این تازه اول کار است

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ محمدحسین بدری؛ نه چنان اتفاق ناگواری افتاده که ندانیم چه باید کرد و نه روزگار ما، کم از این اتفاق­ها نشان داده که گفت: «تلک الایام نداولها بین الناس» (1).

 

می­خواهید تحلیل کنید که چطور در بخش «مهربان» از آذربایجان شرقی، حسن روحانی بیشتر از بقیه رای آورده یا چرا شهردار هشت ساله تهران، نتوانسته لااقل در پایتخت، رای به­دردبخوری به دست بیاورد؟

از این کارها هم می­شود کرد. اما به هرحال، شیخ مشهور به همنشینی با هاشمی رفسنجانی، کمتر از دو ماه دیگر، رییس جمهور خواهد بود.

 

می­خواهید درباره این حرف بزنید که چرا ترکیب اعضای شورای دو شهر تهران و مشهد، با کسی که رای اول این شهرها را به دست آورده همراه نیست؟ این هم از حکمت­های نهفته در همان آیه شریفه است که خواندیم.

 

درباره این حرف بزنیم که چطور فقط چهار سال بعد از رای خیره کننده 24-25 میلیونی رییس جمهور فعلی، حتی یک نفر از فهرست مربوط به دوستان او راهی شورای تهران نشد؟ این هم محل توقف ما نیست که گفت: «یستدل علی ادبار الدول باربع، تضییع الاصول و التمسک بالفروع و تقدیم الاراذل و تاخیر الافاضل» (2)

 

معلوم است اگر کسی نه فقط در حوزه سیاست و اداره حکومت، که اگر در یک خانواده، یک کارگاه کوچک یا مغازه یا هر جای دیگری، مشغول کارهای فرعی شود و جای فضیلت را با غیر آن عوض کند، روزگار بهتری نخواهد یافت.

 

نه، ما کارهای مهم­تری داریم. اگر هر نتیجه دیگری هم از انتخابات 24 خرداد حاصل می­شد، قرار نبود طوق وزارت گردن ما بیندازند که حالا غصه نبودن آن آزارمان بدهد. خانه­های ما، سال­هاست در دامنه آتش­فشان است.

 

حالا به هر تحلیلی برسید، درباره این­که چطور نتیجه انتخابات به این سمت رفت، به کاری نمی­آید. چهار سال بعد دوباره مکانیزم رای مردم و شرایطی که در آن خواهیم بود، با امروز فرق می­کند، و با چهار سال قبل، و چهار سال قبل از آن.

 

از اینها مهم­تر، تجربه­های انتخابات است. خاطره­های دیدن آدم­های شگفت­انگیزی که چطور بین آدم­ها و جریان­ها بندبازی می­کنند و مثل آن گربه معروف چهار دست و پا روی زمین می­آیند.

 

***

 

حالا دوباره ماییم و کارهای نکرده و راههای نرفته و یک فرصت چند ساله دیگر برای تقویت توان­ها و بازیابی آرایش تهاجمی. خیلی شرایط پیچیده­ای نیست. مثل همین چهار سال و هشت سال گذشته و «هشت سال­»های قبل.

 

که چیزی گیر آدم نمی­آید، مگر از تلاشی که می­کند. آینده، یعنی همین امروزی که در آن تلاش می­کنید و از آن نسل جوان و جدی و مصممی است که سر یک لحظه کوتاهی ندارند، از فرصت­هایی که به دست می­آورند.

 

با این روش، هر روز، روز ماست. روز آدم­های محکم و اهل کار؛ «الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا»، آن وقت نوبت وعده خداست که «تتنزل علیهم الملائکه».

 

کسی که کار درستی را بر مبنای دقیقی انجام داده، سربلند است و جانش نه به افسردگی ناکامی می­افتد، نه بدهکار فرصت­هایی است که برای کسب «قدرت» تلف کرده.

 

نشاط و شادابی از آن کسانی است که در هر روز از حیات زمین، بهترین کار را انجام می­دهند و از خدا و اهل زمین طلبکار نیستند.

 

حیات طیبه، مال همین آدم­هاست.

 

----------

1- آل عمران - آیه 140.

2- میزان الحکمه - جلد 3 - صفحه 359.