مسعود دیانی را با دین پژوهی در جهت اسلام ناب به یاد آوریم + فیلم

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو - سید رضا میرجعفری، مسعود دیانی امر مهم دین پژوهی را در فرم یک برنامه تلویزیونی به خوبی اجرا می‌‎کرد، او قبل از آنکه سردبیر یا مجری بود یک پژوهشگر قابل و نکته بین در راستای تحقیق و جست و جو برای یافتن مفاهیم و معارف اسلام ناب بود. 

وی در این مسیر پر فراز و نشیب و آزاده‌‎وار خود حوالی نقاط عطف تاریخی مثل واقعه روز عاشورا و تاریخ تحلیلی زمان حکومت امام علی (ع) می‌‎گشت و با شجاعت حرفش را هم در فرم و هم در محتوا می‌زد، دیانی مقبول و مورد احترام عزت خیلی‌‎ها بود چون در مسیری که حرکت می‌کرد ممارست خاصی داشت و استوار بود و بدون ترس پژوهش‌ها و اجراهای برنامه خویش را به شکل واقعی فاخر نگاه داشته و از حرف زدن در مورد اسلام ناب و تبیین آن هراسی نداشت.

می‌‎توان گفت: مرحوم دیانی از معدود کسانی بود که دین پژوهی را به شکل حقیقی کلمه با همه دشواری‌‎ها و سانسورهایش توسط برخی به عمد و غیر عمد بر گُرده خود می‌‎کشید. واقعیت تلخی که وجود دارد این است که دین پژوهی با زاویه اسلام ناب در ذائقه جذب مخاطب حداکثری نیست که این یک آسیب بزرگ نه فقط از سوی مخاطبین عام بلکه خواص نیز هست و رحلت مسعود دیانی همواره باید ما را به این فکر فرو ببرد که چرا اینگونه است و باید چه کنیم؟ 

مسعود دیانی یادآور این نکته مهم است که دین پژوهی امری ثانوی نیست، اصیل و اولیه است، یعنی ضرورت است و بدون آن به تبیین و جهاد تبیین، به بصیرت و بصیرت افزایی، به تراز و تراز انقلاب اسلامی نمی‌‎رسیم، شاغول همه این اصطلاحات نسبت ما با همین اسلام ناب است و دیانی در برنامه سوره و بسیاری از زوایای نگاهش سعی داشت همین امر را به ما یادآوری کند. 

دیانی پژوهشگری بود که خودش را وقف اسلام ناب کرد که خط مقدم جهاد تبیین است، اگر ترازی برای مجاهدت تبیین می‌‎خواهیم می‌‎توانیم یاد مرحوم دیانی را گرمی داریم و حتی می‌‎توان او را شهید دانست و در جست و جوی هیچ بهانه ای برای شهید خطاب کردنش نباشیم، وی با قلمش، دمش و سخنش کار کرد شاید در حد خون شهدا که پیامبر اسلام (ص) فرمود: يُوزَنُ يَومَ القِيامَةِ مِدادُ العُلَماءِ و دِماءُ الشُّهَداءِ فيَرجَحُ مِدادُ العُلَماءِ عَلى دِماءِ الشُّهَداءِ.

مرحوم دیانی پس از ابتلایش به سرطان و طی دوره‌های درمانی، با چهره تازه روبه‌روی دوربین نشست و با وجود بیماری و درد، اما اجرایی با همان توان قبلی و گاهی بیشتر را جلوی دوربین به نمایش می‌گذاشت.

مهربان‌تر یا رقیق‌تر؟ جواب هرکدام که بود همان تغییری است که در اجرای دیانی نسبت به قبل شاهدش بودیم. عنصر احساس نسبت به اجراهای سال قبل، نمود بیشتری داشت اما لطمه‌ای به بحث‌های فنی و کارشناسی برنامه نمی‌زند و اصلا شاید نیاز نگاه کارشناسی به واقعه کربلا هم بود.