پیروی از الگوی فعالیت مغزی؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، محققان دانشگاه دارتموث در کانادا دریافته‌اند که میزان ارتباط فرد با دیگران کاملا روی مغز او تاثیر می‌گذارد. مطالعات آن‌ها نشان می‌دهد که هر چقدر فرد احساس عاطفی بیشتری با افراد دیگر داشته باشد، به همان میزان نیز عصب‌های مغزش این موضوع را بروز می‌دهند. در مقابل، افرادی که احساس انزوای اجتماعی دارند، مغزشان نیز این تنهایی را نشان می‌دهد.
محققان می‌گویند: اگر می‌توانستیم فعالیت عصبی مغز افراد را ثبت کنیم، می‌دیدیم که الگوی فعالیت مغزی افرادی که روابط اجتماعی خوبی با افراد دیگر دارند، زمانی که در حال معرفی خود و یا فکر کردن در مورد خود هستند و زمانی که در مورد دیگران فکر می‌کنند، شباهت‌های بسیاری دارد و برعکس این موضوع، افراد تنها الگوی فعالیت مغزی‌شان زمانی که به خود فکر می‌کنند و زمانی که به دیگران فکر می‌کنند، کاملا متفاوت است.
محققان در این مطالعه از ۵۰ دانشجو و اعضای دیگر جامعه در رده سنی ۱۸ تا ۴۷ سال دعوت کردند که در این تحقیق شرکت کنند. پیش از اینکه به دستگاه fMRI یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی وارد شوند، از آن‌ها خوسته شد که نام پنج نفر از نزدیک‌ترین افراد و پنج نفر از آشنایان خود را بنویسند و آن‌ها را از نظر صمیمیت و نزدیکی رده‌بندی کنند.
در حین اسکن نیز از آن‌ها خواسته شد که درباره خودشان و افرادی که آن‌ها را در لیست نوشته‌اند، صحبت کنند و پنج نفر از افراد مشهور را نیز انتخاب کنند. علاوه براین، از آن‌ها خوسته شد که افراد داخل لیست‌شان را در یک کلمه توصیف کنند.
نتایج نشان داد که فعالیت مغز داوطلبان به سه دسته تقسیم می‌شود: اولی خودشان، دومی شبکه اجتماعی شخصی‌شان و سومی افراد مشهور. داوطلبانی که ارتباطات صمیمی با افراد نزدیک‌شان داشتند، فعالیت مغزی‌شان در بخش فکر کردن به خود و بخش فکر کردن به افراد صمیمی‌شان تقریبا مشابه هم بود و قشر جلوی مغز آن‌ها که منطقه مرتبط با «مفهوم خود» است، در این دو مرحله فعال بود و تفاوت زیادی با هم نداشت.
اما فعالیت مغزی افراد تنها و منزوی، شباهت کمتری به افراد اول داشت و فعالیت قشر جلوی مغز آن‌ها زمانی که در مورد خود صحبت می‌کردند با زمانی که در مورد افراد لیست‌شان صحبت می‌کردند به شدت متفاوت بود. همچنین نمی‌شد مرزی میان زمانی که در مورد نزدیک‌ترین افراد و افراد مشهور صحبت می‌کردند، مشخص کرد. به عبارت دیگر، فعالیت مغزی‌شان زمانی که در مورد خود و زمانی که در مورد افراد دیگر صحبت می‌کردند، خیلی کم شبیه به هم بود. یعنی مغزشان خودشان را کاملا از افراد دیگر مجزا می‌کرد. در حالی که در گروه اول، انگار مغزشان خود را از دیگران دور نمی‌دید.
محققان می‌گویند: تصور کنید که یک صور فلکی خاص از فعالیت عصبی مغزتان دارید، زمانی که در مورد خودتان فکر می‌کنید این صور فلکی فعال می‌شوند و زمانی که در مورد دوستان‌تان فکر می‌کنید، باز هم کمابیش این صور فلکی فعال هستند. اما زمانی که تنها و منزوی هستید، صورت فلکی که در زمان فکر کردن به خودتان فعال می‌شود، کاملا متفاوت با زمانی است که در مورد دیگران فکر می‌کنید. گویا مغزتان شما را از سایرین جدا کرده و افراد تنها دقیقا همان چیزی که در مغزشان هست را حس می‌کنند.
ارسال نظرات