یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ امیدرضا ساکت؛* می‌خواهیم بحثی را مطرح کنیم که آهسته و پیوسته در حال حرکت به سمت جامعه‌ی ماست و در غفلت من و شما، افرادی که برای فرهنگمان نقشه کشیده اند با تهیه ابزار‌های مناسب و با بهره مندی از موسیقی، زمینه تخریب فرهنگی مردم کشورمان را فراهم میکنند و به دنبال ریشه می‌گردند.
حرف از تهاجم نیست، از شبیخون فرهنگی صحبت می‌کنیم که با انواع آفت ها، از جمله ویروس آهنگیِ مبتذل، کودک و نوجوانمان را مورد هدف قرار می‌دهد.
دی ماه ۹۷، موسیقی "حالی حالی" از ساسی مانکن منتشر شد و پس از وقفه‌ای ۲ ماهه، ۱۵ اسفند ماه همان سال، ساسی با جنتلمن وارد عرصه موسیقی شد. آهنگی که پر بود از ابتذال و نمونه‌ای بارز از ادبیات سخیف را به مخاطب ارائه می‌داد.
به لطف موسیقی شاد و ریتمیک این آهنگ، خیلی‌ها هیجان زده شدند. حتی بعضی از معاونان پرورشی مدارس! و به لطف همان خیلی‌ها، ویروس جنتلمن در مدارس فراگیر شد. برای زنگ استراحت، مراسم صبحگاه و حتی زمان ورزش، منبع انرژی فراهم شده بود! تفاوتی میان پیش دبستانی، دبستان و دبیرستان وجود نداشت. ویروس، شیوع پیدا کرده بود و خواننده، از این وضعیت راضی.
طوری که در اینستاگرام به این اتفاق واکنش نشان داد و گسترش جنتلمن در مدارس را نوعی کارنامه‌ی قبولی برای این موسیقی عنوان کرد!
دی ماه ۹۸ و پس از ۱۰ ماه سکوت آهنگی، خبر انتشار موزیک جدید این خواننده با عنوان دکتر داده شد و نهایتا ۱۶ اسفند، یعنی درست پس از ۱ سال و ۱ روز بعد از انتشار #جنتلمن، ساسی با دکتر، خودنمایی هنر مبتذلش را آغاز کرد.
صحبت من با شما، تازه از اینجا شروع میشود!
فاصله بین انتشار جنتلمن و دکتر درست یک سال است و همین نکته سوالاتی را در ذهن به وجود می‌آورد.
چرا خواننده‌ای که معمولا هر چند ماه یک‌بار، محتوای جدیدی به بازار موسیقی رپ عرضه می‌کرد، این بار با فاصله‌ی یک ساله به انتشار دکتر پرداخت...؟ دلیل فاصله طولانی انتشار میان دکتر و جنتلمن چیست؟ چرا در این یک سال، موسیقی دیگری توسط این خواننده رپ منتشر نشد...؟ چرا این خواننده به مدت یک سال فعالیتش را در برگزاری کنسرت محدود کرد و از نظر موسیقی (به ظاهر) گوشه گیر شد؟!
جواب تمام سوالات واضح است! ساسی مانکن میخواست طوفان به پا کند. میخواست با سیلِ دکتر، تمام محتوای تولید شده برای دانش آموزان ایرانی را با خاک یکسان کند. او مخاطب موسیقی خود را در این ۳۶۶ روز شناسایی کرد و با توجه به ویژگی‌های شناختی آنها، به ساخت موزیک و ساخت شعر مشغول شد.
جامعه هدف دکتر را به طور یقین باید قشر دانش آموز دانست. "از ۶ ساله‌های پیش دبستانیِ تبلت به دست، تا ۱۷ ساله‌های کنکوری مشغول به درس؟! "
موزیک دکتر، نکته‌های تربیتی زیادی دارد. اشاره‌ای به تعدادی از نکته‌های تربیتی این آهنگ میکنم:
نکته اول: خانواده!
امیل دورکیم جامعه شناس فرانسوی و محقق امور تربیتی می‌گوید: تعلیم و تربیت، تاثیر والدین و معلمان بر اطفال است. این تاثیر خاصه‌ی همه نهاد‌های اجتماعی و امری عام می‌باشد. پس تعلیم و تربیت "جریانی ناخودآگاه، به هم پیوسته و بی پایان" دارد.
