گزارش| نقد برنامه‌های ترکیبی تلویزیون -۶؛
گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری دانشجو:
برنامه‌های ترکیبی و به اصلاح چند آیتمی همیشه در شبکه‌های مختلف صداوسیما، به عنوان بازوان حرکتی شبکه‌ها عمل کرده‌اند و از سویی می‌توان سسیات گذاری‌های مدیران شبکه‌ها را در محتوای برنامه‌های ترکیبی شبکه هایشان به وضوح مشاهده کرد و گاهی نیز این نوع برنامه‌ها از سریال‌ها نیز در جذب مخاطب پیش گرفته و در نتیجه ببیشتر از همیشه در کانون توجه مخاطیبان و منتقدان قرا میگرند، گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو نیز در همین راستا در سلسله گزارش‌هایی سعی خواهد کرد نگاهی منصفانه با بیان نقاط ضعف و قوت به برنامه‌های شاخص ترکیبی شبکه‌های سراسری داشته باشد که در ادامه ششمین قسمت این گزارش از نظرتان میگذرد.
نگاهی به برنامه «من ایرانی ام» از شبکه هیسپان تی وی
در نظریه های تعلیم وتربیت و آموزهای دینی همواره بر تاثیر الگوهای عملی و شخصیت های موفق بر زندگی مردم و ایجاد روحیه انگیزشی به ویژه بر نسل جوان تاکید می شود و اینکه در نهایت سرمایه انسانی بزرگترین ثروت ملی هر کشوری است. سرمایه هایی که خود مبداء و منشاء تولید ثروت های مادی و معنوی دیگر در جامعه بوده و از جمله شاخص های مهم توسعه یافتگی محسوب می شوند.
بسیاری از مردم جهان، کشورهای دیگر را به واسطه مردمش به ویژه نخبگان علمی اش می شناسند و بدیهی است معرفی این چهره ها و شخصیت های شاخص برای جهانیان فارغ از اعتباری که برای ما می آورد، تصویری مقتدرانه از ایران در حافظه رسانه ای جهان ایجاد می کند تا آنها واقعیت های کشور در تربیت و توسعه نیروی انسانی در ایران را شاهد باشند. برنامه «من ایرانی ام» که از شبکه هیسپان تی وی درحال پخش است با همین رویکرد به سراغ نخبگان علمی کشور رفته و به بازنمایی شخصیت فردی و علمی آنها می پردازد. به عبارت دیگر و دقیق تر این برنامه با هدف پرداختن به زندگی و فعالیت‌های شغلی و علمی 10 دانشمند برتر ایرانی تولید شده و هر بار به سراغ یکی از این دانشمندان رفته که غالبا از نسل جوان جامعه هستند. مثلا در یکی از برنامه های خود به زندگی خانم دکتر فرنوش فریدبد دکترای الکتروشیمی از دانشگاه تهران می پردازد. او تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی بسیاری را ساخته و روش های نوین آزمایشگاهی را ابداع کرده است. دکتر فریدبد نخستین و جوانترین زن ایرانی است که توانسته در میان تاثیرگذارترین دانشمندان جهان قرار گیرد. او بیش از 100 مقاله علمی پر استناد منتشر کرده است. این دانشمند ایرانی جزو یک درصد دانشمندان برتر جهان به شمار می رود و مقالات وی جزو پراستنادترین مقالات در جهان بوده است. یا در یکی دیگر از قسمت های این برنامه به زندگی دکتر مجید اسحاقی گرجی ریاضی‌دان برجسته کشور پرداخته شد. او توانست با کمک همکاران خود بعد از 41 سال، کوتاه‌ترین راه‌حل برای معمای جهانی لیب را پیدا کند و آن را در مجله بین‌المللی «Advances in Mathematics» به چاپ رساند. دکتر اسحاقی نیز جزو یک درصد دانشمندان برتر جهان به شمار می رود و مقالات وی جزو پراستنادترین مقالات در جهان بوده است.
