کد خبر:۸۰۶۹۵۳
عطوان: سفر ناگهانی مقام آمریکایی به عراق تحقیر این کشور است
تحلیلگر مطرح جهان عرب در مقاله‌ای، سفر ناگهانی و از پیش اعلام‌نشده معاون رئیس‌جمهوری آمریکا به عراق را حامل پیامی تحقیرآمیز به دولت و پارلمان این کشور ارزیابی کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» نوشت: «مایک پنس» معاون رئیس‌جمهوری آمریکا ضربه‌ای شدید و تحقیرآمیز به نخبگان حاکم بر عراق و به‌ویژه «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر عراق وارد کرد زمانی که او از پایگاه آمریکایی در «عین‌الاسد» (الانبار) و نیرو‌های کشورش در این پایگاه، بازدید کرد بدون این‌که به رئیس جمهور و نخست‌وزیر این کشور درباره این سفر از پیش، اطلاع بدهد. او سپس بدون دیدار با این دو رهبر عراقی، عازم کردستان عراق شد.
سفر پنس به عراق در بحبوحه اعتراضات مشروع مردمی انجام می‌شود؛ اعتراضاتی که از یک ماه پیش آغاز شده و مهم‌ترین خواسته‌های مشروع معترضان، تدوین قانون اساسی جدید، اصلاح قانون انتخابات، ریشه‌کن کردن فساد، پیگرد قانونی تمامی افراد مفسد، بازگرداندن اموال به‌سرقت‌رفته و لغو تمامی انواع سهمیه‌بندی‌های فرقه‌ای است.
سفر پنس به عراق، سفری مشکوک با هدف ریختن بنزین بر آتش فتنه و تحریف تصویر جنبش مردمی و در عین حال توهین به دولت عراق و همچنین بزرگ‌تر کردن شکاف فرقه‌ای در این کشور است. رهبران فعلی عراق و به‌ویژه عبدالمهدی از دوستان ایالات متحده محسوب می‌شوند که پس از لشکرکشی به عراق و اشغال آن و سپس پاکسازی این کشور، به قدرت رسیدند.
تمامی بدبختی‌های فعلی عراق نتیجه لشکرکشی آمریکا به این کشور و تجزیه دولت عراق و بازسازی آن بر پایه‌های فرقه‌ای و صرفاً تکه‌تکه کردن است تا بدین ترتیب این کشور، ضعیف و لقمه‌ای آسان و گوارا برای نفوذ خارجی؛ چه آمریکا و چه عربستان سعودی، شود.
دولت عادل عبدالمهدی و تمامی دولت‌های پیش از آن با اجازه دادن به حضور ۵۲۰۰ نظامی آمریکایی در خاک عراق و در پایگاه‌هایی خودمختار، دچار خطایی راهبردی شده‌اند؛ گویی که آن، دولتی در داخل دولتی دیگر با بهانه‌هایی مختلف است که مهم‌ترین آن دروغِ مبارزه با داعش است.
تمامی دولت‌های آمریکا با عراق به‌مانند یک مستعمره و نه دولت مستقل رفتار می‌کردند و حمله دولت «بوش پسر» در سال ۲۰۰۳ به عراق و اشغال این کشور و سرقت کردن ثروت‌های آن به‌منظور تحقق این هدف، یعنی پاره‌پاره کردن کشور و تضعیف آن و نیز از بین بردن نقش آن به‌عنوان یک ابرقدرت منطقه‌ای انجام شد که چنین گام‌هایی در راستای توصیه «برنارد لوییس» اندیشمند صهیونیستی برداشته می‌شود.
آمریکایی‌ها با تحریک صهیونیسم جهانی، عراقی قوی، باثبات و خالی از فساد و مفسدان را نمی‌خواهند بلکه عراقی حقیر، گرسنه و فاسد و فاقد هویت ملی یکپارچه می‌خواهند و آن‌ها تمام تلاش‌شان را برای رسیدن به این اهداف به‌کار خواهند گرفت.
درست همان‌طور که آمریکا عراقی‌ها، اعراب و تمامی جهانیان را با دروغ سلاح کشتار جمعی فریب دادند در حال تکرار همان سناریو هستند و این‌بار مترسکِ ایرانی را به‌کار می‌گیرد تا بستر نفوذ صهیونیسم را نه‌فقط در عراق بلکه در سرتاسر منطقه فراهم کند.