در خانواده‌ها، زمینه سازی تربیتی باید به شکلی باشد که فرزندان یا به سمت این محتوا‌های سمی نروند یا با محافظه کاری و گارد ذهنی مناسب به بررسی این محتوا‌ها بپردازند و آنها را برای خود و دیگر هم سن و سال هایشان نقد کنند.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم، این است که بچه‌های تحت تربیت ما باید در همین محیط و "با توجه به وجود این آسیب ها" واکسینه شوند!
ما به هیچ وجه نمی‌توانیم فرزندمان را در یک خلاء شیشه‌ای تربیت کنیم...!
یکی از ویژگی‌های کودکان مقطع پیش دبستانی و دبستان، کنجکاو بودن آنهاست و باید توجه داشته باشیم بچه، در عرصه مواجهه با چنین آسیب‌ها و حتی بدتر از این آسیب‌ها قرار دارد.
پس در مسیر تربیت دو کار باید به صورت موازی با یکدیگر انجام بگیرد:
۱: معرفی جنبه‌های مثبت راه‌های اصولی و آموزش منطقی، ۲: ارائه هشدار‌های لازم به فرزند
برایتان مثالی می‌زنم: خانواده باید به فرزند راستگویی را به عنوان یک عمل صحیح و بنیادی آموزش دهد، اما در کنار یاد دادن راستگویی باید از بدی‌های دروغ و دروغگو بودن نیز به فرزندشان نکاتی بگویند...
یادمان باشد؟!
آهنگ دکتر ساسی مانکن تلنگری است به خانواده‌ها که مواظب بچه هایشان باشند و به روش اصولی آنها را تربیت کنند. البته هستند خانواده‌هایی که کاملاً به تربیت فرزندشان بی توجه اند و حتی آنها را به شنیدن چنین موسیقی‌هایی تشویق میکنند.. که آنها را همان به حال خودشان بگذاریم بهتر است! چون پنبه‌ی گوششان خیلی وقت است جا خوش کرده و حالا حالا‌ها قرار نیست بیرون بیاید...!
نکته دوم: فرزند!
فطرت بچه ها، فطرت پاکی است و اگر خانواده با صدق نیت و صادقانه با فرزندشان صحبت کنند و تلنگر‌هایی با آنها بزنند، محتوای ذهن بچه‌ها خود به خود سالم میشود.
باز هم برایتان مثالی می‌زنم:
در شعر این آهنگ، به کودکان توصیه میشود قبل از خواب مشروب بنوشند و کتاب و درس را پس از چک کردن اینستاگرامشان بخوانند!
اگر ما به فرزند تلنگری بزنیم و از افراد موفق نمونه بیاوریم و به او بگوییم افراد موفق با مطالعه و پشتکار به موفقیت رسیده اند، نه با مشروب خوردن، محتوای ذهن او خود به خود به صورت سالم شکل میگیرد. البته همراهی خانواده در این مورد بسیار واجب است!
به ویژگی‌های شناختی-عاطفی کودکان مقطع پیش دبستانی هم اشاره‌ای میکنم!
آنها کنجکاو و جستجوگر هستند، به یادگیری منظم علاقه دارند و در عین حال دقتشان محدود است. کودکان مقطع پیش دبستانی، به مرحله هوش عملی (practical intellgence) نزدیک می‌شوند و خیلی از چیز‌هایی که میبینند را می‌پذیرند.
حالا این ویژگی‌ها را با محتوای آهنگ دکتر کنار یکدیگر بگذارید. به چه نتیجه‌ای می‌رسید...؟
نکته سوم: من، شما، هرکس که دغدغه دارد؟!
به خاطر داشته باشید که موسیقی با فطرت آدم موازی است و آدمی به هیچ وجه نمی‌تواند بدون موسیقی زندگی کند. ساسی مانکن و امثال او در ارائه هر مطلبی آزادند، ولی باید قبول داشت که در جامعه اسلامی مقداری محدودیت صحیح وجود دارد.
