موسیقی غیرمتعارف چاشنی و دروازه ورود به مراسمات

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، فرنگیس حمزه یی؛ تا شروع برنامه مناسبت های خاص و جشن های برخی دانشگاه ها با «تاخیری حداقل یک ساعت» را باید با چاشنی موسیقی های غیر عرف و غیر شرع مثلا آی ستاره صبر کنی.

این روز ها فرقی نمی کند مراسم دانش آموختگی یا استقبال از دانشجویان ورودی های جدید و یا روز جشن پزشک، پرستار، رادیولوژی یا داروسازی باشد، با موسیقی های تند آوازخوانی خوانندگان یا پخش کلیپ موسیقی آی ستاره؛ قلب شکسته و تنهایی عاشق پیشگان و دلدادگی ... از مدعوان استقبال می شود چه خوشت بیاید چه نیاید ، همینه که هست!!! (مثلا هفته ولایتیم و عید غدیرام در پیشه)

از شنیدن موسیقی تند غیر عرف و شرع تا تماشای کلیپ های تند بی ربط، بی نشاط و بی هدف گرفته تا سخنان گهربار علمی به اصطلاح مجریان بی مزه! که نه صاحب فن بیان در اجرا هستند و نه از علم و دانش در خصوص موضوع برنامه آگاه و نه پوشش مناسبی دارند را باید تحمل کنی؛ چه توقعی باید داشت وقتی نه رئیس، نه معاون، نه جانشین و نه مدیر فرهنگی دانشگاه که برای حضور دعوتنامه هم برایشان ارسال شده، اما غایبند؛ البته هر چند با تجربیاتی که ما داشته ایم و بارها هم گفته ایم، حضورشان یا نبودشان این روزها یکی است.

وقتی برنامه ریزان جشن ها و مناسبت ها سررشته ای از برنامه ریزی برای یک مناسبت مثلا روز پرستار یا پزشک یا رادیولوژی! یا مثلا «جشن دانش آموختگی» که به «جشن مدگرایی» مبدل می شود و یا استقبال از ورودی جدید که به آوازخوانی و رقص مثلا سنتی تبدیل می شود، ندارند و حاضرند برای یک گروه موسیقی پاپ یا بعضا کلاسیک که فقط 10 تا 20 دقیقه ای چرندخوانی را آموزش می دهد، یک میلیون به بالا بپردازند، چه نیازی به حضور مسئولان فرهنگی است یا شاید هم کلاس مسئولان بالاتر از این حرف هاست!

جشن ها شده سخنرانی رئیس، جانشین، معاون، مسئول دست چندم فعالان بخش یا مدیر فعالان اداره یا پخش موسیقی سخیف و پخش کلیپ ستاره جون، عشق و دلدادگی، چشم انتظاری و قلب شکسته و شب های با هم بودن که اصلا هیچ ربطی به موضوع برنامه هم ندارد.

معلوم است دیگر وقتی پول و اعتبار بخش های فرهنگی و آموزشی صرف چنین برنامه های بی محتوا، سخیف و بدون نشاط معنوی می شود، دیگر برای سمینارهای علمی و فرهنگی و دینی اعتبارها به ته ديگ می خورد و روسا و مدیران فرهنگی در نشست با مدیران ارشد استانی سر گرفتن چند میلیون تومان بیشتر چانه زنی می کنند، غافل از اینکه مشکل اصلی جای دیگری است که خوب و اساسی به آنها توجهی نمی شود.

سال گذشته در یک مناسبتی به دوستی گفتم روزتون مبارک! فقط چرا به مناسبت روزتون هیچ برنامه علمی نداشتید که ما هم از تخصص شما چیزی یاد بگیریم يا حداقل یک کلیپی از عملکرد یا فعالیت های این بخش می گذاشتید، گفت: آره درست می گید ان شاءالله سال بعد! امسال هم مناسبت رسید و ما در فکرمان که امسال حتما پرباره، اما چه خیال باطلي؛ بهتر که نشد، هیچ، فقط از کل برنامه چند ساعتشون که یک ساعتش هم تاخیر داشت! فقط پخش کلیپ و موسیقی آی ستاره، قلب شکسته و تنهایی را شنیدیم و تجلیل از چند فعال نمونه که خدا خیرشان بده حداقل با یه لوح تقدیری از این زحمتکشان یک تجلیلی شد!

امید که بعضی برنامه ریزای دانشگاه ها!، اداره ها!، بیمارستانا! منظور ما رو از این روز و مناسبت و جشن تو تالار فهمیده باشند، تا سال بعد.