با پخش شعار فلسطین آزاد؛ «زندگی‌های گذشته» بهترین فیلم مستقل شد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از ورایتی، جوایز ایندیپندنت اسپریت ۲۰۲۴ یکشنبه در محل سنتی خود در سانتا مونیکا برگزار شد و «زندگی‌های گذشته» سلین سانگ را با اهدای جایزه بهترین فیلم بلند به خانه فرستاد.

«همه ما غریبه ها»، «داستان آمریکایی»، «می دسامبر»، «گذرگاه ها»، «ما اکنون بزرگ شده‌ایم» دیگر مدعیان این جایزه بودند.

جایزه بهترین بازیگری به جفری رایت برای «داستان آمریکایی» رسید که رقبایی، چون جسیکا چستین برای «خاطره» و ناتالی پورتمن برای «می دسامبر» را پشت سر گذاشت و داوین جوی راندولف هم برای «جاماندگان» به عنوان بهریتن بازیگر نقش مکمل انتخاب شد.

در حالی که جایزه بهترین کارگردانی به سلین سانگ کارگردان «زندگی‌های گذشته» اهدا شد، جایزه بهترین فیلم اول به «هزار و یک» ساخته ای. وی راکول رسید و جایزه رابرت آلتمن که به کارگردان یک فیلم، کارگردان بازیگران و گروه بازیگران اهدا می‌شود به «نمایش» کلی ریچارد اهدا شد.

دومینیک سسا برای «جاماندگان» هم جایزه بهترین اجرای تاثیرگذار را برد.

جایزه جان کاساویتس که به بهترین فیلم ساخته شده با بودجه کمتر از یک میلیون دلار اهدا می‌شود نصیب «فریمونت» به کارگردانی و نویسندگی بابک جلالی شد.

در این مراسم ایگیل بریلد برای «جاماندگان» جایزه بهترین فیلمبرداری را برد و جایزه بهترین تدوین هم به دانیل گاربر برای «چگونه یک خط لوله را منفجر کنیم» اهدا شد.

در بخش تلویزیونی «بیف» به عنوان بهترین سریال تلویزیونی انتخاب شد و الی وانگ بازیگر آن هم عنوان بهترین بازیگر را از آن خود کرد.

جایزه بهترین فیلم بین‌المللی هم نصیب «آناتومی یک سقوط» ساخته ژوستین تریه محصول فرانسه شد.

اما آنچه بیش از اهدای جوایز سروصدا کرد، صدای هواداران فلسطین بود که شعار «فلسطین آزاد» سرداده بودند. هنگام اهدای جوایز معترضان طرفدار فلسطین با شعار‌های خود توجه مراسم را به خود جلب کردند و با پخش یک پیام از پیش ضبط شده، توجه بسیاری از مجریان و برندگان را معطوف خود ساختند.

پخش این صدا در مراسم غوغایی در بین حاضران ایجاد کرد، زیرا صدای آن از خود نمایش بلندتر بود و عده‌ای از برنامه خارج شدند تا ببینند این هیاهو چیست. چند نفر از جمله مسؤولان حراست به سراغ معترضان رفتند، اما اعتراض متوقف نشد. سپس نیرو‌های امنیتی یک اتوبوس شاتل را در مقابل معترضان حرکت دادند و به جلو و عقب حرکت کردند تا مانع از نزدیک شدن آن‌ها شوند و سعی کردند صدا را خفه کنند.

دلیل این اختلال چندین بار در طول مراسم توضیح داده شد و آیدی برایان مجری برنامه گفت: ببینید، ما در ساحل هستیم و مردم در حال تمرین آزادی بیان هستند.

بعد از وی جیمی او. یانگ گفت: ما انبوهی از آدم‌هایی هستیم که فیلم‌های مستقل می‌سازیم، عادت داریم سر ما فریاد بزنند. آرامش بخش است، مثل دوران کودکی من است.

بابک جلالی کارگردان «فریمونت» هم که در حین دریافت جایزه جان کاساوتیس از شنیدن صدای اعتراض حواسش پرت شد، گفت: مردم آن بیرون هستند. نمی‌دانم آن‌ها چه می‌گویند، اما هر چه آن‌ها می‌گویند احتمالاً بسیار مهم‌تر از چیزی است که من می‌خواهم بگویم. من آن قدر از آنچه آن‌ها در خارج می‌گویند الهام گرفته ام که نمی‌توانم به این فکر کنم که چه بگویم.

قبل از مراسم هم معترضان در هنگام ورود هواداران در میان جمعیت بودند و فریاد می‌زدند: فعلا آتش بس! فلسطین آزاد شود.