به گزارش گروه بین‌الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبری العالم، روزنامه الاخبار لبنان در مطلبی به قلم "ناهض حتر" تأکید کرد: برگزاری راهپیمایی در پاریس با وجود حضور سران و رهبران تروریست مانند فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه درصدر راه پیمایان در پاریس، صحنه ای کاریکاتوری را ترسیم کرد.
اولاند با اصرار، سیاست‌های نیکولا سارکوزی رئیس جمهوری قبلی فرانسه را مبنی بر استفاده از گروه‌های تروریستی – تکفیری برای دستیابی به اهداف و آرمان‌های خود در زنده کردن استعمار فرانسه در سوریه دنبال کرد؛ سازمان اطلاعات فرانسه از سال 2011 همه توان خود را برای تجهیز مخالفان سوریه مرتبط با این سازمان به کار گرفته و دراین راه هزینه‌های بسیاری صرف کرده و به قاچاق سلاح برای تروریست‌ها و حمایت مالی و رسانه‌ای از گروه‌های مسلح در سوریه اقدام کرده است و به طور علنی با ممانعت از سفر تروریست‌های فرانسوی به ترکیه و سپس سوریه مخالفت کرده است ، زیرا به ادعای وی ، " پاریس نمی‌تواند شهروندان خود را از مشارکت از مبارزه در راه آزادی منع کند".
علی‌رغم همه تحولات حتی در مواضع آمریکا و اروپا، پاریس همچنان به هدف خود مبنی بر سرنگون کردن نظام سوریه به هر قیمتی پایبند است؛ و درنتیجه می‌بینیم فرانسوی‌ها هم خواه ناخواه باید با تروریسمی که حکامشان از آن حمایت کرده‌اند، مواجه شوند.
فرانسه در لیبی هم نقشی فعال‌تر و مسموم‌تر ایفا کرد؛ " برنار هنری لوی " متفکر صهیونیست فرانسوی، لیبی را فرصت و شانسی برای فرانسه دانست و به سارکوزی گفت که " این شانس فرانسه است".
دراین حال ، " عزمی بشاره " اندیشمند عرب هم از دخالت قطر برای سرنگونی معمر قذافی در لیبی متحیر ماند.
فراموش نکنید که " احمد داوود اوغلو " اندیشمند ترکیه‌ای (!) و پیمان ناتو به فرماندهی پشت پرده آمریکا " حملات دموکراتیک فراگیر" را در لیبی آغاز کردند؛ هواپیماها در آسمان و تروریست‌ها در زمین برای ریختن خون لیبیایی‌ها وارد عمل شدند و این کشور را ویران کردند و گذاشتند که طعمه جنگ تروریست‌ها شود و یک سوم از مردم این کشور آواره شوند؛ و این درشرایطی بود که فرانسه پیشنهاد دخالت نظامی را مطرح کرد و به جنگجویان وعده داد کسانی را که بر چاه‌های نفت سلطه پیدا کنند ، به رسمیت خواهد شناخت.
بیش از این نمی‌خواهیم به بیان گذشته طولانی استعماری فرانسه با همه جنایت‌هایش بپردازیم، دراینجا نقش فرانسه در چهار سال اخیر و در جریان تحولات انقلاب‌های کشورهای عربی را بررسی می‌کنیم که به عنوان یک دولت تروریست ظاهر شده است ، صحبت فقط از تروریسم دولتی نیست زیرا از کشوری سخن می گوییم که از تروریست ها به عنوان ابزاری در سیاست خارجی خود استفاده کرده است و اکنون این تروریست ها به سراغ این کشور آمده اند و این مساله نیازمند همبستگی جهانی با یکی از عاملان ایجاد وحشی‌های تروریست است!!
فرانسه ، واقعاً نیازمند ترحم است ؛ زیرا همه توطئه ها ، دخالت ها و جنایت ها و بهایی که بابت سیاست های وحشیانه خود می پردازد ، این کشور را از وضعیت حقیر خود به عنوان یک کشور درجه دوم خارج نخواهد کرد و درنهایت ، آمریکا با قدرت ها و توان خود می آید تا نتایج اقدامات و سیاست های هم پیمانان کوچک خود مانند فرانسه ، ترکیه و عربستان و غیره را بپردازد.
حتی بنیامین نتانیاهو هم به فرانسه آمده است تا نتیجه سیاست های خود را مشاهده کند، او می خواهد اولاند ، فرانسه را برای شهروندان یهودی فرانسه ناامن جلوه دهد تا دیگر هیچ جای امنی در دنیا برای یهودیان جز اراضی اشغالی فلسطین نماند؛ اولاند مخالفت می کند ولی نمی دانیم نظر "برنار لوی" یهودی فرانسوی چیست!
اما صدها تروریستی که آنها را به سوریه فرستاده است، بازخواهند گشت و برای خدمت به هم‌پیمان اسرائیلی خود ، تن یهودیان فرانسه را خواهند لرزاند ، این اقدامی است که دست کم اعضای " جبهه النصره که به علت دریافت اطلاعات و حمایت تسلیحاتی و درمان مجروحان خود خیلی مدیون تل آویو هستند، انجام خواهند داد.
" أبو محمد الجولانی " سرکرده جبهه النصره طی تعامل با اسرائیل و مبارزه با داعش ، ثابت کرد که فرد میانه روی ائتلاف مخالفان سوری، نیز چنین چیزی را شهادت می‌دهد، اما قطعنامه اشتباه سازمان ملل درخصوص تروریستی خواندن " جبهه النصره " مانع از حضور الجولانی در راهپیمایی میلیونی پاریس شد، اما عربستان باید " زهران علّوش" مرد مبارزه با تروریسم خود یا "بندر بن سلطان" را به پاریس می فرستاد تا جمع حاضران در این راه پیمایی کامل شود !
مهم این است که "داعش" در راهپیمایی پاریس حضور داشت؛ درست است که شخص " ابوبکر بغدادی " (سرکرده داعش) دراین راه پیمایی شرکت نکرد، اما شاخه سیاسی داعش یعنی "احمد داوود اوغلو" نخست وزیر ترکیه دراین راه پیمایی حضور داشت؛ آیا میان دو شاخه داعش اختلافی وجود دارد است یا این فقط تقسیم وظیفه و نقش است ؟
جواب این سوال را روز 18 فوریه آتی و زمانی متوجه می شویم که آمریکایی ها نشست بین المللی مبارزه با تروریسم را برگزار می کنند، در آن نشست معلوم خواهد شد که آیا "جان مکین" – دوست البغدادی – درصدر شرکت کنندگان دراین نشست خواهد بود یا نه و آن هنگام به واقعیت پی خواهیم برد.
دولت‌های غربی به پایین‌ترین حد فرومایگی در تاریخ خود رسیده‌اند؛ ناتوانی آنها از ورود به جنگ موجب شده است که آنان با تکفیری‌ها و تروریست‌ها هم‌پیمان شوند؛ چرا که این تروریست‌ها قوی‌ترین و ارزانترین سلاحی است که غربی‌ها می‌توانند با آنها کشورهای نافرمان عربی و غیر عربی منطقه را ویران کنند؛ اما آیا فرانسوی ها و غربی ها انتظار دارند که در امان بمانند ؟!
ارسال نظرات