به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، این اداره یادآور شد که شمار زیادی از ویتنامی‌ها کمتر از میزان استاندارد ۸ ساعت در روز کار می‌کنند.
بخش خدمات ویتنام متحمل بیشترین خسارت شده است، طوری که ۷۲ درصد از کارگران این بخش در شغل خود با اختلال مواجه شده اند.
بخش صنعت و ساخت و ساز با ۶۷.۸ درصد تاثیر منفی، در جایگاه دوم قرار گرفته و رقم مربوط به بخش کشاورزی، جنگلداری و شیلات ویتنام نیز ۲۵.۱ درصد است.
در بیانیه اداره آمار سراسری ویتنام آمده است: این وضعیت به دلیل بیکار شدن یا کاهش ساعات کاری کارگران بر آن‌ها تاثیر منفی داشته است و شمار کارگران متاثر در آینده رو به افزایش است، زیرا تاکنون تدبیری برای پیشبرد فعالیت‌های اقتصادی اندیشیده نشده است.
«وو تای تو تویی» مدیر اداره آمار کار و جمعیت ویتنام در یک کنفرانس خبری گفت: پنج میلیون کارگر احتمالا تا پایان سال ۲۰۲۰ استخدام می‌شوند.
بیماری کووید – ۱۹ باعث شدیدترین نرخ بیکاری در ویتنام در ۱۰ سال گذشته شده است و میزان بیکاری در میان کارگران کم مهارت، بالاترین رقم را نشان می‌دهد.
با توجه به تاثیر منفی کرونا، اداره آمار سراسری ویتنام پیشنهاد‌هایی برای بهبود وضعیت اجرای بسته‌های حمایتی به ویژه بسته‌های کمکی درآمدی ارائه داده است. همچنین تسریع سیاست‌هایی برای حمایت از مشاغل و تشویق کارمندان به افزایش مهارت شان، ضروری احساس می‌شود.
در همین حال، باید گفت که ویتنام کشوری در جنوب شرق آسیاست که موفقیت بالایی در مهار بیماری کووید – ۱۹ به دست آورده است. این مساله در حالی اهمین می‌یابد که در یابیم ویتنام، کشوری با درآمد متوسط رو به پایین است و سیستم مراقبت‌های بهداشتی اش در مقایسه با دیگر کشور‌های منطقه، از پیشرفت کمتری برخوردار است.
این کشور ۹۷ میلیونی از مرزی طولانی با چین برخوردار است که میلیون‌ها بازدیدکننده چینی هر سال از این کشور دیدن می‌کنند.
براساس اعلام بانک جهانی، در ویتنام تنها ۸ پزشک برای هر ۱۰ هزار نفر وجود دارد، رقمی که یک سوم تعداد پزشکان در کره جنوبی است.
کارشناسان بهداشت و درمان عامل نجات ویتنام از مرگ و میر ناشی از کرونا را چند مورد ذکر کرده اند که از واکنش سریع دولت و پاسخ اولیه برای جلوگیری از گسترش بیماری گرفته تا ردیابی تماس‌های تلفنی و قرنطینه و ارتباطات عمومی موثر، متغیر است.
ویتنام هفته‌ها قبل از شناسایی اولین مورد ابتلا به کرونا، شروع به آماده سازی خود برای مواجهه با این بیماری کرده بود.
در آن زمان، مقام‌های چین و سازمان جهانی بهداشت اعلام کردند که مدرکی مشخص از انتقال بیماری از طریق انسان به انسان وجود ندارد.
اوایل ماه ژانویه (اواسط دی ماه ۹۸)، سیستم غربالگری براساس دمای بدن برای مسافران ورودی از ووهان در فرودگاه بین المللی هانوی نصب شد. مسافرانی که تب داشتند، از بقیه جدا و دقیقا زیر نظر گرفته شدند.
اواسط ماه ژانویه (اواخر دی ماه ۹۸)، «وو دوک دام» معاون نخست وزیر ویتنام به نهاد‌های دولتی دستور داد برای جلوگیری از شیوع ویروس در این کشور، اقدامات شدید در پیش گیرند و قرنطینه پزشکی را در دروازه‌های مرزی، فرودگاه‌ها و بنادر افزایش دهند.
اول فوریه (۱۲ بهمن ۹۸)، بیماری کووید – ۱۹ در ویتنام به عنوان یک بیماری همه گیر ملی شناخته شد و در آن زمان، تنها ۶ مورد ابتلا به کرونا در این کشور به ثبت رسیده بود.
همه پرواز‌ها بین ویتنام و چین متوقف شد و صدور روادید برای شهروندان چینی نیز به حال تعلیق درآمد.
ظرف همان ماه، محدودیت‌های سفری، قرنطینه برای افراد ورودی به ویتنام و لغو صدور روادید در این کشور شدت گرفت. ویتنام در نهایت ورود همه اتباع خارجی به این کشور را در اواخر ماه مارس (اوایل فروردین) به حال تعلیق درآورد.
ویتنام همچنین در اتخاذ تمهیدات قرنطینه‌ای فعال، سریع عمل کرد. ۱۲ فوریه (۲۳ بهمن)، این کشور یک جمعیت روستایی ۱۰ هزار نفری در شمال هانوی را به مدت ۲۰ روز قرنطینه کرد.
سیستم تبلیغاتی ویتنام نیز برای اطلاع رسانی به مردم از طریق بلندگو، پوستر‌های خیابانی، مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی، بسیج شد.
