گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو»: کارشناسان حضور پنج روزه نخست وزیر اسراییل در چین را ماموریتی برای تعقیب اهدافی سیاسی و اقتصادی توصیف کرده اند.
چین بازیگری جدیدی را در منطقه آغاز کرده است. اگر تا دیروز رهبران پکن نشین ترجیح می دادند از دور دستی در سیاست های منطقه ای داشته و تمام تمرکز خود را بر پیشرفت های اقتصادی قرار دهند، امروز دیگر چشم بادامی های زرنگی که وزنه ای قابل توجه در بازارهای جهانی به حساب می آیند، به گود یارکشی های سیاسی در منطقه تحت سیطره خود و البته خاورمیانه نیز وارد شده اند.
چین که از زمان آغاز بحث میان غرب و تهران بر سر برنامه هسته ای ایران همواره برخوردی مارپیچ داشته و گاه با ایستادن در برابر غرب جانب تهران را گرفته و گاه پای قطعنامه ای علیه برنامه هسته ای ایران را هم امضا کرده اکنون سودای میانجی گری در پرونده صلح خاورمیانه را در سر دارد. گواه این ادعا نیز میزبانی سیاسیونی است که پکن در هفته گذشته پذیرای آنها بود.
محمود عباس رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین همزمان با نخست وزیر رژیم صهیونیستی بنیامین نتانیاهو به پکن دعوت شد. هرچند برخلاف برنامه ریزی های از قبل پیش بینی شده عباس و بی بی با میانجی گری رئیس جمهور چین دیداری دوجانبه نداشتند اما بحث در خصوص مذاکرات صلح و تاکید بر از سرگیری آن چاشنی سخنان رئیس جمهور و نخست وزیر چین در دیدار با عباس و بی بی بود. بنیامین نتانیاهو درست در میانه بازار داغ حوادث سوریه که البته تل اویو جرقه آن را زده بود وارد پکن شد با درخواست های مکرر میزبان برای ازسرگیری مذاکرات صلح و البته تقبیح حمله جنگنده های رژیم صیونیستی به سوریه از سوی سخنگوی وزارت خارجه پکن روبه رو شد.
هرچند بی بی در دیدار با همتای چینی خود اعلام کرد که تل آویو می تواند متحدی قابل توجه برای پکن باشد اما به نظر می رسد که ابومازن در جامه رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین با دستان پرتری پکن را ترک کرد. رئیس جمهور چین در دیدار با عباس بر ضرورت پایان یافتن شهرک سازی های غیرقانونی، آغاز مذاکرات تشکیل دو کشور مبنی بر مرزهای 1967 ، احترام به اصل زمین در برابر صلح و در نظرگرفتن حقوق آوارگان فلسطینی تاکید کرد.
دستاورد سفر عباس به پکن انعقاد توافقنامه هایی در زمینه همکاری اقتصادی ، فرهنگی و آموزشی میان دو طرف بود. با اینهمه سفر نتانیاهو به چین که از سال 2007 تاکنون نخستین سفر مقام نخست وزیری این رژیم به پکن به حساب می آمد، موجی از انتقادها علیه وی را به راه انداخت.به عنوان نمونه روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارانوت در گزارشی از سفر بنیامین نتانیاهو به چین تاکید کرد که اشتباهات وی باعث شده این سفر به شکستی دیپلماتیک برای اسرائیل تبدیل شود.
هدف اصلی سفر نتانیاهو به چین برنامه هسته ای ایران نبود، بلکه پرونده هسته ای ایران یکی از موضوعاتی است که در این سفر مورد بحث قرار می گیرد.
روابط رژیم صهیونیستی و چین جنبه های متعددی دارد و این سفر پس از مدت ها سفری در راستای گسترش روابط دو طرف است.
اسرائیلی ها نقش چین را در شکوفایی و رشد اقتصادی اسرائیل بسیار پراهمیت می دانند به دلیل آنکه چین بازار بسیار بزرگی برای محصولات رژیم اسرائیل و صادرات آن و همچنین سرمایه گذاری شرکت های اسرائیلی است.
به همین دلیل حجم روابط تجاری دو کشور از 50 میلیون دلار در سال 1990 به 10 میلیارد دلار افزایش پیدا کرده است که در این میان حدود 8 میلیارد دلار آن حجم صادرات اسرائیل به چین است. در حوزه مسائل منطقه ای دو طرف مواضع متضادی داشته و حتی اختلافات جدی با یکدیگر دارند، اما اسرائیلی ها احساس می کنند چین به عنوان قدرتی که به شکل روزافزون در صحنه خاورمیانه نقش آفرین می شود، باید مورد توجه و طرف مشورت و رایزنی قرار گیرد.
