آقای علی لاریجانی، به مردم بگو تکلیفشان چیست؟ آیا بغل دستی تو از سران فتنه و خط قرمز نظام هست یا خیر؟ اگر هست، چرا کنارش نشستهای و دل میدهی و قلوه میستانی؟
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، * محرم ۹۶ است و هشتمین سالگرد خیانت سران فتنه به انقلاب و خون شهدا... چند روز پیش، عکسی در فضای مجازی منتشر شد که برخیها را متعجب و عصبانی کرد. برخی آن را تلاش علی لاریجانی برای تحمیل خود به بدنهی اصلاح طلبان معنا کردند و برخی دیگر فقط بهت زده شدند و هیچ نگفتند. این روزها خیلی با خودم کلنجار رفتم که به دور از احساسات و عصبانیت ناشی از آن و با حجت شرعی در مورد این عکس بنویسم.
من از دیدن این عکس اصلاً تعجب نکردم! خیلی وقت پیش باید آمادگیاش را پیدا میکردیم. از نظر علمی هم قابل توجیه است. اصولگرایان و رفقای قدیم لاریجانی، سه انتخابات مهم اخیر را باختهاند و اصلاح طلبان علیرغم ریزش پایگاه رأی دهه ۷۰ خود، توانستند در این انتخاباتها اکثریت نسبی جامعه را متوجه کاندیداهای مورد نظر خود کنند.
البته همچنان معتقدم علیرغم موفقیت آنان در تثبیت حمایت سرمایه داران و بخش مرفه طبقهی شهری، آنان در تثبیت رأی طبقه متوسط شهری در سالهای آینده دچار مشکل خواهند شد و شاید اگر اصولگرایان توانمندی گذشته را در جذب رأی مستضعفین و محرومان داشتند، هرگز سرمایه سالاران بر دولت حاکم نمیشدند.
باری، لاریجانی چندین سال است که آیندهی سیاسی خود را در جناح اصولگرا نابودشده میبیند و با توجه به رویکردهای پراگماتیستی که بر اصولگرایان سنتی همچون هاشمی رفسنجانی، ناطق نوری و حسن روحانی حاکم بود، چرخش لاریجانی نیز قابل پیش بینی بود. اینکه رهبر انقلاب میفرمایند: «من این تقسیمات رایج اصولگرایی و اصلاح طلبی را قبول ندارم، تقسیمات سیاسی امروز، بر مبنای انقلابی یا غیرانقلابی است.» به همین دلیل است. اگر این حرف را درست بفهمیم، دیگر از دست به سینه شدن حضرات مدعی اصولگرایی در برابر سران فتنه تعجب نخواهیم کرد.
آن چیزی که جای تعجب دارد این است که چطور چنین کسانی که خطوط قرمز نظام را به راحتی زیر پا گذاشتند، در جایگاههای انتصابی کشور قرار دارند و به راحتی از فیلتر شورای نگهبان میگذرند؟ این سه نفر را خوب میشناسیم. یکی امام جمعهی موقت تهران، دیگری رئیس صدا و سیمای جمهوری اسلامی و دیگری رئیس قوهی قانونگذار جمهوری اسلامی است! چه زیبا گفت: برادر عزیزم امین سلیمی در دیدار دانشجویان با رهبرانقلاب که برخی در جمهوری اسلامی بر کرسی قدرت نشستهاند و در عین حال خائنانه خود را در نقش اپوزیسیون نظام قرار میدهند!
واقعاً جای تعجب است که آقایان چطور به خود اجازه دادند مرزی که بین بخشهایی از جامعه کشیدند و تنفری که در جامعه حول این موضوع پراکندند را به این راحتی زیر پا بگذارند؟ مسئولان جمهوری اسلامی دارند چه میکنند؟ مردم را مسخره کردهاند؟
آقای علی لاریجانی، به مردم بگو تکلیفشان چیست؟ آیا بغل دستی تو از سران فتنه و خط قرمز نظام هست یا خیر؟ اگر هست، چرا کنارش نشستهای و دل میدهی و قلوه میستانی؟ اگر نیست، پس چرا ۷ سال است رهبر انقلاب اجازهی حضور او در بیت رهبری و مراسمات رسمی کشور را ندادهاند و تمامی نهادهای زیر نظر رهبری و فرماندهان ارشد نظامی کشور، او را خائن معرفی میکنند؟ چرا برادر حضرتعالی او را ممنوع التصویر کرده؟
آقای علی عسگری، دست ادب برای که به سینه نهادهاید؟ پیش از اینکه حضرت آقا شما را به ریاست صدا و سیما منصوب کنند، شما که بودید؟ کجا بودید؟ چه کسی شما را میشناخت؟ چه شده که به گذشتهتان نگاه نمیکنید و سرمست از قدرت امروزتان برای سلفی گرفتن با یاغی نظام با دیگران مسابقه میگذارید؟ مگر در صدا و سیمایی که رئیسش هستید، او را ممنوع التصویر نکردهاید؟ خودتان هم ممنوع التصویری در قرن ۲۱ را به سخره گرفتهاید! چرا تکلیف خودتان را با فتنه مشخص نمیکنید؟
آقای امامی کاشانی، از سن و سال و لباس پیغمبر خجالت بکشید، شما که هرچه دارید از خون شهداست. معلوم نیست چند نفر سرباز برای حفظ جان شما از ابتدای انقلاب تا امروز، خون دادهاند تا در خط انقلاب و برای انقلاب بمانید و انقلابی باشید نه اینکه خوش و بش هایتان با سران فتنه باشد و خطبههای پردردسر نمازجمعهتان برای مردم. میدانید برای هر سوتی و حرف نسنجیدهای که در تریبونها میزنید، فرزندان انقلاب چقدر طعنه و توهین میشنوند، ولی باز هم از شما و امثال شما دفاع میکنند که تریبونهای انقلاب خاموش نشود؟
حضرات مسئول در قوهی قضائیه، تکلیف خودتان را با مردم، فتنهگران و برادران و رفقای قدیمیتان روشن کنید. آقای آملی لاریجانی، فتنه جامعه را چند تکه کرد و برادر را از برادر و پدر را از پسر جدا کرد. تکلیف خودتان را با برادرتان مشخص کنید همانطور که حاج صادق آهنگران تکلیفش را با پسرش مشخص کرد...
سعید توانا راد - دبیر سیاسی اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاههای سراسر کشور
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.