هنر ما آنجایی مشخص میشود که با وجود محدودیت‌ها، محتوای سالم و جذاب ارائه کنیم. سخت است، اما میشود. کار را باید به اهلِ آن بسپاریم و مقاومت ذهنی بچه‌ها را بالاتر ببریم.
امیدرضا ساکت - دانشجوی رشته علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
حرف از تهاجم نیست، از شبیخون فرهنگی صحبت می‌کنیم که با انواع آفت ها، از جمله ویروس آهنگیِ مبتذل، کودک و نوجوانمان را مورد هدف قرار می‌دهد.
دی ماه ۹۷، موسیقی "حالی حالی" از ساسی مانکن منتشر شد و پس از وقفه‌ای ۲ ماهه، ۱۵ اسفند ماه همان سال، ساسی با جنتلمن وارد عرصه موسیقی شد. آهنگی که پر بود از ابتذال و نمونه‌ای بارز از ادبیات سخیف را به مخاطب ارائه می‌داد.
به لطف موسیقی شاد و ریتمیک این آهنگ، خیلی‌ها هیجان زده شدند. حتی بعضی از معاونان پرورشی مدارس! و به لطف همان خیلی‌ها، ویروس جنتلمن در مدارس فراگیر شد. برای زنگ استراحت، مراسم صبحگاه و حتی زمان ورزش، منبع انرژی فراهم شده بود! تفاوتی میان پیش دبستانی، دبستان و دبیرستان وجود نداشت. ویروس، شیوع پیدا کرده بود و خواننده، از این وضعیت راضی.
طوری که در اینستاگرام به این اتفاق واکنش نشان داد و گسترش جنتلمن در مدارس را نوعی کارنامه‌ی قبولی برای این موسیقی عنوان کرد!
دی ماه ۹۸ و پس از ۱۰ ماه سکوت آهنگی، خبر انتشار موزیک جدید این خواننده با عنوان دکتر داده شد و نهایتا ۱۶ اسفند، یعنی درست پس از ۱ سال و ۱ روز بعد از انتشار #جنتلمن، ساسی با دکتر، خودنمایی هنر مبتذلش را آغاز کرد.
صحبت من با شما، تازه از اینجا شروع میشود!
فاصله بین انتشار جنتلمن و دکتر درست یک سال است و همین نکته سوالاتی را در ذهن به وجود می‌آورد.
چرا خواننده‌ای که معمولا هر چند ماه یک‌بار، محتوای جدیدی به بازار موسیقی رپ عرضه می‌کرد، این بار با فاصله‌ی یک ساله به انتشار دکتر پرداخت...؟ دلیل فاصله طولانی انتشار میان دکتر و جنتلمن چیست؟ چرا در این یک سال، موسیقی دیگری توسط این خواننده رپ منتشر نشد...؟ چرا این خواننده به مدت یک سال فعالیتش را در برگزاری کنسرت محدود کرد و از نظر موسیقی (به ظاهر) گوشه گیر شد؟!
جواب تمام سوالات واضح است! ساسی مانکن میخواست طوفان به پا کند. میخواست با سیلِ دکتر، تمام محتوای تولید شده برای دانش آموزان ایرانی را با خاک یکسان کند. او مخاطب موسیقی خود را در این ۳۶۶ روز شناسایی کرد و با توجه به ویژگی‌های شناختی آنها، به ساخت موزیک و ساخت شعر مشغول شد.
جامعه هدف دکتر را به طور یقین باید قشر دانش آموز دانست. "از ۶ ساله‌های پیش دبستانیِ تبلت به دست، تا ۱۷ ساله‌های کنکوری مشغول به درس؟! "
موزیک دکتر، نکته‌های تربیتی زیادی دارد. اشاره‌ای به تعدادی از نکته‌های تربیتی این آهنگ میکنم:
نکته اول: خانواده!
امیل دورکیم جامعه شناس فرانسوی و محقق امور تربیتی می‌گوید: تعلیم و تربیت، تاثیر والدین و معلمان بر اطفال است. این تاثیر خاصه‌ی همه نهاد‌های اجتماعی و امری عام می‌باشد. پس تعلیم و تربیت "جریانی ناخودآگاه، به هم پیوسته و بی پایان" دارد.