در واقع برنامه «من ایرانی ام» را می تواند نمونه ای از مستندهای پرتره و چهره نگارانه دانست که وقتی در ذیل یک مجموعه تلویزیونی قرار می گیرد و با هدف معرفی شخصیت های فاخر و دانشمند ایرانی عرضه می شود می توان آن را چهره نگاری ملی دانست. اگرچه این برنامه از شبکه هیسپان تی و برای مخاطبان اسپانیایی زبان پخش می شود اما تماشای آن برای مخاطب ایرانی به ویژه نسل جوان نه نتها جذاب که واجب است و این برنامه را می توان از شبکه های داخلی ایران هم بازپخش کرد تا مخاطب ایرانی هم با نخبگان جامعه خود آشنا شود. بسیاری از این چهره ها گرچه سلبریتی های علمی هستند اما در افکار عمومی شناخته شده نیستند و نیازمند معرفی و تبلیغ اند.
یکی از ویژگی ها و امتیازات این برنامه را باید عنوان برنامه دانست.«من ایرانی ام» در عنوان خود یک نوع هویت ملی و مالکیت جغرافیایی-تاریخی دارد که در پس آن می توان حس غرور و عزت ملی را تجربه کرد و تمهید واژگانی هوشمندانه ای است که می تواند تشخص علمی شخصیت های خود را به شکل هویتمندی صورت بندی کند. بسیاری از مردم جهان از شان و جایگاه ایران و ایرانیان درسپهر علمی جهان بی خبرند و این برنامه می تواند بخشی از جایگاه و شانیت علمی را به تصویر بکشد.
اگرچه «من ایرانی ام» به واسطه ساختار چهره نگارانه و پرتره بودنش سویه فردی دارد اما در پس بازنمایی سوژه های خود توانمندی های محیطی و شرایطی را که این دانشمندان در آن پرورش یافته و رشد کرده اند نیز نشان می دهد. اینکه ایران همچون گذشته تاریخی و کهن خود سرزمین دانش و دانشمندان بزرگی است که نقش مهمی در پیشرفت زمانه خویش دارند.
ضمن اینکه این برنامه واجد نوعی آشنایی زدایی نیز است. به این معنا که غالبا ایران را در جهان با اخبار و گزارش ها و در واقع سویه های سیاسی آن می شناسند و چه بسا خیلی از مردم جهان تصور غلطی از توانمندی های علمی ایران و ایرانیان داشته باشند. برنامه «من ایرانی ام» با آشنایی زدایی از این تصور غلط، چهره واقعی ایران را به نمایش می گذارد. البته این مستند در 10 قسمت تولید شده و 10 چهره شاخص علمی در رشته های مختلف را به تصویر می کشد که قطعا کم است و ای کاش عوامل ساخت این مستند فصل های دیگر این مجموعه را هم تولید کنند و چهره های علمی شاخص دیگری که کم هم نیستند به سوژه این مستند بدل شود. مستندی که جذابیت ها و عزت ایرانی بودن را در منظر مخاطبان جهانی ترسیم می کند.
در نظریه های تعلیم وتربیت و آموزهای دینی همواره بر تاثیر الگوهای عملی و شخصیت های موفق بر زندگی مردم و ایجاد روحیه انگیزشی به ویژه بر نسل جوان تاکید می شود و اینکه در نهایت سرمایه انسانی بزرگترین ثروت ملی هر کشوری است. سرمایه هایی که خود مبداء و منشاء تولید ثروت های مادی و معنوی دیگر در جامعه بوده و از جمله شاخص های مهم توسعه یافتگی محسوب می شوند.
