به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه نیویورک تایمز این گزارش را با استناد بر اسنادی که ظاهرا هنوز محرمانه هستند و بدون مجوز فاش شده اند، منتشر کرد و نوشت این اسناد ابعاد تازه ای از خطر این بحران دهه ۵۰ را نشان داد.
این گزارش ده ها صفحه از تحقیقات محرمانه سال ۱۹۶۶ مربوط به این رویارویی را نشان می دهد که فرماندهان ارتش آمریکا برای اولین بار برای حمله نظامی علیه چین فشار وارد کردند و پذیرفته بودند که شوروی (سابق) ممکن است به نفع متحد خود چین تلافی کند.
دولت آمریکا در انتشار بخش هایی از این تحقیقات، صفحات مربوط به طرح آمریکا برای حمله هسته ای به چین را سانسور کرده بود.
الزبرگ این سند را هنگام انتشار تاریخ محرمانه جنگ ویتنام موسوم به اسناد پنتاگون در ۵۰ سال پیش فاش کرد و گفت از تحقیقات کاملا محرمانه درباره بحران تنگه تایوان کپی برداشته و آن را در آن زمان فاش نکرد. اکنون و در بحبوحه تنش تازه بین آمریکا و چین بر سر تایوان بر این بحران تاکید کرده است.
در بخشی از این گزارش آمده است: مقامات نظامی آمریکا احتمال اقدام تلافی جویانه از سوی شوری را به خطر احتمال از دست دادن جزایر ترجیح می دادند. در تحقیق فاش شده ، ژنرال ناتان اف توئینینگ ، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا بیان کرد که اگر بمباران هسته ای پایگاه های هوایی، چین را مجبور به پایان دادن درگیری ها نکند ، چاره ای جز انجام حملات هسته ای نیست حتی اگر این حمله تا عمق چین و تا شهر شانگهای ادامه داشته باشد.
وی اظهار داشت که چنین حملاتی تقریبا شامل اقدامات تلافی جویی هسته ای علیه تایوان و احتمالا علیه اوکیناوا ، جزیره ژاپن محل نیروهای نظامی آمریکا می شود ، اما تاکید کرد که اگر سیاست ملی، دفاع از جزایر دریایی است ، عواقب آن را هم باید پذیرفت.
این گزارش اشاره می کند که در نهایت دوایت آیزنهاور رئیس جمهور وقت آمریکا با نپذیرفتن درخواست ژنراال ها برای استفاده از حمله هسته ای تصمیم گرفت تا به تسلیحات رایج تکیه کند و هیچ کس نمی خواهد وارد جنگ و درگیری طولانی مانند جنگ کره شود و همه به اتفاق بر این باور بودند اگر چین به عملیات ادامه دهد چاره ای به جز استفاده سریع از حملات هسته ای نیست.
آرن وستاد مورخ دانشگاه یل کارشناس جنگ سرد و چین، گفت این اطلاعات که قبلا سانسور شده بودند به لحاظ تاریخی و در برهه کنونی حائز اهمیت است و این نشان می دهد که ما بیش از آنچه که قبلا فکر می کردیم به استفاده آمریکا از سلاح های هسته ای در بحران سال ۱۹۵۸ نزدیکتر شده بودیم.
وی گفت: این اسناد نشان می دهد حتی در سال ۱۹۵۸ آمریکا درباره میزان موفقیت خود در دفاع از تایوان با تنها استفاده از سلاح های متعارف تردید داشته است. اگر امروز چین حمله کند این مساله در صورت بروز چنین رویارویی، فشار فوق العاده ای را بر سیاستمداران امریکا وارد خواهد کرد تا درباره نحوه استفاده از سلاح های هسته ای فکر کنند.
الزبرگ گفت تنش بر سر تایوان درسال ۲۰۱۷ چندان اضطراری به نظر نمی رسید اما با اشاره به مقاله جدید مجله اکونومیست که تایوان را «خطرناک ترین مکان روی زمین» توصیف کرده و مقاله توماس فردیمن در روزنامه تایمز تحت عنوان «آیا جنگی بین چین و آمریکا در حال رخ دادن است؟» وی را به این نتیجه رسانده که لازم است اطلاعات را در اختیار افکار عمومی قرار دهد.
تایوان به محل مناقشه جدید چین وآمریکا تبدیل شده است. در یک ماه گذشته واشنگتن برای دومین بار در یک ماه گذشته دو کشتی جنگی «یو اس اس مونتگومری» و «یو اس اس سزار چاوز» را برای گشت زنی به اطراف یک جزیره مورد تنش بین چین و مالزی اعزام کرد که با واکنش جدی چین مواجه شد.
دریای جنوبی چین دریایی حاشیه‌ای است که بخشی از اقیانوس آرام به شمار می‌آید و ناحیه‌ای در حدود ۳ و نیم میلیون کیلومتر مربع از سنگاپور تا تنگه تایوان را دربر می‌گیرد. این دریا پس از پنج اقیانوس جهان بزرگترین ناحیه دریایی جهان است.
جمهوری خلق چین تقریبا بر کل این دریا و کشورهای ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان هر یک بر بخش هایی از آن ادعای مالکیت دارند، همچنین این کشورها بر سر جزایر غنی از نفت و گاز اسپراتلی و پارسل اختلاف دارند.
ایالات متحده این دریا را از آب‌های بین‌المللی می‌داند و بر حق قانونی کشتی‌ها و زیر دریایی هایش در رفت و آمد در این دریا تاکید می‌ورزد و مخالف ساخت تاسیسات دریایی توسط چین در این آب راهه است اما چین چنین دیدگاهی را قبول ندارد.