گزارش |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زینب سادات میرسلطانی؛ درست تا پنج سال پیش طبیعت بکر و دست نخورده‌ای وجود داشت که امروز با بی توجهی مسئولان و عده‌ای سودجو به فضایی برای دپوی زباله‌ها تبدیل شده؛ فضایی به عرض ۲۰۰ متر و به طول ۱۰۰۰ مترمربع که روز به روز بر دامنه و وسعت این زباله دانی اضافه می شود.
سال ۱۳۸۳ بود که مردم روستای سمسکنده در دهستان میان‌دورود کوچک شهرستان ساری به دفن غیربهداشتی زباله این شهر در روستای خود معترض شدند و مسئولان نیز به جای حل اصولی و اساسی و ساخت زباله سوز، زباله‌های خانگی را به همراه زباله‌های ممنوعه بیمارستانی، صنعتی و کشتارگاهی به پشتکوه منتقل کردند.
مردم پشتکوه ساری هم این موضوع را برنتابیده و اعتراض کردند که «اینجا قدم‌گاه رهبر ماست، جای زباله نیست» و باز هم وعده مسئولان که این مشکل طی چند ماه به سرعت رفع میشود.
امروز ۱۴ سال از آن روز گذشته و در این سال‌ها هربار مسئولی آمده و وعده رفع این معضل را داده؛ یکی دیگر آمد و وعده ساخت زباله‌سوز و افتتاح آن را در ساری داد. آب‌های زیرزمینی آلوده شد، هوا آلوده شد، خاک آلوده شد و حتی به اذعان برخی رسانه ها، یکی از چوپانان منطقه در شیرابه‌های انباشته بر روی هم که تبدیل به باتلاقی عفونی شده، غرق و فوت کرد.
بارندگی‌های فصلی امسال هم راهی برای سوءاستفاده کرده و میلیون‌ها لیتر شیرابه بدون تصفیه روانه رودخانه‌ها شد و در پی آن به احشام و مزارع زیان وارد شد.
اتفاق ترسناک اینجاست که طی آزمایش‌هایی که به روی آب شرب این منطقه انجام شده، درصد سرب و کادمیوم در این آب که از فلزات سنگین و سرطان‌زا هستند، حدود ۲۰ برابر سطح طبیعی است.
از طرفی نیز عملیات فنس‌کشی اطرف زباله‌ها به‌درستی انجام نشده و همین امر هم موجب کشته شدن حیوانات اهلی و وحشی به علت مصرف شیرابه‌های عفونی در آب‌های اطراف و زیر زمینی شد.
این وضعیت اسفبار آنچنان شدت دارد که شیرابه حاصل از حمل زباله که در مسیر کوهستانی جاده ساری_سمنان رها شده باعث لغزندگی جاده و تصادفات ناگواری میشود.
رودخانه تجن هم که از همین مسیر عبور می‌کند و در نهایت به ساری و دریای خزر می‌ریزد، می تواند موجب انتشار بیماری‌های خطرناک به اب دریای خزر باشد.
در این میان جان توریست‌هایی که از این مناطق بکر و زیبای مازندران دیدن می‌کنند، به دلیل ازدیاد حشرات و احتمال همه‌گیری بیماری ازجمله سالک نیز در خطر است.
همین جریانات موجب شد تا مردم این منطقه و حتی مردم روستا‌ها و شهر‌های استان سمنان در اعتراض به دپوی زباله، کفن پوش شوند و حدود ۲۰ روز در منطقه چهاردانگه تحصن کنند.
تجمع اهالی چهاردانگه ساری برای جلوگیری از انتقال و دپوی زباله در این منطقه، با ورود نیرو‌های انتظامی و یگان ویژه به خشونت کشیده و گفته میشود تعدادی از مردم معترض نیز در این تحصن مورد ضرب و شتم قرار گرفته و برخی نیز بازداشت شده اند. اما زباله‌ها از این منطقه تخلیه شد.
