متهم شدیم که چرا هیچ کورسوی امیدی در «سه کام حبس» نگذاشتید

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نشست خبری فیلم «سه کام حبس» به کارگردانی و نویسندگی سامان سالور با حضور کارگردان، ساسان سالور (تهیه‌کننده)، مسعود سلامی (مدیر فیلمبرداری)، مهدی ابراهیم‌زاده (صدابردار)، غزاله معتمد (طراح لباس) سحر شهامت (طراح صحنه)، محسن تنابنده، پریناز ایزدیار، متین ستوده و سمیرا حسین‌پور بازیگران فیلم و با اجرای محمود گبرلو امروز شنبه دوازدهم بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در ابتدای نشست ساسان سالور از حضار درخواست کرد که به احترام جانباختگان حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی یک دقیقه سکوت کنند و بایستند.

در ادامه سامان سالور درباره قصه فیلم گفت: بسیاری فیلم‌ها با موضوعات اجتماعی ساخته می‌شوند و ساخت این فیلم سه سال زمان برد. تلاش ما بر این بود که جنبه دیگری از اعتیاد و ضربه‌ای که به خانواده می‌زند را به تصویر بکشیم. از نظر من فراگیری اعتیاد در جامعه موضوع مهمی است و امیدوارم این فیلم تلنگری برای این افراد باشد که زندگی خانوادگی‌شان را تباه نکنند.

او همچنین درباره بازی تنابنده در این فیلم گفت: بازی تنابنده یکی از ویژگی‌های بارز فیلم بود و با ایده‌هایی که می‌داد باعث شد قصه سر و شکل بهتری بگیرد. او بازی خودش در «لامپ ۱۰۰» را تکرار نکرد.

سالور در توضیح چرایی کمرنگ بودن نقش پلیس در فیلم توضیح داد: قصه «سه کام حبس» قصه پلیس نبود و بیشتر می‌خواستیم در تار و پود فیلمنامه پلیس نقش پررنگ‌تری داشته باشد.

سالور در پاسخ به این سوال که چرا شما که به عنوان کارگردانی نو گرا شناخته می‌شوید در این فیلم روال دیگری را طی کردید، گفت: فکر نمی‌کنم استفاده از بازیگر یا قصه‌ای که جذاب باشد منافاتی با نوگرایی داشته باشد. صحنه‌های ابتدایی فیلم فرمی‌است که من دوست دارم. شرایطی برای زن قصه پیش می‌آید، زندگی‌اش به قهقهرا می‌رود و ناچار به خرده‌فروشی مواد می‌شود.

سلامی (مدیر فیلمبرداری) درباره رنگ فیلم توضیح داد: کارگردان فیلم به فراخور فیلمنامه تاکید داشت که فیلم رنگ خاصی داشته باشد. سعی کردم رنگ این فیلم شبیه فیلم‌های دیگر نشود و رنگ جدیدی را ببینیم. ما لوک‌رنگی داشتیم که همیشه روی دوربین سوار بود و بر همین اساس همه چیز انجام گرفت. این رنگی که ما می‌بینیم رنگ جامعه امروز است و اگر از پنجره نگاه کنیم رنگ شهر سیاه، سفید و خاکستری است.

سالور درباره انتخاب بیمارستانی که در فیلم دیدیم گفت: ما بیمارستانی می‌خواستیم که با فرم فیلم همگن باشد من چند عکس از بیمارستانی دیدم که در حال بازسازی و نزدیک به فضای فیلم بود. این را هم باید بگویم ما فضای خیلی چرک و بهم‌ریخته‌ای نسبت به واقعیت نشان ندادیم و اغراق نکردیم.

سالور در پاسخ به این انتقاد که چرا هیچ امیدی در فیلم وجود ندارد، گفت: ما متهم شدیم که چرا هیچ کورسوی امیدی در فیلم نگذاشتیداما زن قصه همه تلاش خود را برای حفظ زندگی‌اش انجام داد. وقتی در پلان آخر تصویر پاک شدن خالکوبی روی دست نسیم را می‌بینیم به معنای شروع یک زندگی جدید است. سینما در تلخ‌ترین لحظات نباید کور سو را ببینید.

