مشکل کمبود گاز در سراسر استان سیستان و بلوچستان از شمال تا جنوب بیداد میکند و مردم استان از اینکه بخش قابل توجهی از زندگی و وقت خود را در صفهای کپسول گاز سپری میکنند خسته و عاجز شدهاند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمد خزایی؛* ما کجائیم در این بحر تفکر؛ تو کجا!؟ اگر بخواهیم سفری از شمال سیستان و بلوچستان به جنوب آن داشته باشیم و در طی آن مسائل و مشکلات پهناورترین استان کشور را بررسی کنیم، گمان نمی کنم که بتوانیم این سفر را حداقل در کمتر از یک سال به پایان برسانیم! از همان منطقه سیستان در شمال استان گرفته تا مرکز و در جنوب منطقه بلوچستان، مردم استان دچار مشکلات و مسائلی هستند که بعضا متفاوت و در بعضی مواقع نیز هم دردند.
مشکلات و مسائلی که سال هاست در گرو بی تدبیری مسئولین امر بر روی یکدیگر تلبار شده و حالا به کوهی از محرومیت و عقب ماندگی بدل شده است. واقعا از چه باید گفت و بر کدام درد باید مرهم گذاشت؟ از بحران مدیریت منابع آبی در سیستان گفت که سالانه میلیون ها متر مکعب آب در منطقه سیستان هدر می رود و اکثر آن به دلیل مدیریت ضعیف منابع آبی است که اگر فقط جلوی همین یک مورد گرفته شود، می توان ادعا کرد که دیگر خبری از بحران کم آبی در استان نباشد.
جوان ترین استان کشور هم اکنون جزو بیکار ترین استان ها نیز می باشد و این مسئله آن گاه دردناک تر است که ظرفیت هایی همچون گردشگری، معادن بالقوه و گرانبهای موجود در استان، فضای مناسب جهت بهره برداری از انرژی های پاک و نو مثل انرژی بادی و خورشیدی، قرارگرفتن در کریدور ارتباطی شرق آسیا با غرب آن و به تبع کشورهای اروپایی و مواردی از این دست، به طور کامل به فراموشی سپرده شده و برنامه ای برای استفاده از آنان در دستورکار دولت ها قرار ندارد.
سیل بلوچستان که به نوعی خود نعمتی بود تا چهره فقر و محرومیت مردم این منطقه بیش از پیش نشان داده شده و همگان معنای واقعی سختی زندگی در کپر را درک کنند و مردمی که پیش از این خیلی دیده نمی شدند، اکنون به چشم بیایند.
مشکل کمبود گاز در سراسر استان از شمال تا جنوب بیداد می کند و مردم استان از اینکه بخش قابل توجهی از زندگی و وقت خود را در صف های کپسول گاز سپری می کنند خسته و عاجز شده اند. همه این مشکلات که تا اینجا ذکر شد، تنها بخشی از مشکلات مردم استان سیستان وبلوچستان است؛ اما همانطور که قبلا هم گفته بودیم یا گوش شنوایی نیست یا اراده ای برای حل مشکلات مردم وجود ندارد.
روی سخنم اکنون خطاب به عالیجناب روحانی است؛ آقای رئیس جمهور، عالیجناب روحانی لطفا به جای تشویش اذهان عمومی و بدبینی ملت در آستانه انتخابات یازدهم مجلس شورای اسلامی و خدشه به اعتبار این نمایش عظیم ملت ایران، لطف کنید و به وظایف اصلی خود بپردازید و برای حل مشکلات مردم چاره ای بیاندیشید.
عالیجناب روحانی اینجا مردمی هستند که در صف کپسول نگرانند کپسول گیرشان بیاید یا نه، تا بتوانند سرمای زمستان را تحمل کنند؛ شما نگران رد صلاحیت داماد خود شده اید!؟ مگر در در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران به خداوند قادر متعال سوگند یاد نکرده اید که همه استعداد و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیتهایی که برعهده گرفتهاید به کار گیرید و خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور کنید؟ پس چرا هم اکنون تمام استعدادها و صلاحیت شما در راه دودستگی جامعه و تزریق ناامیدی در بدنه ملت به کار گرفته شده و نسبت به مشکلات مردم تعهدی ندارید؟
این مردم تنها خواستار برخورداری از نیازهای اولیه زندگی اند و همواره و در طول تاریخ نجابت خود را نشان داده اند، اما نباید از سوی جنابتان کوشش و تلاشی در جهت رفع این نیازها ببینند. عالیجناب روحانی لطفا در لابه لای دعواهای سیاسی و فرافکنی های تفرقه برانگیز خود، قدری هم به داد مردم استان سیستان و بلوچستان و قول های سالهای 92 و 94 برسید تا ادای دین رأی هایی که در انتخابات از آنها گرفتید را بکنید.
محمد خزایی، مسئول گفتمان سازی استان سیستان و بلوچستان انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.