خسروپناه در گفتگو با دانشجو:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه، استاد حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پیرامون نقش دانشجویان در حل مشکلات اساسی کشور گفت: یکی از نقش‌های دانشجو مطالبه‌گری است، اما این مطالبه‌گری باید هوشمندانه، عالمانه و با راهکار باشد نه مطالبه‌گری مچ‌گیرانه. اگر بنا داشته باشیم که فقط تخریب کنیم برکت از نقد ما و مطالبه گری ما می‌رود. اگر هم همراه با طنز باشد این انتقادات و مطالبه گری‌ها می‌تواند بسیار خوب باشد. چرا که در طنز حکمتی است و طنز به خودی خود مسئله ارزشمندی است و حکمتی در خود دارد و هیچ عیبی ندارد که برای نقد استفاده شود، اما با اصول اخلاقی باید توامان باید باشد.
وی افزود: اولین نقش دانشگاه نقش مطالبه‌گری هوشمندانه است و نقش دومی که می‌تواند دانشجو داشته باشد این است که با اساتید متخصص در عرصه‌های مختلف اقتصادی تعامل برقرار کند و آسیب‌ها و راهکار‌ها را از زبان متخصصین توسط نشریه‌های دانشجویی به کارگزاران نظام انتقال دهد. یعنی کارگزاران نظام از طریق این نشریه‌ها متوجه شوند که چه کاری باید انجام داد. برای مثال درباره صنعت خودرو من به شخصه تخصصی ندارم و شاید نقد کنم، اما راهکار عامیانه‌ای در این باره می‌دهم. ما متخصصان بسیاری در حوزه صنعت خودرو داریم که صاحب نظر و صاحب فکرند و ایده دارند. این‌ها می‌توانند مشکلات خودرو را با راهکار‌های خودشان حل کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: دانشجویان ما می‌توانند به بهترین شکل ممکن کاری کنند که با نظرات تخصصی این کارشناسان دیدگاه‌ها به مسئولان منتقل بشود. این دو ماموریت به نظرم می‌تواند موجب شود تا دانشجویان به بهبود شرایط فعلی جامعه کمک کنند.
وی در ادامه پیرامون بازنشستگی دکتر گلشنی استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف گفت: آنچه در این باره می‌دانم این است که بازنشستگی وی زودرس نبوده و از نظر قانونی موعد بازنشستگی شان رسیده بوده است. چرا که دکتر گلشنی سابقه حدود ۴۰ سال عضو هیئت علمی بودن در دانشگاه صنعتی شریف را دارد. در داستان بازنشستگی، دانشگاه‌ها یک ضوابطی دارند و به لحاظ ضوابط از آنجایی که من خودم مسئولیت ریاست موسسه پژوهشی فلسفه و حکمت ایران را دارم، از این قضیه آگاهی دارم که هر فردی حتی اگر استاد تمام هم باشد قانون تا یک سنی اجازه می‌دهد که به عنوان هیئت علمی فعالیت کند. و بعد از آن زمان باید از آن مقام عزل شود. به نظر من فعالیت دانشگاه شریف درمورد بازنشستگی دکتر گلشنی خلاف قانون نبود، اما اگر بخواهیم بدانیم که آیا دانشگاه شریف می‌توانست ایشان را قانونا بازنشسته نکند، باید بگویم که ظاهرا تا یک حدودی می‌توانستند از هیئت امنا مجوز بگیرند، اما نکته‌ای که وجود دارد این است که شخصیتی مثل دکتر گلشنی مگر فقط فعالیت علمی اش باید محدود به دانشگاه و هیئت علمی باشد ؟یعنی اگر بازنشسته شود نباید از او استفاده کرد؟ برای آقای دکتر گلشنی -با اینکه بازنشسته شده- در دانشگاه شریف باید به نظر من اتاق در اختیارش قرار دهند تا بتواند دانشجویان را تربیت کند. چرا که با توجه به شناختی که من از دکتر گلشنی دارم وی وجدان کاری بسیار زیادی دارد به طوری که وقتی پایان نامه یا تحقیقی را به او می‌دهند فصل به فصل آن را می‌خواند از آن دسته از استادانی نیست که چندین پایان نامه را با هم قبول کند. یک یا دو پایان نامه را قبول می‌کند، اما با دقت تمام آن را بررسی می‌کند و ارزیابی می‌کند.