کارگردان «سه کام حبس»، در پاسخ به این سوال که چرا برخی از صحنه‌های فیلم تکراری بود گفت: در قصه و فیلمنامه هیچ جای تعجب نیست ما به نحوی در فیلمنامه نشان دادیم آدمی مثل خانم اردهالی که زندگی نرمال دارد به واسطه فرزندش می‌تواند درگیر ماجرای اعتیاد شود.

او همچنین توضیح داد:، چون تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار فیلم مستقل بود، هیچ سازمان مرتبط با این فیلم دخالتی در ساخت نداشت.

سالور در پاسخ به این سوال که سهم همکاری تنابنده و مشارکتش در نوشتن فیلمنامه چه میزان بود بیان داشت: تنابنده با خودش ایده‌های جذابی داشت که البته در تولید سخت بود. ما در عنوان‌بندی هم از ایشان تشکر کردیم، زیرا او هم فیلمنامه را می‌شناسد و هم در گپ و گفت: با بازیگر، صاحب ایده است.

ساسان سالور تهیه کننده فیلم در پاسخ به این سوال که با توجه به این که ممکن است فیلم توجیه مالی نداشته باشد چرا سرمایه‌گذار حاضر به همکاری با شما شد؟ عنوان کرد: آقای امین پور سرمایه گذار فیلم دغدغه مالی نداشت و از ابتدا برای ساخت فیلم بحث سودآوری نشد. از سویی به نظرم در سال‌های اخیر اتفاق‌های خوبی در اکران فیلم‌های اجتماعی رقم خورده است.

وی ادامه داد:اگر فضا و امکانات لازم در اختیار این نوع فیلم‌ها باشد می‌توانند به فروش خوبی در گیشه برسند.

در ادامه محسن تنابنده در پاسخ به این سوال که چه نقشی در نگارش فیلمنامه داشته است و تجربه بازی با پریناز ایزدیار را چگونه توصیف می‌کند؟ گفت: راجع به فیلمنامه من به همان اندازه در کنار کار بودم که خانم ایزدیار و دیگران. نه تنها قبل از تولید اثر که در هنگام کار هم همه با هم و در کنار هم بودیم و تمرین‌های قبل از فیلم کمک کرد تا به خانم ایزدیار نزدیک شویم و فکر می‌کنم کمک کرده تا ایفای این نقش درست از کار در بیاید و بازی با خانم ایزدیار برای من تجربه خوبی بود.

پریناز ایزدیار هم در پاسخ به پرسش خبرنگاری مبنی بر چگونگی تجربه همکاری با محسن تنابنده گفت: تجربه با آقای تنابنده یکی از بهترین اتفاق‌ها و تجربیات دوران بازیگری من بود. چرا که او حواسش به بازیگر رو به روی خودش هست و این باعث می‌شود که بازیگر با خیال راحت تری با نقش ارتباط برقرار کند.

ایزدیار در پاسخ به این سوال که آیا شما تلاش کردید که از نقش‌های گذشته تان دور شوید؟ گفت: یک چیز‌هایی هستند که به شخصیت واقعی من مربوط می‌شوند و حذف کردن یا تکرار کردنش می‌تواند خوب نباشد. من سعی می‌کنم در نحوه بازی کردنم اغراق وجود نداشته باشد و سعی کردم کاراکتر متفاوتی را بازی کنم که باور پذیر باشد.

در ادامه این نشست سامان سالور در پاسخ به این سوال که مخاطب این فیلم چه کسانی هستند؟ گفت: اگر فیلم موفق شده باشد آینه‌ای در برابر جامعه گرفته باشد مخاطبش همه کسانی هستند که با قصه ارتباط برقرار می‌کنند. به خصوص نوجوان‌های یازده دوازده ساله‌ای که اعتیاد در پیرامونشان و در هر فضایی که به آن‌ها ربط دارد وجود دارد. جدای از مردم امیدوارم کسانی که می‌توانند قدمی برای رفع مشکلات مردم بردارند هم باید این فیلم را ببینند. افرادی که می‌توانند کاری کنند که ما به هم عشق بدهیم.

سالور در پایان نشست گفت: همه ما می‌دانیم جشنواره امسال، جشنواره سختی بود، اما تصمیم گرفتیم به احترام شما اینجا حضور داشته باشیم و من از همه عوامل فیلمم به شکل جداگانه سپاسگزاری می‌کنم.

سپس همه اعضای حاضر در نشست با یکدیگر عکس یادگاری گرفتند و دقایقی قبل از نمایش سانس دوم به پایان رسید.