یورش ژوژولی‌ها به سحر قریشی/ «ژوژولیسم» چیست؟ +فیلم

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «وقتی آقای احمدی‌نژاد از یک و نیم متری من رد شدند و به همه خوش‌آمد گفتند، ناخودآگاه و یکدفعه خندیدم و با ایشان احوال‌پرسی کردم؛ گویی ایشان را ده سال است که می‌شناسم! در حالی که هیچ حسی نسبت به سیاست ندارم، در وجود ایشان یک کاریزمای عجیب دیدم و با لبخند ایشان لبخند زدم و از وجودش انرژی خوبی گرفتم!»

ژوژولیست‌ها دست به کار شدند؛ تلگرامیون گوشی‌ها را از نیام برکشیدند! فرصتی تازه برای آغاز حملاتی دیگر! باز هم التهاب، باز هم جَوگیری، باز هم تلگرام؛ ژوژولی‌ها آمدند! صحبت‌های «سحر قریشی» بهانه‌ای جدید برایشان فراهم کرد. او به‌خاطر اظهاراتش در یک تاک‌شو، سیبل حمله‌ی ژوژولیست‌های مجازی شد. ژوژلی‌ها دشمن فرضی رزمایش تازه‌ی تلگرامی خود را در «دید در شب» دیدند! کسی که مقابل دوربین دید در شب حاضر شده بود و به سوالات چالشی رشیدپور پاسخ می‌گفت. بیشتر صحبت‌ها پیرامون زندگی شخصی و هنری قریشی پیش می‌رفت تا اینکه در انتهای برنامه، مجری تصاویری را برای میهمان به نمایش گذاشت تا نظرات سحر را درباره‌ی هر یک از تصاویر جویا شود.

سحر قریشی گفت یوکیو آمانو را  نمی‌شناسد و اصلاً اخبار نگاه نمی‌کند. جنجالی‌ترین قسمت داستان، اظهار نظر شخصی او درباره‌ی محمود احمدی نژاد بود. وی با دیدن تصویر رئیس جمهور سابق ایران خاطره‌ی رو به رو شدنش را با او تعریف کرد و به تشریح احساسات شخصی خود در آن زمان پرداخت. آخرین بخش جنجال‌برانگیز این تاک‌شو هم زمانی بود که رشیدپور تصاویر دو کارگردان مشهور سینما، تارنتینو و فرانسیس فورد کاپولا را نشان داد و قریشی گفت آنها را هم نمی‌شناسد! این تمام آتش تهیه‌ی آتش‌بار ژوژلی‌ها بود. همین حرف‌های صادقانه کافی بود تا جماعتی که دعوی جدایی هنر از سیاست دارند، آتش گرفته و آتش‌بازی کنند. این حدِ از سیاسی‌کاری نوبر است! بوقلمون صفتی از مختصات ژوژولی‌ها است!

ژوژولیسم چیست؟

«ژوژولیسم» حجم زیادی از ناملایمات اجتماعی است که کمبودها و عقده‌های خود را بر سر دیگران خراب می‌کند. ژوژولیسم یعنی فاشیسم روشنفکرها! ژوژولیسم یعنی فحش دادن به زمین و زمان! ژوژولیسم یعنی بی‌ملاحظه به هر عقیده‌ای توهین کردن! ژوژولیسم نه تنها خود را نمی‌بیند بلکه دوست ندارد دیگران را هم ببیند. ژوژولیسم نوعی سادیسم است که با تخریب دیگران عقده‌های درونی خود را تسکین می‌دهد. به قول آوینی: فحش اگر بدهند آزادی بیان است. جواب اگر بدهی بی فرهنگی! سوال اگر بکنند آزاد اندیشند. سوال اگر بکنی تفتیش عقاید! تهمت اگر بزنند در جستجوی حقیقتند. جواب اگر بدهی دروغگویی! مسخره ات بکنند انتقاد است. جواب اگر بدهی بی‌جنبه‌ای! تهدیدت اگر کنند دفاع است. اگر از عقایدت دفاع کنی خشونت طلبی!

ژوژولیسم روزی خندوانه را سیاسی می‌کند. یک‌روز به خاطر  اشتباه فیتیله‌ای‌ها تظاهرات می‌کند و روز دیگر عوامل فیلم‌های ده‌نمکی را به‌دلایل نامعلوم آماج حمله قرار می‌دهد.

ژوژولیست‌ها الهام چرخنده را به‌خاطر اینکه در کوران بی اخلاقی‌های هنرمندان به حجاب پناه آورد، "نان به نرخ روزخور" خطاب کردند؛ درحالی که بعضی‌هاشان مثل آفتاب‌پرست رنگ عوض می‌کنند! آنها حتی به مهران خان مدیری هم رحم نمی‌کنند! همین تازگی‌ها بود که به خاطر آنکه نام یکی از پادشاهان باستانی را در فیلم روی یک حیوان گذاشتند رگِ غیرت نداشته‌شان جوش آمد. درحالی که چندی پیش همین جماعت به‌خاطر کشته شدن چند سگ ولگرد توسط مأمورین شهرداری برای امنیت و سلامت مردم، نعره‌ی «سگواپسی» زدند و تظاهرات برگزار کردند!

اگرچه دولت فرانسه سال‌ها است با سیاست مغرضانه‌  آتش‌افروزی می‌کند، اگرچه فرانسویان سال‌ها سوار بر اسب استعمار به غارت ملل جهان مشغول بودند تا جان لاک و روسو بتوانند از آزادی گفته و در بالماسکه‌ی تاریخ رقاصی کنند؛ اما یک داعش‌بازی در پاریس کافی است تا ژوژولی‌هاعزای عمومی بگیرند، لچک به صورت زده و از سیاه کردن تصویر پروفایل تا شمع روشن کردن در مقابل سفارت فرانس کوتاهی نکنند. ولی وقتی پای کشتار سیه‌چردگان پابرهنه‌ی نیجریه می‌رسد، ناپدید می‌شوند!

ژوژولیسم بی خیال عاشورا است، و در محرم بیان می‌کند این حرف‌ها برای اجانب است و ربطی به ایران و ایرانی ندارد، اما وقتی هالووین می‌شود وسط ماه عزا جشن می‌گیرد و و پایکوبی می‌کند. آنقدر بی‌خیال که مراعات هموطنان داغدارش را نکند.

ژوژولیسم به روی طبل حمایت از ایران و ایرانی می‌کوبد، اما وقت خرید مایحتاج زندگی، بی خیال صنعت و کارگران ایرانی، عاشق پوشیدن لباس‌های مارک کوچی و انداختن ساعت رمانسون است. ساعت‌ها در صف کی اف سی می‌ماند تا بتواند لقمه ای از تَتمه جذابیت غرب بخورد تا آتش کمبودهایش فروکش کند.

جامعه‌ شناسان دلیل اصلی این حملات  که اغلب در فضای مجازی سامان می‌پذیرد را خود بزرگ بینی، ضعف شخصیتی و حتی الگوگیری از دیگران می‌دانند، زمانی که افرادی منتقدان خود را کلاغ می‌دانند، و یا زمانی که مردم لبو فروش، بی سواد و بی شناسنامه خطاب شوند، فرهنگ ژوژولی گری به کمال رسیده و رهبرانش را به سادگی در سپهر سیاسی پیدا می‌کند.