به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، احمد وکیلیان دیروز در مراسم گرامیداشت فردوسی در آرامگاه این شاعر نامی در شهر توس بیان داشت: حدود چندین سال است که شاهنامه خوانی و نقالی را مورد بررسی قرار دادم.
وی گفت: شاهنامه دارای دو بخش اساسی است که یک بخش آن به مسائل عمده کانون خانواده برمی‌گردد و بخش دوم آن مربوط به جایگاه علمی شاهنامه است؛ که متاسفانه بخش اول شاهنامه به دلیل مسائل عدیده‌ای از بین رفته است و در حوزه فرهنگ و هنر گویا شاهنامه هیچ جایگاهی ندارد، اما در بخش علمی آن هر روز شاهد نوآوری و پیشرفت هایی هستیم.
این استاد دانشگاه در ادامه به نقد اوضاع کنونی نسبت به شاهنامه خوانی پرداخت و گفت: متاسفانه ما به تعداد انگشتان دست نقال نداریم و شاهنامه خوانان غیور عشایری را از دست داده‌ایم و این در حالی است که کشور نروژ با داشتن 4.5 میلیون نفر جمعیت 2000 نقال دارد.
وکیلیان گفت: در حال حاضر در ایران سه نقال مشغول به کار هستند که معروف‌ترین آنها سید مصطفی سنگی است که هم اکنون در سن 92 سالگی و در بیمارستان به سر می‌برد.
وی افزود: عمده مردم ما به شاهنامه علاقمندند، اما متاسفانه به دلیل عدم کار فرهنگی بر روی این اثر بزرگ، جایگاهش را در میان خانواده‌ها از دست داده است.
این استاد دانشگاه بیان داشت: چندی پیش در دیدار با مصطفی سنگی انتقاد او را از مسئولین که در برابر امکانات خواستن وی برای تربیت نقال پاسخی به او ندادند، شنیدم.
وکیلیان با انتقاد از وزارت ارشاد گفت: جلد سوم شاهنامه در انتشارات سروش پس از انقلاب توسط وزیر وقت آن زمان خمیر شد، اما مجددا در سال 63 هر سه جلد شاهنامه منتشر شد و این باعث تاسف است که بگویم از سال 63 تاکنون از انتشار این سه کتاب جلوگیری شده است و ما هنوز جوابی از مسئولین برای این عدم همکاری دریافت نکرده‌ایم.
وی بیان داشت: سوالات بسیاری در خصوص رسیدن شاهنامه به این جایگاه وجود دارد، چرا که نتوانستیم شاهنامه را در حد خودش زنده نگه داریم و قصه‌های آن را بازسازی کنیم و چرا در هنرهای تصویری ما جایی برای شاهنامه وجود ندارد؟
این شاهنامه شناس در پایان خواستار توجه مسئولان به شاهنامه شد.