به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از ددلاین، جولی اندروز بازیگر نقش مقابل کریستوفر پلامر در فیلم «اشک‌ها و لبخندها» یکی از اولین بازیگرانی بود که به این خبر واکنش نشان داد و با صدور بیانیه‌ای گفت: دنیا امروز یک بازیگر تمام عیار را از دست داد و من یک دوست گرامی را. خاطرات کار‌های مشترکمان و همه شوخ طبعی‌ها و شادی‌ای را که در طول سال‌ها با هم داشتیم ارزشمند می‌دانم. قلب من با همسر دوست‌داشتنی او آیلین و دخترش آمانداست.
گرچه پلامر اغلب ابراز تاسف می‌کرد که بیش از همه برای بازی در فیلم «آوای موسیقی» شناخته می‌شد، تد چاپن رییس سازمان راجرز اند همراستاین یادآوری کرد که این بازیگر برنده اسکار میراثی بزرگ از خود به جای گذاشته است که از آن‌ها نیز بسیار یاد می‌شود.
از فیلمسازانی که با وی همکاری کرده بودند، ریدلی اسکات بود که بلافاصله یاد وی را گرامی داشت وبه او ادای احترام کرد.
اسکات کارگردان «همه پول‌های دنیا» گفت: کمتر از دو سال قبل شانس همکاری با او را به دست آوردم و تجربه‌ای شگفت‌انگیز رقم خورد. به آیلین تسلیت می‌گویم. دلتنگش خواهیم شد.
هلن میرن بازیگر برنده اسکار نوشت: افتخار بزرگی داشتم که در فیلم «آخرین ایستگاه» که برای بازی در نقش تولستوی نامزدی اسکار را کسب کرد، در کنارش بازی کردم. او به معنی واقعی کلمه هم یک انسان و یک بازیگر قدرتمند بود. او بازیگری با معیار‌های اخلاقی قرن نوزدهم بود و به حرفه خود تعهد داشت. هنر وی کامل بود، تئاتر برایش یک امر ثابت بود و مهمترین انگیزه وی برای کار تعامل با قصه و روایت بود. او نترس، پرانرژی، شجاع، آگاه، حرفه‌ای و همه آن چیز‌هایی بود که یک بازیگر می‌تواند باشد. یک بازیگر بزرگ به معنای واقعی.
دنیل کریگ که با پلامر در یکی از آخرین فیلم‌های وی یعنی «چاقو‌ها بیرون» همکاری کرده بود با صدور بیانیه‌ای نوشت: با شنیدن این خبر عمیقاً غمگین شدم. کریستوفر پلامر یک انسان دوست داشتنی و فروتن بود. واقعاً خوش شانس بودم که فرصت همکاری با وی را پیدا کردم. حضور او در آنجا به معنی یک شادی ناب بود. قلبم با خانواده و عزیزانش است.
کریس اوانز هم که در «چاقو‌ها بیرون» با پلامر بازی کرده بود در صفحه توییترش نوشت: یکی از خاطرات خوش من از «چاقو‌ها بیرون» نواختن پیانو با هم در خانه ترومبلی در میان برداشت‌های فیلم بود. او یک مرد دوست‌داشتنی و استعدادی افسانه‌ای بود.
دیگر همکاران پلامر در این فیلم از جمله آنا د آرماس، دون جانوسن و کارگردان رایان جانسون نیز یاد وی را گرامی داشتند.
رایان جانسون کارگردان این فیلم نوشت: در آرامش بیارام کریستوفر پلامر، یک اسطوره زنده که هنرش را دوست داشت و یک جنتلمن واقعی بود. خوشبخت بودم که با او همکاری کردم.
ادگار رایت کارگردان بریتانیایی با به اشتراک گذاشتن تصویری از فیلم «اشک‌ها و لبخندها» که وی دارد پرچم نازی‌ها را پاره می‌کند؛ نوشت: حالا چه کسی نجاتمان می‌دهد؟
جوزف گوردن لوی بازیگر نوشت: کریستفر پلامر… یکی از بهترین‌ها.
تیلر هاکفورد کارگردان نیز یادی از فیلم «دولورس کلیبورن» ونقش آفرینی پلامر در سال ۱۹۹۴ در این فیلم کرد و گفت: پلامر همه ترفند‌های بازیگری در کتاب‌ها را می‌دانست و حتی خیلی از آن‌ها در کتاب‌ها هم نیامده‌اند. وقتی داشتیم «دولورس کلیبورن» را با وی با بازی کیتی بیتس و جنیفر جیسون لی می‌ساختیم خیلی به من سخت گذشت و از طراح لباسم خواستم تا یک لباس قدیمی منطبق با شخصیت نقش کریس پیدا کند. او سه چهار لباس وحشتناک انتخاب کرد، اما او هر بار مانند یک شخصیت میلیون دلاری به نظر می‌رسید. خلاصه از طراحم پرسیدم نمی‌شود چیزی بدهی بپوشد که شبیه یک پلیس شلخته قدیمی باشد؟ او با ناامیدی گفت بدترین لباس‌هایی را که می‌شد انتخاب کرده است. اینجا بود که کریس جلو آمد و به آرامی گفت: «تیلور با این لباس‌ها بد دیده نمی‌شوم. اما بگذار کاری بکنم که همه چیز عوض شود. دماغم را می‌شکنم». ما گیج و متحیر ایستاده بودیم که او وارد تریلر آرایش شد و با یک مداد ابرو روی بینی بی‌نقصش یک خط کشید. بلافاصله چهره او عوض شد و به یک شخصیت عبوس در لباسی قدیمی و گشاد بدل شد. صورت او آزاردهنده و شبیه شاهین شده بود و این همان تصویری بود که من از بازرس جان مکی داشتم.
گرچه پلامر اغلب ابراز تاسف می‌کرد که بیش از همه برای بازی در فیلم «آوای موسیقی» شناخته می‌شد، تد چاپن رییس سازمان راجرز اند همراستاین یادآوری کرد که این بازیگر برنده اسکار میراثی بزرگ از خود به جای گذاشته است که از آن‌ها نیز بسیار یاد می‌شود.
از فیلمسازانی که با وی همکاری کرده بودند، ریدلی اسکات بود که بلافاصله یاد وی را گرامی داشت وبه او ادای احترام کرد.
اسکات کارگردان «همه پول‌های دنیا» گفت: کمتر از دو سال قبل شانس همکاری با او را به دست آوردم و تجربه‌ای شگفت‌انگیز رقم خورد. به آیلین تسلیت می‌گویم. دلتنگش خواهیم شد.
هلن میرن بازیگر برنده اسکار نوشت: افتخار بزرگی داشتم که در فیلم «آخرین ایستگاه» که برای بازی در نقش تولستوی نامزدی اسکار را کسب کرد، در کنارش بازی کردم. او به معنی واقعی کلمه هم یک انسان و یک بازیگر قدرتمند بود. او بازیگری با معیار‌های اخلاقی قرن نوزدهم بود و به حرفه خود تعهد داشت. هنر وی کامل بود، تئاتر برایش یک امر ثابت بود و مهمترین انگیزه وی برای کار تعامل با قصه و روایت بود. او نترس، پرانرژی، شجاع، آگاه، حرفه‌ای و همه آن چیز‌هایی بود که یک بازیگر می‌تواند باشد. یک بازیگر بزرگ به معنای واقعی.
دنیل کریگ که با پلامر در یکی از آخرین فیلم‌های وی یعنی «چاقو‌ها بیرون» همکاری کرده بود با صدور بیانیه‌ای نوشت: با شنیدن این خبر عمیقاً غمگین شدم. کریستوفر پلامر یک انسان دوست داشتنی و فروتن بود. واقعاً خوش شانس بودم که فرصت همکاری با وی را پیدا کردم. حضور او در آنجا به معنی یک شادی ناب بود. قلبم با خانواده و عزیزانش است.
کریس اوانز هم که در «چاقو‌ها بیرون» با پلامر بازی کرده بود در صفحه توییترش نوشت: یکی از خاطرات خوش من از «چاقو‌ها بیرون» نواختن پیانو با هم در خانه ترومبلی در میان برداشت‌های فیلم بود. او یک مرد دوست‌داشتنی و استعدادی افسانه‌ای بود.
دیگر همکاران پلامر در این فیلم از جمله آنا د آرماس، دون جانوسن و کارگردان رایان جانسون نیز یاد وی را گرامی داشتند.
رایان جانسون کارگردان این فیلم نوشت: در آرامش بیارام کریستوفر پلامر، یک اسطوره زنده که هنرش را دوست داشت و یک جنتلمن واقعی بود. خوشبخت بودم که با او همکاری کردم.
ادگار رایت کارگردان بریتانیایی با به اشتراک گذاشتن تصویری از فیلم «اشک‌ها و لبخندها» که وی دارد پرچم نازی‌ها را پاره می‌کند؛ نوشت: حالا چه کسی نجاتمان می‌دهد؟
جوزف گوردن لوی بازیگر نوشت: کریستفر پلامر… یکی از بهترین‌ها.
تیلر هاکفورد کارگردان نیز یادی از فیلم «دولورس کلیبورن» ونقش آفرینی پلامر در سال ۱۹۹۴ در این فیلم کرد و گفت: پلامر همه ترفند‌های بازیگری در کتاب‌ها را می‌دانست و حتی خیلی از آن‌ها در کتاب‌ها هم نیامده‌اند. وقتی داشتیم «دولورس کلیبورن» را با وی با بازی کیتی بیتس و جنیفر جیسون لی می‌ساختیم خیلی به من سخت گذشت و از طراح لباسم خواستم تا یک لباس قدیمی منطبق با شخصیت نقش کریس پیدا کند. او سه چهار لباس وحشتناک انتخاب کرد، اما او هر بار مانند یک شخصیت میلیون دلاری به نظر می‌رسید. خلاصه از طراحم پرسیدم نمی‌شود چیزی بدهی بپوشد که شبیه یک پلیس شلخته قدیمی باشد؟ او با ناامیدی گفت بدترین لباس‌هایی را که می‌شد انتخاب کرده است. اینجا بود که کریس جلو آمد و به آرامی گفت: «تیلور با این لباس‌ها بد دیده نمی‌شوم. اما بگذار کاری بکنم که همه چیز عوض شود. دماغم را می‌شکنم». ما گیج و متحیر ایستاده بودیم که او وارد تریلر آرایش شد و با یک مداد ابرو روی بینی بی‌نقصش یک خط کشید. بلافاصله چهره او عوض شد و به یک شخصیت عبوس در لباسی قدیمی و گشاد بدل شد. صورت او آزاردهنده و شبیه شاهین شده بود و این همان تصویری بود که من از بازرس جان مکی داشتم.
ارسال نظرات