علینژاد در گفتگو با دانشجو:
سیاوش علینژاد، دبیر مجمع دانشجویی آرمان دانشگاه شیراز در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در مورد مشکلات کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز گفت: این کارخانه جزو بهترین و سودده‌ترین کارخانه‌های دهه ۶۰ بوده، اما در سال ۱۳۷۲، ۶۷ درصد باقیمانده سهام خصوصی‌سازی می‌شود و این کارخانه به سید مهدی میرسلیمی، فرهاد بهمنی و سید ادیب الدین صدرنژاد واگذار می‌شود که این واگذاری طبق مواد قانونی آن زمان صورت نگرفته و غیرقانونی بوده است.
بیشتر بخوانید:
علینژاد در ادامه با انتقاد از واگذاری غیر قانونی و عملکرد مدیریتی صاحبان کارخانه تصریح کرد: عدم پرداخت سود سهام به سهامداران روغن‌نباتی نظیر کارگران و بازنشستگان این کارخانه و تعدیل نیرو به بهانه‌های مختلف و همچنین عدم پرداخت حقوق کارگران و حق بیمه آن‌ها از مشکلات اساسی این کارخانه بود؛ به طوری که طبق گفته‌های حیدر آسیابی دادستان شیراز در گزارش صدا و سیمای استان فارس این ذهنیت برای کارگران ایجاد شده که عملاً مسئولان کارخانه می‌خواهند با تعیین تکلیف کارگران موجود نیز، کارخانه را تعطیل کنند. البته از زمان ورود دادستان شیراز به این پرونده، تا حدودی مجدداً پرداخت حقوق و حق بیمه از سر گرفته شد.
این فعال دانشجویی ادامه داد: تعدیل نیرو‌ها اکثراً با بهانه‌هایی از قبیل فروش و یا انتقال دستگاه‌های روغن‌کشی رخ داده است تعداد کارگران کارخانه قبل از واگذاری به ۱۲۰۰ نفر می‌رسیده، اما اکنون به ۱۷۵ نفر کاهش یافته است.
دبیر مجمع دانشجویی آرمان دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: دراین رابطه ما به دو موضوع کلیدی در پرداخته ایم ۱. واگذاری‌ای که طبق قوانین وقت انجام نگرفته، ۲. عدم پرداخت سود سهام (آخرین پرداختی سود سهام در سال ۱۳۷۸ است).
تاریخچه کارخانه روغن نباتی نرگس
وی افزود: طبق تاریخچه این کارخانه در ابتدا به عنوان کارخانه پنبه سازی افتتاح می‌شود. پس از چند سال فعالیت پنبه سازی این کارخانه توسط برادران کلیمی مذهب «کرمانشاه چی» خریداری می‌شود. این برادران اقدام به خرید دستگاه‌های روغن کشی مدرن آن زمان از کشور‌های اروپایی و حتی از رژیم صهیونیستی می‌کنند و کارخانه را با آن تجهیز کرده و کارخانه روغن نباتی شیراز بدین طریق به وجود می‌آید. قبل از انقلاب این کارخانه به ظرفیت تولید ۶۰ تن در روز رسیده بود. با وقوع انقلاب، برادران «کرمانشاه چی» از کشور فرار کرده و این کارخانه به مالکیت بنیاد مستضعفان در می‌آید.
علینژاد بیان کرد: در زمان مالکیت این نهاد، کارخانه وضعیت خوبی را طی نمی‌کند تا اینکه سال ۱۳۶۲ که سازمان صنایع ملی وابسته به وزارت صنایع وقت اقدام به خرید این کارخانه از بنیاد مستضعفان می‌کند. از آن سال به بعد، کارخانه ابتدا با مدیریت مشفقیان به کار خود ادامه می‌دهد و سهمیه تولید خود را در ۴۵۰ تن در روز تثبیت می‌کند و پس از آن این کارخانه تحت مدیریت مرحوم کاظمی به کار خود ادامه می‌دهد. در زمان این مدیریت، یعنی مدیریت دولتی، تولید در بهترین وضعیت خود بوده و حتی کارگران علاوه بر دریافت سود سهام تعلق گرفته به آن‌ها طبق مصوبه هیئت وزیران در اسفند ۱۳۵۴، از مزایای ویژه‌ای نیز بهره مند می‌شدند.
ارسال نظرات