یادداشت دانشجویی/
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از اصفهان، «امروز ۱۰ تیرماه، آقای ظریف وزیر امور خارجه ایران و خانم موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مقابل دوربین‌ها قرار گرفتند و «توافقنامه نهایی» میان ایران و کشور‌های ۵+۱ را قرائت کردند. در این توافقنامه که همراه با چند ضمیمه تدوین شده، قرار است جمهوری اسلامی تأسیسات غنی سازی خود را محدود کرده و در مقابل آمریکا و ۵ قدرت دیگر تعهد کنند تا در طی یک برنامه اقدام مشترک، تحریم‌های وضع شده علیه ایران را لغو کنند...»
این جملات می‌تواند سرتیتر همه خبرگزاری‌های دنیا در آخر ژوئن باشد. آن روز که این گفتگوهای چندین و چندباره به ایستگاه آخر برسد و دیگر دنیا نگران ایران هسته‌ای نباشد!
فارغ از خوب و بدِ ژنو، لوزان و توافق نهایی قرار است تا مدت مذکور، همه آنچه مذاکرات هسته‌ای نامیده می‌شود به اتمام برسد و آن زمان چشم‌های زیادی توقع بسیار زیادتری از دولت خواهند داشت، تا با عصای موسایی خود بر دریای مشکلات اقتصادی بزند و راهی از میان موج‌های سهمگین برای مردم چشم انتظار باز کند. انتظاراتی که متأسفانه توسط خود دولت به این مذاکرات گره زده شده و آن زمان همه منتظر باز شدن گره‌ها خواهند بود.
اما حقیقتا کدام عصا چنین کارگشا خواهد بود؟ لغو تحریم‌ها؟! بله، قطعا تحریم‌ها اثر گذار بوده اما چه کسی ادعا می‌کند تمام مشکلات ما به خاطر تحریم‌هاست؟
چرا کسی نمی‌گوید وزیر اقتصاد برای حل مشکلات مدیریتی در اقتصاد کشور در یک سال و نیم گذشته چه کرده‌ای؟ وزیر صنعت دلیل گران شدن مرغ هم به خاطر تحریم‌ها بود؟ وزیر محترم جهاد! عید امسال سیب و پرتقال را کیلویی چند خریدید؟!
آیا واقعا باید چشم‌هایمان را بدوزیم به آن طرف آب‌ها، جایی که امضای باراک اوباماها و جان کری‌ها بخواهد آینده فرزندان این مرز و بوم را مشخص کند؟مگر این ایران عزیز سرشار از منابع مختلف نیست؟این جوانان تحصیل کرده با انگیزه، چه از جوانان آن کشورهایی که در مقابل ما نشسته اند کمتر دارند؟
صنعت هسته‌ای نشان داد هر کجا که اراده قوی داشتیم، با سرعتی باور نکردنی تا آخر تکنولوژیش را ثابت قدم رفتیم و به دست آوردیم نه با التماس از دشمنان، بلکه با تکیه بر توانِ احمدیِ روشنِ ۳۰ سالهِ بعد انقلابیِ خارج نرفته شریف درس خوانده!
در سلول‌های بنیادین همتای پیشرفته‌ترین کشورها جلو می‌رویم. ما آپولو (ماهواره) هم به فضا فرستادیم! (تا معنای این جمله عامیانه هم مؤید سختی کار و بزرگی آن باشد) از این دست مثال‌ها؛ که هم کم نیستند و هم کم هستند! نتیجه آن که هرجا روی پای خودمان ایستادیم و بر توان داخلی اعتماد کردیم، نتیجه پر خیر و برکتش را دیدیم؛ و برای منِ جوانِ نسل سوم انقلاب، چه چیزی بهتر از اعتماد مسئولین و حرکت در این راستا و بستر سازی مناسب؟
امیدواریم سال ۹۴ با صمیمت و همراهی دولت و مردم به پیشرفت ایران عزیز بینجامد، اگر باور کنیم «خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!»(رعد/۱۱)
خدا آن ملتی را سروری داد که تقدیرش به دست خویش بنوشت. به آن ملت سر و کاری ندارد که دهقانش برای دیگری کشت (*اقبال لاهوری)
فرستنده: محمد حسین امینی هرندی
انتشار یادداشت دانشجویان به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالان دانشجویی است.
ارسال نظرات