۱۰ دفتر تشکل دانشجویی خواستار رسیدگی به عدم برقرای عدالت آموزشی در سراسر کشور شدند

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ۱۰ تشکل دانشجویی چند استان کشور در نامه‌ای به حسن روحانی، ریاست جمهوری ایران خواستار رسیدگی مجدانه وی به اختلالات اپلیکیشن شاد و به چالش کشیدن عدالت آموزشی در تمام نقاط کشور شدند.

متن نامه به شرح زیر است:

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران، با برخورداری برابر کلیه کودکان از حق آموزش و تحصیل رایگان، که براساس اصل سوم و اصل سی ام قانون اساسی مورد تاکید قرار گرفته است، یکی از حقوق بنیادین کودکان تحقق خواهد یافت؛ حقی که برای تمامی کودکان ساکن در خاک سرزمینمان به یک میزان مورد توجه است؛ لیکن درحال حاضر نه تنها به رعایت این حقوق تمکین ننموده بلکه متولیان آموزش و پرورش کشور تاکنون به هیچ عنوان از این حیث پاسخگوی انتظارات و مطالبات جامعه مدنی نبوده است.

اگر چه تلاش برای راه‌اندازی اپلیکیشن «شاد» در زمینه تداوم آموزش دانش‌آموزان در دوران کرونایی انجام شده است، اما این مسئله به دلیل در نظر نداشتن بسیاری از مشکلات و موانع، بخش زیادی از مخاطبان را در نظر نگرفته و به نوعی عدالت آموزشی و بازماندگی از تحصیل را به چالش کشیده و موجب شده است تا آنچنان که باید «شادی» حاصل از آموزش عادلانه بین مخاطبان تقسیم نشود و طبق آمار، روز‌های انتهایی فروردین ماه ۹۹ وزارت آموزش و پرورش، ۱۷ استان کشور نصب اپلیکیشن شاد در آن‌ها کمتر از میانگین کشوری بوده و سیستان و بلوچستان با کمتر از ۷ درصد مشارکت در جایگاه آخر قرارگرفته است.

گام نخست در استفاده از اپلیکیشن «شاد»، در دست داشتن تلفن همراه هوشمند و یا رایانه است. این درحالیست که در وضعیت ضعیف اقتصادی در مناطق دورافتاده همچون روستا‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان، کردستان، کرمانشاه و برخی دیگر از استان‌ها مردم از گوشی‌های هوشمند، راه‌های مواصلاتی، اینترنت خانگی و همراه و حتی نان شب هم برخوردار نیستند و بنابر آمار هر ساله تعداد قابل توجهی از دانش‌آموزان به همین دلیل و محرومیت اقتصادی خانواده از تحصیل باز می‌مانند.

نکته‌ی دیگر اینکه در این اپلیکیشن، نقش معلم عمدتاً در آموزش مجازی به اپراتور ارسال فایل‌های تولیدی دیگران تبدیل شده (نقش حداقلی) و حتی نقش «پشتیبان» مرسوم در مؤسسات کنکوری را هم ندارد و بخش قابل توجهی از بار یاددهی بر دوش والدین قرار گرفته است و حال سوال اینجاست که چه تعداد از والدین فرصت، دغدغه و دانش انجام این کار را دارند؟

آموزش مجازی بدون در نظر آوردن نابرابری‌های مذکور، عملا مهم‌ترین عنصر آموزش یعنی رایگان بودن را مختل ساخته و در کنار کیفیت پایین آموزشی و کاهش بازدهی این فرایند، مجرای آموزش را (حتی در ابتدایی‌ترین وجه آن) بر تعداد زیادی از دانش آموزان بسته است، لذا بازماندگی از تحصیل در سایه محرومیت‌ها در بسیاری از مناطق عدالت آموزشی را زیر سوال برده است. علی‌رغم مطالبات و پیگیری‌های پی‌درپی، رسیدگی به این مسائل با روند بسیار کندی از جانب مسئولین کشور دنبال می‌شود.

هرچند تلاش آموزش و پرورش برای ادامه تحصیل و روند تحصیلی دانش‌آموزان در دوران کرونایی از طریق همکاری با صدا و سیما بر کسی پوشیده نیست، اما آن چنان که باید نبوده است و باید در نظر داشت که پیش از انجام هر اقدامی، آماده کردن زیرساخت‌های لازم از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است؛ لذا بار دیگر تأکید می‌داریم که ایجاد تحول در سیستم آموزشی کشور امری اجتناب‌ناپذیر بوده است که صرفاً از مسیر برنامه‌ریزی نظام‌مند و نیز توجه به منابع انسانی و منابع مالی در حوزه آموزش قابل دستیابی است و در ابتدایی‌ترین اقدام تشکیل ستادی از نخبگان فرهنگی کشور و اعزام آن‌ها به مناطق محروم جهت بررسی اوضاع و پیداکردن راهکار‌های مناسب در راستای پیگشیری و مقابله با مشکلاتی از این قبیل در راستای تبدیل مدارس مناطق محروم به «موتور محرکه فقرزدایی در آموزش، سلامت و تغذیه» و درنتیجه تحقق عدالت آموزشی و همچنین فراهم کردن شرایط جهت توسعه همکاری «شرکت‌های دارای مسؤولیت پذیری اجتماعی» و «سازمان‌های مردم نهاد» در جهت اجرای برنامه‌های نوآورانه و مقابله با خصوصی سازی در آموزش کشور امری نه چندان سخت بلکه ضروریست.

تشکل‌های عدالت خواه سراسر کشور آمادگی خود را جهت هرگونه همکاری در راستای تحقق عدالت آموزشی اعلام می دارند.