علیجان شمشیربند، رئیس شورای اسلامی شهر ساری در جمع خبرنگاران در ارتباط با وضعیت انتقال زباله‌های ساری در منطقه چهاردانگه چندی پیش اظهار کرده بود که بر اساس برنامه قرار بود که زباله‌های ساری طی ۱۴ سال گذشته به صورت موقت و تنها ۶ ماه به این منطقه منتقل شود، اما سال به سال عملیات انتقال زباله تمدید شده و به وضعیت فعلی رسیده است.
به گفته رئیس شورای اسلامی شهر ساری، انتقال زباله‌های ساری مشکلات جدی برای مردم و محیط زیست منطقه ایجاد کرده و اعتراضات مردم چهاردانگه در ارتباط با انتقال زباله به حق بوده، صبرشان لبریز شده و درخواست عدم انتقال زباله این منطقه معقول است.
نماینده مردم سمنان، مهدیشهر و سرخه نیز در این خصوص در جایی گفته است که مردم روستاهای استان مازندران و سمنان در منطقه گویچاله به جهت مشکلات ناشی از دپوی غیراصولی زباله در این منطقه در ۱۳ سال گذشته اعتراض کردند و ما این موضوع را از مراجع ذیربط و ذی صلاح پیگیری خواهیم کرد.
همتی با بیان اینکه یک کارخانه و سایت زباله سوز در اطراف شهر ساری در حال راه اندازی است که تولید برق و انرژی نیز خواهد داشت، از مسوولان مازندرانی در خواست کرد که در راه اندازی این کارخانه، سریع عمل کنند تا هم مشکلات شهر‌های مختلف استان مازندران در بحث زباله حل شود و هم منطقه گویچاله از چالش امروز خارج شود.
به گفته همتی اعتبارات خوبی برای راه اندازی این کارخانه اختصاص یافته و تا پایان امسال کارخانه زباله سوز مازندران در اطراف شهر ساری افتتاح خواهد شد.
اما به نظر می رسد تاخیر در احداث کارخانه زباله‌سوز ساری یکی از انتقادات جدی به مسئولین استان بوده که انتظار می رود متولیان امر نسبت به تکمیل این پروژه سریع‌تر و جدی‌تر عمل کنند.
اما از طرفی بر اساس اطلاعاتی که متولیان امر در تامین اعتبارات کارخانه زباله‌سوز در اختیار رسانه‌ها قرار دادند، اعلام شده بود که کارخانه زباله‌سوز ساری در سال ۹۶ به بهره برداری می‌رسد؛ که پس از آن و به گفته اهالی این منطقه بیش از هفت ماه از سال قول‌های داده شده گذشته، اما در روز‌های اخیر اعلام شد که ساختمان اجرای این طرح تنها ۴۶ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و همین اتفاق نشان دهنده این است که گویا مسئولین چندان دغدغه‌ای برای ساماندهی و تعیین تکلیف زباله‌های تولید شده ساری ندارند.
در حال حاضر در دنیا پس از تفکیک زباله و چدا کردن اجزای غیرقابل استفاده آن، دفن یا سوزانده می‌َشوند، اما در شھرستان ساری غیربھداشتی‌ترین روش مدیریت زباله انخاب شده است و با دپوی آن در مرتفع‌ترین و بکرترین قسمت استان، جان انسان‌ها و حیات‌وحش به خطر افتاده است و این درصورتی است که زباله باید به‌صورت بھداشتی و تخصصی دفن شود تا هم از بروز بیماری و خطرات ناشی از گاز و شیرابه‌های عفونی و کثیف و هم از انفجار ناشی از انباشت گاز‌های تولید شده از زباله‌ها جلوگیری شود.
شاید اگر همان سال‌های ابتدایی قول ۶ ماهه مسئولین به مردم تدبیری اندیشیده می شد برای دریافت بودجه مناسب جهت ساخت کارخانه زباله سوزی و یا خرید دستگاه زباله سوز، نه مافیایی دیگر گردن کلفت کرده و با اسکورت ماشین‌های پلیس اقدام به دپوی زباله می کرد و نه انسان‌ها و حیوانات و گیاهان این منطقه در خطر جانی قرار می گرفتند و دیگر شاهد اینگونه اعتراضات به حق مردمی و سرکوب آن نبودیم.
ارسال نظرات