پایانی بر پرونده پرماجرای مش قربانعلی / از خصوصی‌سازی ماشین‌سازی تبریز تا واگذاری به ایدرو

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تکنولوژی ماشین ابزار سازی یکی از شاخصه کشور‌های صنعتی به شمار می‌رود و عموماً هسته اولیه تمامی صنایع در کشور‌های قدرتمند ناشی از تولیدی و تکنولوژی بالای ماشین ابزارسازی آن کشور‌هاست.

طرح ایجاد گروه ماشین‌سازی تبریز در سال ۱۳۴۶ با هدف تولید و راه اندازی کارخانه در حوزه‌های مختلف صنایع، پرورش مدیران صنعتی و نیروی کار توانمند و تولید محصولات پایه و استراتژیک صنعتی راه اندازی شد. هدف از تاسیس این مجموعه اشتغالزایی ۴۰۰۰۰ نفر بوده است و به گفته یکی از مدیران عامل سابق، از این مجموعه صنعتی توانایی منفک شدن چند صد کارخانه بوده است.

متأسفانه در دهه‌های گذشته با وجود پتانسیل‌های فوق، ماشین سازی محدود در تولید ماشین‌های ابزار شد و تأمین هزینه‌های جاری و بالا بودن هزینه‌های جنبی مانع از خروج شرکت از زیان دهی شده و لزوم رعایت قوانین حاکم بر شرکت‌های مشمول واگذاری طی یک دهه گذشته عملأ شرکت را با بن بست جدی در بازسازی و بروزرسانی خطوط تولید جهت پاسخگویی به نیاز‌های صنعتی کشور مواجه کرده است.

شرکت از ابتدای تأسیس زیر نظر سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران فعالیتش را شروع و از سال ۱۳۸۳ در راستای اصل ۴۴ قانون اساسی در لیست شرکت‌های مشمول واگذاری قرار گرفت و طی ۱۴ سال در چندین مرحله متوالی مورد ارزیابی سازمان خصوصی سازی و به دنبال آن طی مراحل متعدد در دهه اخیر از طریق جراید جهت مزایده آگهی داده شد.

 

 

محمد صالح ترکمان مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز در گفتگو با خبرنگار ما می‌گوید: در سال‌های ۹۴ و ۹۵ قریب به ۱۰ تا ۱۵ اعتصاب کارگری رخ داد که این اعتصابات بخاطر جایگاه ماشین سازی در بین سایر کارخانه‌ها باعث اعتصاب در سایر کارخانه‌ها می‌شد.

ترکمان می‌افزاید: نگاهی به خریداران ماشین سازی نشان می‌دهد که در شروط خصوصی سازی ماشین سازی شرطی با عنوان اهلیت و سنخیت وجود ندارد و این مسئله باعث شده که هر کسی از هر صنفی و بدون هیچگونه تخصصی ادعای خریداری کارخانه را داشته باشد، که این مقوله باعث شد مثلا در سال ۹۶ فردی که شغل اصلیش کابینت کاری بود به عنوان خریدار بیاید یا شرکتی که وارد کننده مواد نیرو زا بود در لیست خریداران این شرکت قرار گیرد.!

مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز می‌گوید: تمامی این اتفاقات گذشت تا اردیبهشت ماه سال ۹۷ که یک شبه ماشین سازی تبریز بدون اطلاع قبلی به شخصی به نام قربانعلی فرخ زاد با قیمت سال ۹۴ فروخته شد فردی که نه تنها سواد تحصیلی نداشت (ششم ابتدایی!) بلکه سابقه نامعلومی نیز در حوزه صنعت داشت. وضعیت به شدت نگران کننده بود، به افرادی که در دسترس بودند این هشدار را دادیم که این واگذاری اتفاق معمولی نیست. وضعیت مبهم این واگذاری تا حدی بود که نمایندگان مجلس که پیگیر وضعیت کارخانه بودند از این واگذاری اظهار نگرانی و بی اطلاعی کردند و درخواست شفاف سازی نسبت به این واگذاری کردند.

بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند اسفندماه سال ۹۶ پیرو حرکت عدالتخواهانه‌ای که مجموعه از آن سال در پیش گرفته بود همزمان با یکی از اعتصابات کارگری کارخانه نسبت به اتفاقات ماشین سازی حساس و وارد قضیه شد. تحقیق و تفحص پیرامون اهمیت و موقعیت و آمار کارخانه انجام گرفت، در این مسیرِ پژوهشی با ارتباط گیری با اکثر مسئولین، مدیران و تعدادی از کارگران قدیمی و جدید کارخانه در پنجاه سال اخیر نکات مهمی مشخص و بسیاری از ابهامات رفع گردید و وضعیت شفافی از روند فعالیت کارخانه بدست آمد و این یقین بعد از سه ماه (اردیبهشت ۹۷) برای ما بوجود آمد که قصدی وجود دارد که اجازه سامان گرفتن به ماشین سازی را نمی‌دهد.

فاز دوم حرکت به سمت مطالبه گری تخصصی از مسئولین مربوطه استانی بود که در قدم اول با نامه نگاری خطاب به امام جمعه تبریز، حاج آقا مظفری ریاست دادگستری استان، پزشکیان نماینده تبریز ونائب رئیس مجلس و آقای پوری حسینی زده شد ضمن تشریح نسبی وضعیت حال حاضر از مسئولین درخواست کردیم نسبت به این اتفاق سکوت نکنند و ورود جدی داشته باشند که متاسفانه هیچ پاسخی از هیچ یک از آن‌ها دریافت نشد و خب حسب وظیفه‌ای که بر گردن ما نهاده شده بود شروع به تبیین گفتمانی این مساله در محیط‌های دانشجویی و همچنین موج سازی در فضای مجازی، فضای عمومی و نخبگانی و دانشگاهی در سطح استان و کشور نسبت به این موضوع کردیم و باعث شد بحث ماشین سازی را از خوابی که در آن فرو رفته بود بر سر زبان‌ها آورد و به تبع واکنش‌های مختلفی در این رابطه انجام شد چه از طرف کارخانه و چه خارج از آن که برایند آن به شدت امید بخش بود.

بطوریکه طرح تحقیق و تفحص مجلس از ماشین سازی تبریز در مجلس کلید خورد. ارتباط گیری دانشجویان با کارگران کارخانه افزایش پیدا کرد و کارگران بسیار خشنود بودند که در اوج تبلیغات منفی نظام سلطه و جریان ضد انقلاب علیه کارآمدی نظام جمهوری اسلامی جریانی از نیرو‌های ارزشی و انقلابی پیگیر حل مشکلات آنان هستند. از همان ابتدای فعالیت میدانی دانشجویان بسیجی، تیم فرخزاد هم بیکار ننشسته بود؛ از فشار به مسئولین دانشگاه صنعتی سهند تا انجام کار‌هایی در داخل مجموعه کارخانه سعی در سنگ اندازی در قبال این مبارزه انقلابی داشتند.

 

 

بعد از این اتفاقات در اواسط تیر ماه ۹۸ خبری در رسانه‌ها پیچید یکی از معاونین وزارت تعاون در مصاحبه‌ای با تاکید بر لغو قرارداد با قربانعلی فرخزاد گفت: ماشین سازی تبریز به صندوق بازنشستگی فولاد عودت داده شد که این سرآغازی دوباره شد بر مشکلات عودتی که طبق مدارک در دسترس ما کاملا غیر قانونی است و این مدارک به قاضی سراج رئیس سازمان بازرسی کشور تحویل داده شد.

 

بیشتر بخوانید: