دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان + متن و ترجمه

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان ادعیه روزانه این ماه شریف بسیار جای دقت و تفکر دارد. این دعا‌های روزانه که در محافل مذهبی خوانده می‎شود توسط ابن‌عباس از حضرت پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده است و علمای بزرگ اسلام آن‌ها را در کتاب خود ثبت و ضبط کرده‎اند و ما این ادعیه را از کتاب «‏اقبال الأعمال» سیدبن طاووس عالم بزرگ شیعه نقل می‌کنیم. این کتاب‏ مانند سایر کتاب‌هاى سید از اعتبار و ارزشی ویژه بین علماى شیعه برخوردار است تا جایی که شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» بسیار از ادعیه این کتاب استفاده کرده است.

اینک به مناسبت فرا رسیدن دوازدهمین روز ماه مبارک رمضان، دعای این روز به‌همراه توضیحی دربارۀ آن منتشر شده است:

اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ، وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ، وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَى الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ، وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ، بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِینَ

خدایا، مرا در این ماه به پوشش و پاکدامنی بیارای، و به لباس قناعت و اکتفای به اندازه حاجت بپوشان، و بر عدالت و انصاف وادارم کن، و مرا در این ماه از هرچه می‌ترسم ایمنی بده، به نگهداری‌ات،‌ای نگهدارنده هراسندگان

حجت‌الاسلام حمیدرضا بصیری عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی (ره) دربارۀ مضامین مطرح‌شده در دعای امروز گفت: زیبایی ظاهری هر انسانی، در سه چیز است: «زیورآلات، لباس و مرکب». طبق این دعای شریف، حجاب و عفت از درخشان‌ترین زیورآلات و لباس قناعت و کفاف از فاخرترین لباس‌ها و مرکب عدل و انصاف از رهوارترین مرکب‌ها برای انسان است.

این زیور و لباس و مرکب، مانند هر مرکب و لباس و زیوری، قابل خریدن یا عاریه گرفتن نیست؛ بلکه تحفه‌هایی الهی است که با جِد و جهد و ایمان و عمل به دست می‌آید و سرانجام در زندگی انسان جلوه‌گر می‌شود، اما این تمام حقیقت نیست؛ بلکه ستر و پوشش از خصلت عفت و خویشتنداری مایه می‌گیرد و قناعت و مناعت طبع از صفت اکتفا و بسندگی حاصل می‌شود و عدالت، از سرچشمه زلال انصاف نشئت می‌گیرد.

ترس و اضطراب علت اصلی بی‌اعتنایی انسان به این سه خصلت است؛ ترس از انزوا، انسان را به فرهنگ عریانی و بی‌عفتی سوق داده و ترس از فقر، وی را به ترک قناعت و اکتفا می‌کشاند و نهایتاً ترس از محرومیت‌های اجتماعی، انسان را به ترک انصاف و عدل هدایت می‌کند. این دلهره‌ها و واهمه‌ها، هیچ پناهگاهی جز خداوند ندارد. اگر باور توکل و پناهندگی به خداوند در انسان زنده شود، سرچشمه‌های عفت، اکتفا و انصاف جوشان شده و خصلت‌های اخلاقی همچون: حجاب، قناعت و عدالت را به‌بار می‌آورد؛ سه خصلتی که مایه جمال معنوی انسان در سه بعد روحی روانی، اقتصادی و معیشتی و فرهنگی و اجتماعی می‌شود.