با استفاده از واقعیت مجازی؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، گرانش نیرویی نامرئی است که تمام زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. گرانش بالا رفتن از تپه را سخت کرده و در سرازیری بدن را به پایین می‌کشد. این نیرو همه جا وجود دارد و ما همیشه برای حرکت کردن باید برخلاف آن عمل کنیم. اما واقعا مردم در سراسر دنیا، هنگام راه رفتن چگونه با این نیرو مواجه می‌شوند؟
مطالعات جدید منتشرشده از واقعیت مجازی استفاده می‌کنند تا ثابت کنند چگونه افراد با استفاده از نشانه‌های بصری در اطراف خود بیشتر جاذبه را «می بینند» تا از طریق تغییر وزن آن را «احساس» کنند.
Desiderio Cano Porras دانشجوی دکترا که در آزمایشگاه دکتر مایر پلوتنیک کار می‌کند، یافت که توانایی ما در پیش بینی تاثیر گرانش به نشانه‌های بصری وابسته است تا بتوانیم راحت و موثر در سراشیبی و سربالایی راه برویم.
به منظور تعیین تاثیر دید و گرانش بر نحوه حرکت ما، محققان گروهی از ۱۶ جوان بالغ را مورد آزمایش قرار دادند. محققان یک محیط VR طراحی کردند که سطح صاف، سربالایی و سرازیری را شبیه سازی می‌کرد. شرکت کننده‌ها در یک سیستم واقعیت مجازی بزرگ که در آن روی یک تردمیل واقعی که سربالایی، سراشیبی و زمین صاف داشت، قرار گرفتند. در طی آزمایش شرکت کننده‌ها در محیط بصری VR قرار گرفتند که به حالت فیزیکی آن‌ها روی تردمیل شبیه یا متفاوت بود.
محققان با استفاده از این دستگاه قادر بودند تا نشانه‌های فیزیکی و بصری که شرکت کننده‌ها از سراشیبی یا سربالایی انتظار داشته و تجربه کرده بودند را مختل کنند. بنابراین، هنگامی که شرکت کننده‌ها در محیط بصری VR سرازیری مشاهده می-کردند، با اینکه تردمیل در حالت سربالایی یا صاف قرار داشته، بدنشان را در حالت مقاومت به گرانش قرار داده و به پایین حرکت می‌کردند. آن‌ها همچنین فهمیدند که اگر محیط بصری VR در حالت سربالایی باشد، حتی اگر تردمیل صاف یا در سرازیری باشد، افراد برای بالا رفتن تلاش می‌کنند.
محققان نشان دادند که نشانه‌های بصری باعث می‌شود که افراد حرکات خود را به نحوی تنظیم کنند که تغییراتی که برای گرانش پیش بینی می‌کنند را جبران کند. (برای پایین آمدن از سراریزی نیاز به حالت مقاومتی بیشتر داریم و برای بالا رفتن از سربالایی به تلاش بیشتر) در حالی که شرکت کننده‌ها در ابتدا به قدرت بصری خود تکیه می‌کردند، با استفاده از «سیستم وزنی حسی» که نشانه‌هایی از بدن را براساس موارد تجسمی تغییر می‌دهد، سریعا با شرایط تردمیل سازگار شدند. در این شرایط شرکت کنندگان توانستند بر عدم تطابق قوه بصری و تردمیل غلبه کرده و راه بروند.
دکتر پلوتنیک گفت: «یافته‌های ما برهمکنش‌های چندحسی را تحریک می‌کند: مغز انسان اطلاعاتی درباره نیرو‌ها را از حس «لامسه» دریافت می‌کند. با این حال، رفتاری که در ابتدا ایجاد می‌کند در پاسخ به «دیدن» است، بدون اینکه چیزی را «احساس» کند.»
دکتر پلوتنیک همچنین اظهار داشت که این مطالعه کاربردی جالب از فناوری جدید VR است؛ زیرا بسیاری از فناوری‌های جدید به خصوص واقعیت مجازی، سطح بالایی از تعامل انسان با فناوری را امکان پذیر می‌سازد. این تحقیق گامی به سوی هدف‌های بزرگتر و درک مسائل پیچیده‌تر درباره چگونگی و زمان بندی افراد برای حرکت دادن بدن خود است.
ارسال نظرات