کدام تعلیم؛ کدام تربیت؟ -۶
به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، از آغازین روزهای انقلاب اسلامی، ایجاد تحول در آموزش و پرورش، به منظور تعمیق و استمرار انقلاب فرهنگی، دغدغه‌ی رهبران و مسئولان ارشد نظام نوپای اسلامی بوده است.
مدیران و متصدیان آموزش و پرورش نیز در پاسخ به این مطالبه‌ی به‌حق، اقدامات متعدد و متنوعی را در سطح خرد و کلان انجام داده‌اند تا شاید بتوانند این مجموعه‌ی تأثیرگذار در فرآیند رشد و تعالی فرد و جامعه را بیش از پیش با اهداف و آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی هماهنگ و همسو نمایند. بیانات روشنگرانه و هشدارهای عالمانه‌ی مقام معظم رهبری، مبنی بر تقلیدی و وارداتی بودن نظام آموزش و پرورش و ضرورت تحول بنیادین در این نظام، تأیید و تأکیدی بر صحت نگاه مذکور و ضرورت اقدام عاجل در این زمینه است.
شورای عالی آموزش و پرورش، در پاسخ به نیازها و مطالبات مزبور، در تاریخ 6 خرداد 82 «طراحی و اجرای مطالعه‌ی ملی به منظور آسیب‌شناسی آموزش و پرورش و ترسیم چشم‌انداز آینده در برنامه‌های توسعه‌ی کشور» را به تصویب رساند.
از آن تاریخ با تلاش خستگی‌ناپذیر دست‌اندرکاران و همراهی قریب به 500 نفر از پژوهشگران، صاحب‌نظران حوزه و دانشگاه، کارشناسان و مدیران آموزش و پرورش «بسته‌ی سند ملی آموزش و پرورش» برای دستیابی به تحول بنیادین در آموزش و پرورش تدوین و در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید.
این بسته شامل اسناد، "فلسفه‌ی تربیت در جمهوری اسلامی ایران ، فلسفه‌ی تربیت رسمی و عمومی در جمهوری اسلامی ایران، رهنامه‌ی نظام تربیت رسمی و عمومی در جمهوری اسلامی ایران، سند تحول راهبردی نظام تربیت رسمی و عمومی جمهوری اسلامی ایران"، است.
همان طور که ملاحظه می‌شود، این سند با این بسته‌ی مفصل، تقریباً می‌توان گفت کامل‌ترین سند بالادستی جمهوری اسلامی تاکنون است که از مبانی نظری و فلسفی دقیق‌تر و ویژگی‌های اسلامی‌تری نسبت به سایر اسناد موجود برخوردار است.
اما اجرای عجولانه و شاید فقدان نگاه راهبردی در اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مشکلاتی را به کشور تحمیل کرد
چرا باید در مدت زمان کوتاهی و بدون در نظر گرفتن پیامد های آن انبوه طرحها ارائه گردند . از جمله طرح 6-3-3 ، طرح کرامت ، انس با قرآن ،طرح سبا ، طرح شنا ، طرح طناب زنی ، طرح خلاقیت ، جابر بن حیان ، طرح توصیفی و بسیاری از طرحهای دیگر .
اما در این میان تغییر ساختار نظام آموزشی به 6-3- 3 و ایجاد پایة ششم ابتدایی یکی از مباحثی بود که انتقادات زیادی از سوی والدین ، مردم عادی ، کارشناسان و برنامه ریزان به همراه داشت.
برخی از مشکلات این طرح در ادامه آمده است که می‌خوانید:
۱- کمبود معلم و امکانات کافی و برنامه ریزی شده در مدارس ابتدایی
۲- وجود معضل هم زیستی کودکان سال اول ابتدایی با پایه ششم ابتدایی
۳- نبود برنامه های مدون و کارشناسی شده برای مردودی های پایه ی اول راهنمایی سال جاری
۴- عدم توانایی آموزگاران و دبیران برای آموزش تعداد متنوع کتاب های درسی با مفاهیم متنوع در صورتی که با یک کلاس و یک معلم تدریس شود.
۵- ضعف آموزشی
۶- تفاوت زیاد سنی دانش آموزان ابتدایی مخصوصا در مناطق روستایی و عشایری که معمولا دانش آموزان در کلاس های چند پایه و مختلط (پسر و دختر ) هستند مشکل بیشتر نمایان می شود.
۷- آموزش و پرورش در کوتاه مدت امکان تامین و آموزش معلمان به ویژه برای پایه ی ششم ندارد.
۸- سرمایه گذاری نظام آموزش و پرورش بر روی شکل ساختار دوره ها می تواند مانعی بر سر راه تغییر محتوا باشد .
۹- کمبود فضای آموزشی
۱۰- بدون نظر خواهی قبلی وبرنامه ریزی قبلی می باشد.
۱۱- تمایل نداشتن دانش آموزان به تحصیل در همان مدرسه چون تغییر و تحولی ایجاد نمی شود.
۱۲- فضای زیبا سازی رده ی سنی 6تا 10 سال با نوجوانی متفاوت است
۱۳- اختلاف سنی ، جسمی و روحی و روانی زیاد بین پایه های ابتدایی ، پایه اول تا پایه ششم
۱۴- همراهی معلمان با دانش آموزان از پایه اول تا سوم ابتدایی در عمل گاهی باعث بروز مشکلاتی برای دانش آموزان و معلمان خواهد کرد
۱۵- اجرا نکردن طرح بصورت آزمایشی در منطقه ای محدود .
۱۶- شتابزدگی بیش از حد اجرای ان
۱۷- تدوین کتب پایه ششم ابتدایی هنوز به تصویب شورای عالی آموزش و پرورش نرسیده است،
۱۸- از اندازه میز و صندلی و فضا و...... ودیگر ملزومات که بگذریم
با اين اوصاف به نظر مي‌رسد امروز مشکلاتی که پيش از اين کارشناسان آموزشي آن را پيش بيني و درباره آن هشدار داده بودند در حال وقوع است و بهتر است مسئولان تا میزان مشکلات بیشتر کشف نشده و صدمات جدی تری به پیکره نظام آموزشی کشور وارده نشده است، در این روند تجدید نظر کنند و راه‌کار‌های دیگر را مدنظر قرار دهند و بدانیم در آنچه سرنوشت میلیون‌ها دانش‌آموز در آن مطرح است حق حدس و خطا نداریم.
ارسال نظرات