بخش خدمات ویتنام متحمل بیشترین خسارت شده است، طوری که ۷۲ درصد از کارگران این بخش در شغل خود با اختلال مواجه شده اند.
بخش صنعت و ساخت و ساز با ۶۷.۸ درصد تاثیر منفی، در جایگاه دوم قرار گرفته و رقم مربوط به بخش کشاورزی، جنگلداری و شیلات ویتنام نیز ۲۵.۱ درصد است.
در بیانیه اداره آمار سراسری ویتنام آمده است: این وضعیت به دلیل بیکار شدن یا کاهش ساعات کاری کارگران بر آن‌ها تاثیر منفی داشته است و شمار کارگران متاثر در آینده رو به افزایش است، زیرا تاکنون تدبیری برای پیشبرد فعالیت‌های اقتصادی اندیشیده نشده است.
«وو تای تو تویی» مدیر اداره آمار کار و جمعیت ویتنام در یک کنفرانس خبری گفت: پنج میلیون کارگر احتمالا تا پایان سال ۲۰۲۰ استخدام می‌شوند.
بیماری کووید – ۱۹ باعث شدیدترین نرخ بیکاری در ویتنام در ۱۰ سال گذشته شده است و میزان بیکاری در میان کارگران کم مهارت، بالاترین رقم را نشان می‌دهد.
با توجه به تاثیر منفی کرونا، اداره آمار سراسری ویتنام پیشنهاد‌هایی برای بهبود وضعیت اجرای بسته‌های حمایتی به ویژه بسته‌های کمکی درآمدی ارائه داده است. همچنین تسریع سیاست‌هایی برای حمایت از مشاغل و تشویق کارمندان به افزایش مهارت شان، ضروری احساس می‌شود.
در همین حال، باید گفت که ویتنام کشوری در جنوب شرق آسیاست که موفقیت بالایی در مهار بیماری کووید – ۱۹ به دست آورده است. این مساله در حالی اهمین می‌یابد که در یابیم ویتنام، کشوری با درآمد متوسط رو به پایین است و سیستم مراقبت‌های بهداشتی اش در مقایسه با دیگر کشور‌های منطقه، از پیشرفت کمتری برخوردار است.
این کشور ۹۷ میلیونی از مرزی طولانی با چین برخوردار است که میلیون‌ها بازدیدکننده چینی هر سال از این کشور دیدن می‌کنند.
براساس اعلام بانک جهانی، در ویتنام تنها ۸ پزشک برای هر ۱۰ هزار نفر وجود دارد، رقمی که یک سوم تعداد پزشکان در کره جنوبی است.
کارشناسان بهداشت و درمان عامل نجات ویتنام از مرگ و میر ناشی از کرونا را چند مورد ذکر کرده اند که از واکنش سریع دولت و پاسخ اولیه برای جلوگیری از گسترش بیماری گرفته تا ردیابی تماس‌های تلفنی و قرنطینه و ارتباطات عمومی موثر، متغیر است.
ویتنام هفته‌ها قبل از شناسایی اولین مورد ابتلا به کرونا، شروع به آماده سازی خود برای مواجهه با این بیماری کرده بود.
در آن زمان، مقام‌های چین و سازمان جهانی بهداشت اعلام کردند که مدرکی مشخص از انتقال بیماری از طریق انسان به انسان وجود ندارد.
اوایل ماه ژانویه (اواسط دی ماه ۹۸)، سیستم غربالگری براساس دمای بدن برای مسافران ورودی از ووهان در فرودگاه بین المللی هانوی نصب شد. مسافرانی که تب داشتند، از بقیه جدا و دقیقا زیر نظر گرفته شدند.
اواسط ماه ژانویه (اواخر دی ماه ۹۸)، «وو دوک دام» معاون نخست وزیر ویتنام به نهاد‌های دولتی دستور داد برای جلوگیری از شیوع ویروس در این کشور، اقدامات شدید در پیش گیرند و قرنطینه پزشکی را در دروازه‌های مرزی، فرودگاه‌ها و بنادر افزایش دهند.
اول فوریه (۱۲ بهمن ۹۸)، بیماری کووید – ۱۹ در ویتنام به عنوان یک بیماری همه گیر ملی شناخته شد و در آن زمان، تنها ۶ مورد ابتلا به کرونا در این کشور به ثبت رسیده بود.
همه پرواز‌ها بین ویتنام و چین متوقف شد و صدور روادید برای شهروندان چینی نیز به حال تعلیق درآمد.
ظرف همان ماه، محدودیت‌های سفری، قرنطینه برای افراد ورودی به ویتنام و لغو صدور روادید در این کشور شدت گرفت. ویتنام در نهایت ورود همه اتباع خارجی به این کشور را در اواخر ماه مارس (اوایل فروردین) به حال تعلیق درآورد.
ویتنام همچنین در اتخاذ تمهیدات قرنطینه‌ای فعال، سریع عمل کرد. ۱۲ فوریه (۲۳ بهمن)، این کشور یک جمعیت روستایی ۱۰ هزار نفری در شمال هانوی را به مدت ۲۰ روز قرنطینه کرد.
سیستم تبلیغاتی ویتنام نیز برای اطلاع رسانی به مردم از طریق بلندگو، پوستر‌های خیابانی، مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی، بسیج شد.
ارسال نظرات