وی افزود: به نظر من دانشگاه شریف اگر از دکتر گلشنی بهره نبرد به خودش ظلم کرده است چرا که یک استاد فرهیخته و فاضل و زبان‌دان که دنیا را می‌شناسد را از دست داده است. دکتر گلشنی هم در فیزیک و هم در فلسفه‌علم فاضل است و جزو تئوریسن‌های علم دینی می‌باشد. خود من در کتاب در جستجوی علم از نظریه‌های وی استفاده کردم و به نظر من دانشگاه نباید خودش را از این اساتید محروم کند.
وی افزود: اولین نقش دانشگاه نقش مطالبه‌گری هوشمندانه است و نقش دومی که می‌تواند دانشجو داشته باشد این است که با اساتید متخصص در عرصه‌های مختلف اقتصادی تعامل برقرار کند و آسیب‌ها و راهکار‌ها را از زبان متخصصین توسط نشریه‌های دانشجویی به کارگزاران نظام انتقال دهد. یعنی کارگزاران نظام از طریق این نشریه‌ها متوجه شوند که چه کاری باید انجام داد. برای مثال درباره صنعت خودرو من به شخصه تخصصی ندارم و شاید نقد کنم، اما راهکار عامیانه‌ای در این باره می‌دهم. ما متخصصان بسیاری در حوزه صنعت خودرو داریم که صاحب نظر و صاحب فکرند و ایده دارند. این‌ها می‌توانند مشکلات خودرو را با راهکار‌های خودشان حل کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: دانشجویان ما می‌توانند به بهترین شکل ممکن کاری کنند که با نظرات تخصصی این کارشناسان دیدگاه‌ها به مسئولان منتقل بشود. این دو ماموریت به نظرم می‌تواند موجب شود تا دانشجویان به بهبود شرایط فعلی جامعه کمک کنند.
وی در ادامه پیرامون بازنشستگی دکتر گلشنی استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف گفت: آنچه در این باره می‌دانم این است که بازنشستگی وی زودرس نبوده و از نظر قانونی موعد بازنشستگی شان رسیده بوده است. چرا که دکتر گلشنی سابقه حدود ۴۰ سال عضو هیئت علمی بودن در دانشگاه صنعتی شریف را دارد. در داستان بازنشستگی، دانشگاه‌ها یک ضوابطی دارند و به لحاظ ضوابط از آنجایی که من خودم مسئولیت ریاست موسسه پژوهشی فلسفه و حکمت ایران را دارم، از این قضیه آگاهی دارم که هر فردی حتی اگر استاد تمام هم باشد قانون تا یک سنی اجازه می‌دهد که به عنوان هیئت علمی فعالیت کند. و بعد از آن زمان باید از آن مقام عزل شود. به نظر من فعالیت دانشگاه شریف درمورد بازنشستگی دکتر گلشنی خلاف قانون نبود، اما اگر بخواهیم بدانیم که آیا دانشگاه شریف می‌توانست ایشان را قانونا بازنشسته نکند، باید بگویم که ظاهرا تا یک حدودی می‌توانستند از هیئت امنا مجوز بگیرند، اما نکته‌ای که وجود دارد این است که شخصیتی مثل دکتر گلشنی مگر فقط فعالیت علمی اش باید محدود به دانشگاه و هیئت علمی باشد ؟یعنی اگر بازنشسته شود نباید از او استفاده کرد؟ برای آقای دکتر گلشنی -با اینکه بازنشسته شده- در دانشگاه شریف باید به نظر من اتاق در اختیارش قرار دهند تا بتواند دانشجویان را تربیت کند. چرا که با توجه به شناختی که من از دکتر گلشنی دارم وی وجدان کاری بسیار زیادی دارد به طوری که وقتی پایان نامه یا تحقیقی را به او می‌دهند فصل به فصل آن را می‌خواند از آن دسته از استادانی نیست که چندین پایان نامه را با هم قبول کند. یک یا دو پایان نامه را قبول می‌کند، اما با دقت تمام آن را بررسی می‌کند و ارزیابی می‌کند.
وی افزود: به نظر من دانشگاه شریف اگر از دکتر گلشنی بهره نبرد به خودش ظلم کرده است چرا که یک استاد فرهیخته و فاضل و زبان‌دان که دنیا را می‌شناسد را از دست داده است. دکتر گلشنی هم در فیزیک و هم در فلسفه‌علم فاضل است و جزو تئوریسن‌های علم دینی می‌باشد. خود من در کتاب در جستجوی علم از نظریه‌های وی استفاده کردم و به نظر من دانشگاه نباید خودش را از این اساتید محروم کند.
ارسال نظرات