حال اینکه چنین رایزنی هایی منجر به تغییر مواضع چین خواهد شد بحث جداگانه ای است که باید به آن پرداختبه گزارش این روزنامه، اولین و بزرگترین اشتباه آقای نخست وزیر زمانی بود که در مقابل رسانه ها و مقامات چینی فرهنگ یهود را بالاتر از فرهنگ آنها دانسته و گفته اگر دو طرف متحد شوند می توانند آینده ای بهتر را انتظار داشت.
یکی از مهمترین این پروژه های خط آهنی است که قرار است بندر ˈایلاتˈ در جنوب سرزمین های اشغالی را به سواحل مدیترانه ای اسراییل متصل ساخته و به عنوان جایگزین مهمی برای کانال ˈسوئزˈ عمل کندبسیاری از تحلیل گران و رسانه های صهیونیستی با اشاره به سفر نتانیاهو به چین، از تمایل روز افزون پکن نسبت به افزایش تعاملات سیاسی با تل آویو خبر داده اند.
ˈرویترزˈ در گزارش روز شنبه خود در خصوص سفر عباس و نتانیاهو به چین به نقل از یکی از مهمترین اتاق فکرهای رژیم صهیونیستی موسوم به مرکز مطالعات امنیت ملی (INSS) نوشته است : ˈ رهبران چین بر این باورند که افزایش روابط با اسراییل به معنای محکم تر شدن جای پای پکن در خاورمیانه است، تا حدی که این امر می تواند منجر به کاهش میزان نفوذ واشنگتن در منطقه شودˈ.
رویترز می افزاید؛ چین در دهه های اخیر روابط خوبی با فلسطینی ها داشته اما در مجموع نقش تاثیرگذاری در خاورمیانه نداشته و افزایش توان ملی چین باعث شده تا رهبران پکن بکوشند تا در مناطق مختلف از جمله خاورمیانه به بازیگری فعال تر و کلیدی تر تبدیل شوند. در قبال تحولات اعراب و اسراییل نیز چینی ها می کوشند با فاصله گرفتن از نقش یک بازیگر میانه رو، دیپلماسی فعال تری را در پیش گیرند و دعوت همزمان رهبران پکن از عباس و نتانیاهو برای سفر به چین در قالب چنین رویکردی قابل تحلیل و بررسی است.
و اما فارغ از چنین تحلیل هایی در زمان حاضر مهمترین هدف نتانیاهو، رایزنی با مقامات چینی در خصوص مواضع پکن پیرامون برنامه هسته ای ایران و بحران سوریه است.
نتانیاهو هفته گذشته در نشستی با مقامات تل آویو تاکید کرده که : ˈاگر بتوانیم چینی ها را برای افزایش سرمایه گذاری قانع کنیم، خواهیم توانست از مزایای چشمگیر سرمایه های چینی بهره مند شده و به سلامت از بحران جهانی اقتصاد در شرایط کنونی عبور کنیمˈ.
در مقابل چینی ها نیز طی سال های گذشته تمایل زیادی به افزایش روابط با رژیم صهیونیستی به ویژه در زمینه همکاری های فنی، تکنولوژیک، آموزشی و تحقیقاتی نشان داده اند.
مهمترین بخش این همکاری ها معطوف به بخش علوم زیستی، انرژی های تجدیدپذیر، فنون نوین کشاورزی، تصفیه آب و ... بوده تا جایی که اسراییلی ها سال گذشته میلادی بواسطه صادرات تکنولوژیک به مقصد چین در زمینه تصفیه آب بیش از 300 میلیون دلار درآمد داشته اند.
علاوه بر آنچه گفته شد، چینی ها از مشتریان پروپا قرص دریافت تجهیزات و فناوری های پیشرفته نظامی و امنیتی از اسراییل بوده اند ولی با توجه به ملاحظات و نگرانی های کاخ سفید، روابط نظامی-امنیتی پکن و تل آویو در سطح کنونی محدود مانده است.
در سال های گذشته برخی قراردادهای انتقال تجهیزات و فناوری های پیشرفته نظامی از مقصد اسراییل به پکن با دخالت آمریکایی ها لغو شده است.
از جمله قرارداد فروش پهپادهای اسراییلی به چین که در سال 1384 با فشار مستقیم آمریکا بر مقامات رژیم تل آویو، از دستور کار صهیونیست ها خارج شد.
با این وجود به زعم کارشناسان، سفر تابستان سال گذشته ˈایهود باراکˈ وزیر جنگ وقت رژیم اشغالگر قدس، به چین و دیدار روسای ستاد مشترک ارتش دو طرف نقطه عطفی در مناسبات جدید نظامی و امنیتی پکن-تل آویو قلمداد می شود.