بسیاری از مردم جهان، کشورهای دیگر را به واسطه مردمش به ویژه نخبگان علمی اش می شناسند و بدیهی است معرفی این چهره ها و شخصیت های شاخص برای جهانیان فارغ از اعتباری که برای ما می آورد، تصویری مقتدرانه از ایران در حافظه رسانه ای جهان ایجاد می کند تا آنها واقعیت های کشور در تربیت و توسعه نیروی انسانی در ایران را شاهد باشند. برنامه «من ایرانی ام» که از شبکه هیسپان تی وی درحال پخش است با همین رویکرد به سراغ نخبگان علمی کشور رفته و به بازنمایی شخصیت فردی و علمی آنها می پردازد. به عبارت دیگر و دقیق تر این برنامه با هدف پرداختن به زندگی و فعالیت‌های شغلی و علمی 10 دانشمند برتر ایرانی تولید شده و هر بار به سراغ یکی از این دانشمندان رفته که غالبا از نسل جوان جامعه هستند. مثلا در یکی از برنامه های خود به زندگی خانم دکتر فرنوش فریدبد دکترای الکتروشیمی از دانشگاه تهران می پردازد. او تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی بسیاری را ساخته و روش های نوین آزمایشگاهی را ابداع کرده است. دکتر فریدبد نخستین و جوانترین زن ایرانی است که توانسته در میان تاثیرگذارترین دانشمندان جهان قرار گیرد. او بیش از 100 مقاله علمی پر استناد منتشر کرده است. این دانشمند ایرانی جزو یک درصد دانشمندان برتر جهان به شمار می رود و مقالات وی جزو پراستنادترین مقالات در جهان بوده است. یا در یکی دیگر از قسمت های این برنامه به زندگی دکتر مجید اسحاقی گرجی ریاضی‌دان برجسته کشور پرداخته شد. او توانست با کمک همکاران خود بعد از 41 سال، کوتاه‌ترین راه‌حل برای معمای جهانی لیب را پیدا کند و آن را در مجله بین‌المللی «Advances in Mathematics» به چاپ رساند. دکتر اسحاقی نیز جزو یک درصد دانشمندان برتر جهان به شمار می رود و مقالات وی جزو پراستنادترین مقالات در جهان بوده است.
در واقع برنامه «من ایرانی ام» را می تواند نمونه ای از مستندهای پرتره و چهره نگارانه دانست که وقتی در ذیل یک مجموعه تلویزیونی قرار می گیرد و با هدف معرفی شخصیت های فاخر و دانشمند ایرانی عرضه می شود می توان آن را چهره نگاری ملی دانست. اگرچه این برنامه از شبکه هیسپان تی و برای مخاطبان اسپانیایی زبان پخش می شود اما تماشای آن برای مخاطب ایرانی به ویژه نسل جوان نه نتها جذاب که واجب است و این برنامه را می توان از شبکه های داخلی ایران هم بازپخش کرد تا مخاطب ایرانی هم با نخبگان جامعه خود آشنا شود. بسیاری از این چهره ها گرچه سلبریتی های علمی هستند اما در افکار عمومی شناخته شده نیستند و نیازمند معرفی و تبلیغ اند.
یکی از ویژگی ها و امتیازات این برنامه را باید عنوان برنامه دانست.«من ایرانی ام» در عنوان خود یک نوع هویت ملی و مالکیت جغرافیایی-تاریخی دارد که در پس آن می توان حس غرور و عزت ملی را تجربه کرد و تمهید واژگانی هوشمندانه ای است که می تواند تشخص علمی شخصیت های خود را به شکل هویتمندی صورت بندی کند. بسیاری از مردم جهان از شان و جایگاه ایران و ایرانیان درسپهر علمی جهان بی خبرند و این برنامه می تواند بخشی از جایگاه و شانیت علمی را به تصویر بکشد.
اگرچه «من ایرانی ام» به واسطه ساختار چهره نگارانه و پرتره بودنش سویه فردی دارد اما در پس بازنمایی سوژه های خود توانمندی های محیطی و شرایطی را که این دانشمندان در آن پرورش یافته و رشد کرده اند نیز نشان می دهد. اینکه ایران همچون گذشته تاریخی و کهن خود سرزمین دانش و دانشمندان بزرگی است که نقش مهمی در پیشرفت زمانه خویش دارند.
ضمن اینکه این برنامه واجد نوعی آشنایی زدایی نیز است. به این معنا که غالبا ایران را در جهان با اخبار و گزارش ها و در واقع سویه های سیاسی آن می شناسند و چه بسا خیلی از مردم جهان تصور غلطی از توانمندی های علمی ایران و ایرانیان داشته باشند. برنامه «من ایرانی ام» با آشنایی زدایی از این تصور غلط، چهره واقعی ایران را به نمایش می گذارد. البته این مستند در 10 قسمت تولید شده و 10 چهره شاخص علمی در رشته های مختلف را به تصویر می کشد که قطعا کم است و ای کاش عوامل ساخت این مستند فصل های دیگر این مجموعه را هم تولید کنند و چهره های علمی شاخص دیگری که کم هم نیستند به سوژه این مستند بدل شود. مستندی که جذابیت ها و عزت ایرانی بودن را در منظر مخاطبان جهانی ترسیم می کند.
ارسال نظرات