زمانی که مقام‌های آمریکایی به حاکمیت عراق احترام بگزارند و به سفر‌های مخفیانه‌شان به پایگاه‌های‌شان (در عراق) با خنجر زدن به پشت دولت بغداد و بدون اطلاع آن، پایان دهند می‌توانیم بگوییم که عراق صاحب دولت، نخبه سیاسی، رئیس‌جمهور و پارلمان است.
دولت و احزابی که چنین توهین‌های آمریکایی را تحمل می‌کنند شایسته برخورداری از حمایت یا حتی احترام نیز نیستند.
سفر پنس به عراق در بحبوحه اعتراضات مشروع مردمی انجام می‌شود؛ اعتراضاتی که از یک ماه پیش آغاز شده و مهم‌ترین خواسته‌های مشروع معترضان، تدوین قانون اساسی جدید، اصلاح قانون انتخابات، ریشه‌کن کردن فساد، پیگرد قانونی تمامی افراد مفسد، بازگرداندن اموال به‌سرقت‌رفته و لغو تمامی انواع سهمیه‌بندی‌های فرقه‌ای است.
سفر پنس به عراق، سفری مشکوک با هدف ریختن بنزین بر آتش فتنه و تحریف تصویر جنبش مردمی و در عین حال توهین به دولت عراق و همچنین بزرگ‌تر کردن شکاف فرقه‌ای در این کشور است. رهبران فعلی عراق و به‌ویژه عبدالمهدی از دوستان ایالات متحده محسوب می‌شوند که پس از لشکرکشی به عراق و اشغال آن و سپس پاکسازی این کشور، به قدرت رسیدند.
تمامی بدبختی‌های فعلی عراق نتیجه لشکرکشی آمریکا به این کشور و تجزیه دولت عراق و بازسازی آن بر پایه‌های فرقه‌ای و صرفاً تکه‌تکه کردن است تا بدین ترتیب این کشور، ضعیف و لقمه‌ای آسان و گوارا برای نفوذ خارجی؛ چه آمریکا و چه عربستان سعودی، شود.
دولت عادل عبدالمهدی و تمامی دولت‌های پیش از آن با اجازه دادن به حضور ۵۲۰۰ نظامی آمریکایی در خاک عراق و در پایگاه‌هایی خودمختار، دچار خطایی راهبردی شده‌اند؛ گویی که آن، دولتی در داخل دولتی دیگر با بهانه‌هایی مختلف است که مهم‌ترین آن دروغِ مبارزه با داعش است.
تمامی دولت‌های آمریکا با عراق به‌مانند یک مستعمره و نه دولت مستقل رفتار می‌کردند و حمله دولت «بوش پسر» در سال ۲۰۰۳ به عراق و اشغال این کشور و سرقت کردن ثروت‌های آن به‌منظور تحقق این هدف، یعنی پاره‌پاره کردن کشور و تضعیف آن و نیز از بین بردن نقش آن به‌عنوان یک ابرقدرت منطقه‌ای انجام شد که چنین گام‌هایی در راستای توصیه «برنارد لوییس» اندیشمند صهیونیستی برداشته می‌شود.
آمریکایی‌ها با تحریک صهیونیسم جهانی، عراقی قوی، باثبات و خالی از فساد و مفسدان را نمی‌خواهند بلکه عراقی حقیر، گرسنه و فاسد و فاقد هویت ملی یکپارچه می‌خواهند و آن‌ها تمام تلاش‌شان را برای رسیدن به این اهداف به‌کار خواهند گرفت.
درست همان‌طور که آمریکا عراقی‌ها، اعراب و تمامی جهانیان را با دروغ سلاح کشتار جمعی فریب دادند در حال تکرار همان سناریو هستند و این‌بار مترسکِ ایرانی را به‌کار می‌گیرد تا بستر نفوذ صهیونیسم را نه‌فقط در عراق بلکه در سرتاسر منطقه فراهم کند.
زمانی که مقام‌های آمریکایی به حاکمیت عراق احترام بگزارند و به سفر‌های مخفیانه‌شان به پایگاه‌های‌شان (در عراق) با خنجر زدن به پشت دولت بغداد و بدون اطلاع آن، پایان دهند می‌توانیم بگوییم که عراق صاحب دولت، نخبه سیاسی، رئیس‌جمهور و پارلمان است.
دولت و احزابی که چنین توهین‌های آمریکایی را تحمل می‌کنند شایسته برخورداری از حمایت یا حتی احترام نیز نیستند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.