دولت درک ژئوپلیتیکی از مناطق جنوب شرقی ایران ندارد/ ضرر مناطق آزاد بیشتر از منافع آن است

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدرضا حافظ نیا، دبیر کمیته علمی همایش و مدیر قطب علمی جغرافی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس در نشست خبری با عنوان «پتانسیل ملی فناوری و ژئوپلیتیکی توسعه کرانه جنوب شرق ایران» که ظهر امروز در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد، بیان کرد: اساس این دولت موضع مصرف گرایی است نه مولد و تولیدگرا.

وی تصریح کرد: در ۱۰۰ سال گذشته تمام توجهات به سمت خلیج فارس بوده و کشورهای حاشیه خلیج فارس به علت مصرف گرایی به این منطقه توجه کرده اند.

حافظ نیا با بیان اینکه خلیج فارس لقمه آماده بود، گفت: چون این دولت شاکله مصرف گرایی دارد نه شخصیت مولد، خلیج فارس نسبت به مناطق جنوب شرقی ایران بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

مدیر قطب علمی جغرافی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس گفت: باید به مناطق جنوب شرقی ایران توجه ویژه شود، چرا که این مناطق پتانسیل بالایی برای ورود ایران به بازار جهانی دارد.

وی همچنین افزود: تنها منطقه ای که از لحاظ ژئوپلیتیکی می تواند لوکوموتیو توسعه و رونق ایران باشد، مناطق جنوب شرق ایران است و این مناطق می‌توانند استراتژی ایران را صادرات محور، فناورانه و دینامیک کنند.

حافظ نیا افزود: دولت درک ژئوپلیتیکی از این مناطق ندارد و از اهمیت ویژه این مناطق آگاه نیست.

مدیر قطب علمی جغرافی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: تنها رجل سیاسی که درک ژئوپلیتیکی از این مناطق دارد، مقام معظم رهبری است؛ که دغدغه این مناطق را دارند و بارها بر اهمیت ویژه آن موضع گرفته اند.

وی گفت: دولت با تبدیل جنوب شرق به منطقه آزاد تاثیری در روند توسعه نداشته و بیشتر باعث محدودیت شده است.

حافظ نیا با بیان اینکه مناطق آزاد و مناطق ویژه اقتصادی نتوانسته به انتظارات پاسخ دهد، گفت: ضرر این مناطق به مراتب بیشتر از منافع آن است؛ که باید بازنگری کلی بر ماهیت این مناطق شود.

مدیر قطب علمی جغرافی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس بیان کرد: مناطق جنوب شرقی ایران یکی از مناطق محروم و عقب افتاده ایران است، در حالی که پتانسیل تبدیل شدن به قطب اقتصادی و شاهراه حیاتی ایران را دارد.

وی در پایان گفت: این مناطق پتانسیل گردشگری، توریستی و آب و هوایی و ارتباطات دریایی، خشکی و ریلی را دارد و می توان این منطقه به منطقه ای ترانزیتی مبدل شود که چالش های بین المللی، سیاسی، داخلی و منطقه ای و بعضا عدم توجه دولت، مانع تحقق آن شده است.