به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از روزنامه رأی الیوم، شاید مبالغه نباشد اگر بگوییم که نشست سران سازمان همکاری اسلامی که پنجشنبه به‌میزبانی استانبول آغاز به کار کرد، بدترین نشست از زمان تأسیس این سازمان بود که پس از به آتش کشیدن مسجد الاقصی در اوت 1969 تأسیس شد.
ناتوانی حاضران در نشست استانبول در مهار فتنه مذهبی
همچنین بعید نیست که این نشست در این شکل کنونی، آخرین نشست این سازمان باشد زیرا نتوانست «فتنه» مذهبی را در جهان اسلام به‌ویژه در خاورمیانه مهار کند.
نشست استانبول آیینه تمام‌نمای بیماری‌های جهان اسلام
درست است که این سازمان سست و بی‌تأثیر بود و به محل تجمع تعدادی کارمند تبدیل شده بود که حقوق و امتیازات خوبی برایشان فراهم شده بود زیرا مقر این سازمان یا همان عربستان سعودی این‌طور می‌خواست، اما نشست سران کنونی بیماری‌های جهان اسلام و اختلافات آن را در بدترین شکل منعکس کرد تا جایی که دیگر مضمونی از نام آن باقی نمانده است و بهتر است آن را نشست سران «اختلاف» و نه «همکاری اسلامی» توصیف کرد.
نگاهی به سطح حضور در نشست استانبول و نبود بسیاری از رهبران مهر تأییدی بر این واقعیت است.
اردوغان از السیسی برای نشست استانبول دعوت نکرد
برای اینکه به مبالغه متهم نشویم، همین بس که حتی تشریفات معمول در پایین‌ترین سطح خود نیز در نشست سران در استانبول دیده نشد، به این معنی که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه ریاست این نشست را به‌عهده گرفت بدون اینکه به‌طور رسمی عبدالفتاح السیسی را برای شرکت در آن دعوت کند.
فرار اردوغان و سامح شکری از دست دادن به یکدیگر
وی همچنین از دست دادن با سامح شکری وزیر خارجه مصر که به‌نیابت از السیسی در این نشست سخنرانی کرد، خودداری کرد.
شکری خیلی سریع تریبون را ترک کرد زیرا او نیز به‌نوبه خود نمی‌خواست با اردوغان که از یک قسمت دیگر سالن به‌سمت تریبون در حرکت بود، دست دهد.
رفتارهای مغرضانه در نشست سران
باور ما این است که رفتارهای این‌چنینی در جمع سران هیچ کشوری جز نشست سران عرب و اسلامی دیده نمی‌شود.
سؤال این است: اگر عبدالفتاح السیسی در این نشست حضور می‌یافت چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر اردوغان از او دعوت می‌کرد یا با وزیر خارجه که میهمان این نشست بود دست می‌داد، چه‌چیزی را از دست می‌داد؟
سفر علنی اشغالگران اسرائیلی به کشورهای عربی
این در حالی است که رهبران عرب و مسلمان با همتایان اسرائیلی خود دست می‌دهند و روابط خود را با اشغالگرانی که در روشنایی روز عازم کشورهایشان می‌شوند، عادی می‌کنند و حتی از توصیف اسرائیل به‌عنوان «دشمن» پرهیز دارند و برخی از آنان نیز در تکاپوی همپیمانی راهبردی با آن هستند.
شیوع ویروس اختلافات در اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی
نشست سران عرب برخاسته از اتحادیه عرب از هم پاشید و نشست سران سازمان همکاری اسلامی نیز با سرنوشت مشابهی روبه‌رو است تا جایی که ویروس مسموم اختلافات عربی به آن رخنه کرده است و خدا می‌داند که هدف بعدی آن کجا خواهد بود.
سازمان همکاری اسلامی از حل و فصل مشکلات جهان اسلامی عاجز است
نشست سران اسلامی با این میزان از آسیب پذیری و دسته‌بندی و «سستی» نمی‌تواند برای هیچ‌یک از مسائل مندرج در جدول کاری از جمله تروریسم، اسلام هراسی و فلسطین و بسیاری از مسائل دیگر راه حلی ارائه دهد بلکه موجب هرچه شعله‌ورتر شدن آن خواهد شد و خطرهای آن را دوچندان خواهد کرد.
اکسیژن مالی و نظامی تروریست‌ها را چه‌کسی تأمین می‌کند؟
در این ارتباط اگر به‌عنوان مثال موضوع «تروریسم» را در نظر بگیریم باید بگوییم که این کشورهای شرکت کننده در نشست سران در استانبول و یا برخی از این کشورها هستند که اکسیژن مالی و نظامی و نیز رسانه‌ای حامی این تروریسم را تأمین و محیط مناسبی را برای آن فراهم می‌کنند و آنچه در سوریه، عراق، یمن و لیبی جریان دارد یکی از بارزترین مثال‌های این موارد است.
اظهارات سرطانی اردوغان در نشست استانبول
بارزترین نقطه سخنرانی اردوغان در افتتاحیه نشست سران این بود که اظهار داشت: «دین من نه شیعه است و نه سنی، بلکه اسلام است».
این جمله اردوغان بیانگر بیماری سرطانی است که سراسر امت اسلام را تهدید می‌کند و تهدیدی برای غرق شدن آن در جنگهای طایفه‌ای ویرانگر یا همان جنگهای «طایفه‌ای» و «مذهبی» است که به‌طور عمدی و بررسی شده این روزها شعله‌های آن زبانه می‌کشد.
اردوغان برای میانجیگری بین ایران و عربستان پیشقدم شود
امیدواریم اردوغان که این عبارت را به زبان آورد، به‌عنوان رئیس نشست سران برای نجات جهان اسلام از فاجعه طایفه‌ای و جنگهایی که به‌سرعت بی‌سابقه‌ای آن را در بر گرفته است، تلاش‌های واقعی به عمل آورد و برای گفت‌وگو بین ایران و عربستان پیشقدم شود به‌ویژه اینکه روابط ترکیه با هر دو طرف بر اساس احترام متقابل و خوب است.
آشتی ایران و عربستان دروازه حل و فصل بسیاری از بحران‌ها
باید در نظر داشت که گفت‌وگو و آشتی بین ایران و عربستان دروازه‌ای است که می‌تواند موجب حل و فصل همه بحران‌ها و یا بیشتر آن در عراق، سوریه و یمن شده و سدی در برابر تروریسم اسرائیلی و تمام انواع تروریسم باشد و احترام اسلام و مسلمانان را در سراسر جهان حفظ و به اشتباهات گذشته اعتراف کرده و در صدد بازنگری و اصلاح آن برآیند.
البته امیدواریم در این آرزوها زیاده‌روی نکرده باشیم.