به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «ژَرِه» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار موسیقایی منتشر شده در روز‌های اخیر است که با هنرمندی منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار و پدرام بلورچی نوازنده تمبک در بازار موسیقی منتشر شد. «ژَرِه» به معنای طنین ماندگار در صدای ساز است.
میرعلیرضا میرعلی نقی نویسنده و پژوهشگر شناخته شده موسیقی ایرانی در یادداشتی به بهانه انتشار آلبوم «ژَرِه» نوشته است: «اساس هم نوازی در موسیقی دستگاهی ایرانی، اگر به قصد بازنوازی عینی رپرتوار کلاسیک (ردیف‌ها و قطعات کلاسه شده مشهور) نباشد، بی تردید بر اساس یک هدف استوار می‌شود: «گفتگو». در این رابطه متقابل صدا‌ها و سکوت‌ها، از هرچه مایملک این فرهنگ در اختیار نوازندگان قرار می‌دهد، می‌توان برحسب مهارت اجرا و هوش تخیل موسیقایی، بهره برد و همه آن‌ها را در خدمت بیانی آزاد و شاعرانه قرار داد. در نود سال گذشته، دو ساز ویولن و تار، به همراهی تمبک، حاصل این جریان و ابزار بیانگر شور و حال و این گفتگو‌های موسیقایی بوده‌اند و باقی سازها، در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. هنرمند ارجمند، استاد منوچهر امیر حشمتی، با دل سپردگی به دنیای هنر تارنوازی استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف، و با امضای خاص پنجه و مضرابشان، در چند قطعه بداهه نوازی که در فضایی خصوصی اجرا و ضبط شده، گفتگویی گرم و گیرا با ساز خویش داشته‌اند. هم نوازی هنرمند چیره دست تمبک، آقای پدرام بلورچی که بعداً با آن‌ها همراه شده، در حدی از همدلی و هماهنگی است که فاصله‌های زمان و مکان را از هم بین می‌برد و فضای صمیمی برای گفتگوی دست‌ها و دل‌ها را در اثری به نام «ژره» فراهم می‌کند که در سایه آن می‌توان دمی از رنج زندگی آسود و دل به زیبایی‌های پایان ناپذیر هنر بداهه سازی و هم نوازی سپرد.»
منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار، پدرام بلورچی نوازنده تمبک، رضا بیگی صدابردار تمبک و میکس مستر، عرفان مبرقع و رضا بیگی (ادیت) عوامل اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
میرعلیرضا میرعلی نقی نویسنده و پژوهشگر شناخته شده موسیقی ایرانی در یادداشتی به بهانه انتشار آلبوم «ژَرِه» نوشته است: «اساس هم نوازی در موسیقی دستگاهی ایرانی، اگر به قصد بازنوازی عینی رپرتوار کلاسیک (ردیف‌ها و قطعات کلاسه شده مشهور) نباشد، بی تردید بر اساس یک هدف استوار می‌شود: «گفتگو». در این رابطه متقابل صدا‌ها و سکوت‌ها، از هرچه مایملک این فرهنگ در اختیار نوازندگان قرار می‌دهد، می‌توان برحسب مهارت اجرا و هوش تخیل موسیقایی، بهره برد و همه آن‌ها را در خدمت بیانی آزاد و شاعرانه قرار داد. در نود سال گذشته، دو ساز ویولن و تار، به همراهی تمبک، حاصل این جریان و ابزار بیانگر شور و حال و این گفتگو‌های موسیقایی بوده‌اند و باقی سازها، در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. هنرمند ارجمند، استاد منوچهر امیر حشمتی، با دل سپردگی به دنیای هنر تارنوازی استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف، و با امضای خاص پنجه و مضرابشان، در چند قطعه بداهه نوازی که در فضایی خصوصی اجرا و ضبط شده، گفتگویی گرم و گیرا با ساز خویش داشته‌اند. هم نوازی هنرمند چیره دست تمبک، آقای پدرام بلورچی که بعداً با آن‌ها همراه شده، در حدی از همدلی و هماهنگی است که فاصله‌های زمان و مکان را از هم بین می‌برد و فضای صمیمی برای گفتگوی دست‌ها و دل‌ها را در اثری به نام «ژره» فراهم می‌کند که در سایه آن می‌توان دمی از رنج زندگی آسود و دل به زیبایی‌های پایان ناپذیر هنر بداهه سازی و هم نوازی سپرد.»
منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار، پدرام بلورچی نوازنده تمبک، رضا بیگی صدابردار تمبک و میکس مستر، عرفان مبرقع و رضا بیگی (ادیت) عوامل اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
ارسال نظرات