یادداشت|
خیزش‌هایی از جنس‌های مختلف و جالب این که بیشتر از جنس آشنای بچه های انقلاب هستند!
ما به فلان ساختار فشل، به فلان عملکرد و یا بهمان روش اعتراض داریم، اتفاقا اعتراضمان جدی هم هست!
کجا باید فریاد بزنیم؟
کجا اعتراض کنیم که اسممان ضد انقلاب نشود؟
کجا داد بزنیم که تشویش اذهان و اقدام علیه امنیت ملی نباشد؟
چه فرآیندی طی کنیم که در پازل آمریکا و استکبار نباشد؟
اگر بازاریان اعتراض دارند! اگر دانشجویان مطالبه دارند! اگر قیمت‌ها بی دلیل افزایش یافت! اگر هر اگرِ دیگری شکل گرفت که نیازمند پویش، اعتراض و یا خواست عمومی مردم باشد؛ باید کجا و از چه طریقی به گوش مردم برسد؟
از چه فرآیندی که نه در پازل دشمن باشد، نه اشرار بتوانند سوء استفاده کنند و نه مردم بخاطر خواسته برحقشان بازخواست شوند یا از این که بازخواست شوند، بترسند؛ مطالباتمان را پیگیری کنیم؟
وقتی پاسخ سوالات و دغدغه‌های مردم داده نشود، وقتی مردم نتوانند جایی خواسته هایشان را مطالبه کنند، مجبور می‌شوند به خیابان بریزند و آن جا داد بزنند و این می‌شود که اغتشاشگران میدان دار اعتراضات می‌شوند. معتقدم اینچنین ساختار مناسبی در جمهوری اسلامی وجود ندارد، این بی توجهی به افکار عمومی و خواست‌های مردمی تلخ کامی‌های زیادی به دنبال داشت و خواهد داشت.
راهکار آن ایجاد بستری مناسب برای مطالبات مدنی هست، راهکاری که احقاق حقوق شهروندی را تضمین کند و امنیت روانی جامعه را در پی داشته باشد.
تا کی باید کارگران معترض بنری با خود حمل کنند که روی آن عکس امام و رهبری درج شده و نوشته شده "ما ضد انقلاب نیستیم، پیرو رهبری هستیم، ما فقط دنبال حق خودمان هستیم"؟
آیا این سر حد مظلومیت یک ملت مسلمان و انقلابی نیست؟ آیا این رفتار اوج مظلومیت جامعه‌ای نیست که همواره در خط امام و رهبری اش ایستاده و بزرگ ترین تحریم های تاریخ را بخاطر انقلاب و اسلام و نظام حاکم اش متحمل شده است؟!
جمهوری اسلامی باید بستر مناسب مطالبات مدنی را ایجاد کند، بستری که سوزاندن اموال مردم و بیت المال و فیلترینگ اینترنت و خطوط ارتباطی و... را بهمراه نداشته باشد.
ما راه حل این مسئله را داریم و بزودی منتشر خواهیم کرد.
* حمزه دستیار دبیر سیاسی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۰۸:۴۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۳
پاسخ
احسنت
ارسال نظرات