در خانواده‌ها، زمینه سازی تربیتی باید به شکلی باشد که فرزندان یا به سمت این محتوا‌های سمی نروند یا با محافظه کاری و گارد ذهنی مناسب به بررسی این محتوا‌ها بپردازند و آنها را برای خود و دیگر هم سن و سال هایشان نقد کنند.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم، این است که بچه‌های تحت تربیت ما باید در همین محیط و "با توجه به وجود این آسیب ها" واکسینه شوند!
ما به هیچ وجه نمی‌توانیم فرزندمان را در یک خلاء شیشه‌ای تربیت کنیم...!
یکی از ویژگی‌های کودکان مقطع پیش دبستانی و دبستان، کنجکاو بودن آنهاست و باید توجه داشته باشیم بچه، در عرصه مواجهه با چنین آسیب‌ها و حتی بدتر از این آسیب‌ها قرار دارد.
پس در مسیر تربیت دو کار باید به صورت موازی با یکدیگر انجام بگیرد:
۱: معرفی جنبه‌های مثبت راه‌های اصولی و آموزش منطقی، ۲: ارائه هشدار‌های لازم به فرزند
برایتان مثالی می‌زنم: خانواده باید به فرزند راستگویی را به عنوان یک عمل صحیح و بنیادی آموزش دهد، اما در کنار یاد دادن راستگویی باید از بدی‌های دروغ و دروغگو بودن نیز به فرزندشان نکاتی بگویند...
یادمان باشد؟!
آهنگ دکتر ساسی مانکن تلنگری است به خانواده‌ها که مواظب بچه هایشان باشند و به روش اصولی آنها را تربیت کنند. البته هستند خانواده‌هایی که کاملاً به تربیت فرزندشان بی توجه اند و حتی آنها را به شنیدن چنین موسیقی‌هایی تشویق میکنند.. که آنها را همان به حال خودشان بگذاریم بهتر است! چون پنبه‌ی گوششان خیلی وقت است جا خوش کرده و حالا حالا‌ها قرار نیست بیرون بیاید...!
نکته دوم: فرزند!
فطرت بچه ها، فطرت پاکی است و اگر خانواده با صدق نیت و صادقانه با فرزندشان صحبت کنند و تلنگر‌هایی با آنها بزنند، محتوای ذهن بچه‌ها خود به خود سالم میشود.
باز هم برایتان مثالی می‌زنم:
در شعر این آهنگ، به کودکان توصیه میشود قبل از خواب مشروب بنوشند و کتاب و درس را پس از چک کردن اینستاگرامشان بخوانند!
اگر ما به فرزند تلنگری بزنیم و از افراد موفق نمونه بیاوریم و به او بگوییم افراد موفق با مطالعه و پشتکار به موفقیت رسیده اند، نه با مشروب خوردن، محتوای ذهن او خود به خود به صورت سالم شکل میگیرد. البته همراهی خانواده در این مورد بسیار واجب است!
به ویژگی‌های شناختی-عاطفی کودکان مقطع پیش دبستانی هم اشاره‌ای میکنم!
آنها کنجکاو و جستجوگر هستند، به یادگیری منظم علاقه دارند و در عین حال دقتشان محدود است. کودکان مقطع پیش دبستانی، به مرحله هوش عملی (practical intellgence) نزدیک می‌شوند و خیلی از چیز‌هایی که میبینند را می‌پذیرند.
حالا این ویژگی‌ها را با محتوای آهنگ دکتر کنار یکدیگر بگذارید. به چه نتیجه‌ای می‌رسید...؟
نکته سوم: من، شما، هرکس که دغدغه دارد؟!
به خاطر داشته باشید که موسیقی با فطرت آدم موازی است و آدمی به هیچ وجه نمی‌تواند بدون موسیقی زندگی کند. ساسی مانکن و امثال او در ارائه هر مطلبی آزادند، ولی باید قبول داشت که در جامعه اسلامی مقداری محدودیت صحیح وجود دارد.
هنر ما آنجایی مشخص میشود که با وجود محدودیت‌ها، محتوای سالم و جذاب ارائه کنیم. سخت است، اما میشود. کار را باید به اهلِ آن بسپاریم و مقاومت ذهنی بچه‌ها را بالاتر ببریم.
امیدرضا ساکت - دانشجوی رشته علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است
ارسال نظرات