سرمایه‌داری را جف بیزوس نابود می‌کند، نه کیم جونگ اون / دیکتاتوری انحصار در قلب نظام سرمایه‌داری

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو؛ نهم آوریل ۲۰۱۷، مأمورین پلیس فرودگاه اُهر شیکاگو، دکتر دیوید دائو را از پرواز شماره ۳۴۱۱ هواپیمایی یونایتد اکسپرس اخراج کردند. بلیت‌های این پرواز بیش از ظرفیت فروخته شده بود، اما دکتر دائو حاضر به ترک صندلی خود نشد. چون بیمارانی داشت که باید فردا به مداوای آن‌ها می‌پرداخت.

مسافران این پرواز، ویدئویی از دکتر دائو را در حالی که در راهروی هواپیما کشیده می‌شد ضبط کردند. در این بین، صدای مسافرانی که به کار معترض بودند شنیده می‌شد: «خدای من!»، «نه! این کار درست نیست». «نگاه کن باهاش چه کردی». کسی نمی‌توانست آنچه را که به چشم می‌دید باور کند. در بخشی از ویدئو مأموران کشان‌کشان در حال بیرون‌کردن دکتر دائو هستند، در حالی‌که خون از دهان او جاری است. این فیلم به‌سرعت بین مردم دست به دست شد.

بااین‌حال، مدیرعامل یونایتد تن به عذرخواهی نداد و در عوض انگشت اتهام را به سمت دکتر دائو نشانه رفت و او را به پرخاشگری متهم کرد. سرانجام، آتش خشم همگانی مدیرعامل این شرکت را وادار به عذرخواهی کرد و شرکت هواپیمایی با دکتر دائو به توافقی رسید که محتوای آن هیچ‌وقت فاش نشد. توماس دمیتریو، وکیل دکتر دائو، به خبرنگاران گفت که موکلش «در سال ۱۹۷۵ و با سقوط شهر سایگون سوار بر قایق شد، و وحشت‌زده ویتنام را ترک کرد. به گفتۀ او، کشیده‌شدن روی راهروی هواپیما، تجربه‌ای وحشتناک‌تر و بسی هولناک‌تر از چیزی بود که هنگام فرار از ویتنام تجربه کرده بود».

اگر در گذشته، چنین فاجعه‌ای در روابط عمومی روی می‌داد، به سقوط سهام یونایتد می‌انجامید، اما دیری نگذشت که آب‌ها از آسیاب افتاد. تحلیلگران مالی گفتند که این حادثه هیچ تأثیری بر عملکرد هواپیمایی یونایتد نگذاشت. طوری که این شرکت مجموع درآمد خالص ۲.۳ میلیارد دلار را برای سال ۲۰۱۶ گزارش کرد.

دستاورد‌های این شرکت آن‌قدر خوب بود که هیئت مدیرۀ یونایتد در سال ۲۰۱۶، بازپرداخت ۲ میلیارد دلاری سهام را تصویب کرد که به معنای آن بود که اوضاع شرکت مطلوب است. تحلیلگران ضمن رد آثار این حادثه، گفتند که: «مسافرین به دلیل ادغام شرکت‌های هواپیمایی و در نتیجه کاهش رقابت در بیشتر مسیر‌های پروازی، چاره‌ای جز پرواز با هواپیما‌های یونایتد ندارند».

سایت‌های خبری آنلاین، از روی دلسوزی، با چنین عناوینی ماجرا را توضیح دادند: «خطوط هوایی می‌توانند با شما مثل یک تکه آشغال رفتار کنند، زیرا انحصار دست آن‌هاست».

تحلیلگران حق داشتند. آسمان آمریکا از یک بازار آزاد که خطوط هوایی مختلف در آن کار می‌کردند، به دالانی خلوت تبدیل شده است که در انحصار چهار شرکت هواپیمایی بزرگ است.