مطالعات دانشگاه کارادایف نشان میدهد که چگونه نشانه تجربیات آسیبزننده از چشمها معلوم میشوند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، تحقیقات جدید دانشگاهیان ولزی نشان میدهد که مردمک چشم بیماران «اختلال پس از سانحه» میتواند تجربیات آسیبزای گذشته فرد را نشان بدهد. اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که فردی در گذشته آسیبی مانند تصادف، استرس شدید یا سوءاستفاده را تجربه کرده باشد. این تجربیات را میتوان با حساسیتهای بیشتر، درگیری با حوادث روزمره یا تمرینهای آرامشی از یاد برد، اما مردمک چشمها آنها را آشکار میکنند.
این تحقیق که در دانشگاه کارادایف ولز صورت گرفته، به دنبال وقایع غمانگیز در چشم بیمارانی است که از بیماری اختلال پس از سانحه رنج میبرند. محققان حرکت مردمک چشم این بیماران را هنگام مشاهده تصویرهای تهدیدآمیز مانند حیوانات وحشی یا سلاحها و هنگام نمایش تصویرهای دلپذیر یا خنثی اندازهگیری کردند.
نتیجه آزمایش نشان داد که پاسخ افرادی که بیماری اختلال پس از سانحه داشتند با پاسخ افرادی که تنها تجربیات تلخی گذرانده بودند متفاوت است.
افرادی که این اختلال را داشتند، در ابتدا نمیتوانستند انقباض مردمک چشم را با تغییر نور هماهنگ کنند و مردمک چشم آنها در پاسخ به محرکهای احساسی نسبت به سایر شرکتکنندگان بزرگتر شدند. نتیجه غیرمنتظره دیگر این بود که مردمک چشم بیماران مبتلا به این اختلال به هر دو محرکهای تهدیدآمیز و مثبت پاسخهای اغراق آمیز نشان میداد.
محققان معتقدند که پاسخ اغراقآمیز به مردمک به هرگونه محرک میتواند در درمان بیماران موثر باشد. آنها بیان میکنند که در روند درمانی این بیماران میتوان تصاویر مثبت را با تصاویر منفی و ناراحت کننده جایگزین کرد که این موضوع درمان را آسانتر و قابل قبولتر میکند. این ایده قبل از آزمایشهای بالینی نیازمند آزمایشهای تجربی است. این یافته باعث میشود تا درک کنیم که مبتلایان به این اختلال ناخودآگاه به هر محرک احساسی شدیدا پاسخ میدهند و این موضوع چه مسئولیت سنگینی برایشان در زندگی روزمره به همراه دارد.
دکتر مک کینون از دانشگاه آکسفورد که در این تحقیق همکاری دارد بیان کرد: «این مسئله مهم است که بدانیم محرکها همیشه مبتنی بر ترس نیستند و نیازمند ارزیابی آگاهانه هستند. اگر فرد مبتلا به این اختلال با هرنوع تحریک عاطفی مثبتی مواجه شود بلافاصله سیستم دفاعی وی فعال خواهد شد. پزشکان باید تاثیرات این محرکهای مثبت را نیز درک کنند تا بتوانند به بیماران برای رفع چالشهایی که با آنها روبرو هستند، کمک کنند.»