفته است.
علی‌ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایه هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
مگر‌ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
برو‌ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا
بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را
چو به دوست عهد بندد ز. میان پاکبازان
چو علی که می‌تواند که بسر برد وفا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت:
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را
بدو چشم خون فشانم هله‌ای نسیم رحمت
که ز. کوی او غباری به من آر توتیا را
به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت
چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان
که ز. جان ما بگردان ره آفت قضا را
چه زنم چو نای هردم ز. نوای شوق او دم
که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی بنوازد آشنا را»
ز. نوای مرغ یا‌حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا
منبع: کیهان
ارسال نظرات