نانوبادی‌ها از ورود ویروس کرونا به سلول‌های بدن جلوگیری می‌کنند

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، محققان دانشگاه کالیفرنیا یک مولکول جدید را در آزمایشگاه مهندسی کرده‌اند که پروتئین سنبله ویروس کرونا را که برای آلوده‌سازی سلول‌های بدن از آن استفاده می‌کند، غیرفعال می‌کند. آن‌ها برای این کار از آنتی‌بادی‌های ساده و جمع و جور موجود در برخی حیوانات مانند لاما، آلپاکا و شتر الگو گرفته‌اند.

در حالی که تحقیقات این پروژه هنوز در مرحله مقدماتی خود است، تیم محققان امیدوار است که روزی این مولکول‌ها به ماده اصلی دارو‌های ضدویروسی تبدیل شود که حتی می‌توانند از طریق اسپری بینی نیز استعمال شوند. این تیم تحقیقاتی فقط در عرض ۱۲ هفته پژوهش، موفق به ساخت این مولکول شده‌اند.

در کنار واکسن‌ها، دارو‌هایی که ویروس کرونا را مورد هدف قرار می‌دهند، ابزار مهمی برای کنترل این بیماری همه‌گیر به شمار می‌رود. اما دارویی که با مولکول‌های مهندسی شده این محققان درست شود، به طور خاص برای حمله به ویروس کرونا طراحی شده و موثرتر عمل می‌کند و قبل از اینکه ویروس وارد عمل شود آن را از بین می‌برد.

محققان برای ساخت چنین دارو‌هایی در حال طراحی آنتی‌بادی‌های سفارشی هستند. سلول‌های ایمنی در پاسخ به عفونت آنتی‌بادی تولید می‌کنند، اما معمولا این پروسه زمان می‌برد. با این حال، این آنتی‌بادی‌های جدید می‌توانند ویروس را قبل از اینکه جای خود را میان سلول‌های بدن باز کند، غیرفعال کنند. از این رو، محققان از آنتی‌بادی‌های لاما و آلپاکا استفاده کردند که نسخه ساده‌تری نسبت به آنتی‌بادی‌های موجود در انسان هستند؛ اندازه آن‌ها یک دهم آنتی‌بادی انسان است و اجزای کمتری نیز دارند. دانشمندان نام این آنتی‌بادی‌های ساده را «نانوبادی» گذاشته‌اند. این نانوبادی‌ها به دلیل شکل منحصر به فردی که دارند در شکاف پروتئین‌ها جا می‌گیرند و به راحتی می‌توانند ویروس‌ها را از ریشه از بین ببرند. آن‌ها همچنین پایدارتر از آنتی‌بادی‌های معمولی هستند.

محققان برای آزمایش این نانوبادی‌ها، در آزمایشگاه مجموعه بزرگی از پروتئین‌های مصنوعی را تولید کردند تا مولکول‌های نانوبادی بتوانند آن‌ها را شکار کنند و از بین ببرند. در همین آزمایش‌ها به میلیارد‌ها نانوماده مختلف که به شدت به پروتئین سنبله ویروس چسبیده بودند، دست یافتند و آن‌ها را مهندسی و سپس امیدوارکننده‌ترین مورد را انتخاب کردند و بعد سه نسخه از نانوبادی‌ها را شبیه به زنجیر به هم پیوند دادند.

این مولکول در آزمایش‌های بعدی محکم به پروتئین سنبله ویروس چسبید؛ به شکلی که مانع از اتصال آن به سلول‌های انسانی شد. آن‌ها همچنین در آزمایش‌های خود دریافتند که نانوبادی تکی تنها در عرض چند دقیقه چسبندگی خود را از دست می‌دهد و از پروتئین سنبله جدا می‌شود، ولی نسخه سه تکه این نانوبادی بیش از یک هفته ماندگاری دارد و به این پروتئین می‌چسبد.