با استفاده از نانو ذرات؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه پزشکی واشنگتن، راهبرد جدیدی برای طراحی واکسن ارائه کردند که می‌تواند ایمنی در برابر برخی ویروس‌ها از جمله ایدز، آنفولانزا و کووید ۱۹ را فراهم کند.
دانشمندان با استفاده از این روش پروتئین‌هایی را از سطح ویروس موسوم به آنتی‌ژن به نانوذرات پروتئینی متصل کردند. در این رویکرد، امکان کنترل بی‌سابقه‌ای روی پیکربندی مولکولی واکسن فراهم می‌شود.
در این تحقیق که شامل ارزیابی پیش‌بالینی روی برخی مدل‌های حیوانی است، نتایج جالب توجهی به دست آمده که در سه مقاله مختلف این نتایج به چاپ رسیده است.
در مقاله اول که در نشریه eLife به چاپ رسیده است، شرح کلی راهبرد طراحی واکسن و چگونگی استفاده از آن برای ایجاد گزینه‌های احتمالی برای تولید واکسن ضد ایدز، آنفولانزا و RSV منتشر شده‌است.
جورج اودا از محققان این پروژه می‌گوید: « یکی از مواردی که در این تحقیق پیدا کردیم این بود که اگر یک آنتی‌ژن ویروس را روی نانوذرات مختلفی قرار دهیم، منجر به تغییراتی در آنتی‌بادی تولید شده می‌شود؛ این نتایج می‌تواند برای اصلاح پاسخ ایمنی بدن به کار رود به‌طوری‌که بتوان سیستم ایمنی را برای ایجاد پاسخ ایمنی طولانی‌تر تحریک کرد.»
در مقاله دوم که در نشریه PLOS Pathogens به چاپ رسیده است، چگونگی عملکرد یکی از نانوذرات موجود در واکسن، برای مقابله با بیماری ایدز، مورد بررسی قرار گرفته است. آن‌ها این نانوذرات را روی خرگوش مورد آزمایش قرار دادند. این تیم تحقیقاتی دریافتند که ایمن‌سازی مکرر واکسن منجر به نسبت بالایی از خنثی‌سازی آنتی‌بادی‌ها در مقایسه به همان آنتی‌ژن می‌شود که فاقد نانوذرات باشد.
در مقاله سوم که در نشریه npj Vaksines به چاپ رسیده است، محققان نشان دادند که چگونه یکی از واکسن‌های ضدایدز که حاوی نانوذرات است در بدن موش به حرکت در می‌آید. محققان دریافتند که بعد از سه روز، در بافت غدد لنفاوی این نانوذرات متمرکز می‌شوند، جایی که سلول‌های B یاد می‌گیرند که چگونه با عفونت مقابله کنند.
دانشمندان با استفاده از این روش پروتئین‌هایی را از سطح ویروس موسوم به آنتی‌ژن به نانوذرات پروتئینی متصل کردند. در این رویکرد، امکان کنترل بی‌سابقه‌ای روی پیکربندی مولکولی واکسن فراهم می‌شود.
در این تحقیق که شامل ارزیابی پیش‌بالینی روی برخی مدل‌های حیوانی است، نتایج جالب توجهی به دست آمده که در سه مقاله مختلف این نتایج به چاپ رسیده است.
در مقاله اول که در نشریه eLife به چاپ رسیده است، شرح کلی راهبرد طراحی واکسن و چگونگی استفاده از آن برای ایجاد گزینه‌های احتمالی برای تولید واکسن ضد ایدز، آنفولانزا و RSV منتشر شده‌است.
جورج اودا از محققان این پروژه می‌گوید: « یکی از مواردی که در این تحقیق پیدا کردیم این بود که اگر یک آنتی‌ژن ویروس را روی نانوذرات مختلفی قرار دهیم، منجر به تغییراتی در آنتی‌بادی تولید شده می‌شود؛ این نتایج می‌تواند برای اصلاح پاسخ ایمنی بدن به کار رود به‌طوری‌که بتوان سیستم ایمنی را برای ایجاد پاسخ ایمنی طولانی‌تر تحریک کرد.»
در مقاله دوم که در نشریه PLOS Pathogens به چاپ رسیده است، چگونگی عملکرد یکی از نانوذرات موجود در واکسن، برای مقابله با بیماری ایدز، مورد بررسی قرار گرفته است. آن‌ها این نانوذرات را روی خرگوش مورد آزمایش قرار دادند. این تیم تحقیقاتی دریافتند که ایمن‌سازی مکرر واکسن منجر به نسبت بالایی از خنثی‌سازی آنتی‌بادی‌ها در مقایسه به همان آنتی‌ژن می‌شود که فاقد نانوذرات باشد.
در مقاله سوم که در نشریه npj Vaksines به چاپ رسیده است، محققان نشان دادند که چگونه یکی از واکسن‌های ضدایدز که حاوی نانوذرات است در بدن موش به حرکت در می‌آید. محققان دریافتند که بعد از سه روز، در بافت غدد لنفاوی این نانوذرات متمرکز می‌شوند، جایی که سلول‌های B یاد می‌گیرند که چگونه با عفونت مقابله کنند.
ارسال نظرات